Το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό. Αποτελεί κατάκτηση του εργατικού κινήματος, έναν από τους σημαντικότερους δημοκρατικούς μοχλούς πίεσης που διαθέτουν οι εργαζόμενοι.
Για να αποβούν αποτελεσματικές οι απεργίες, οι πορείες διαμαρτυρίας, οι κάθε είδους διεκδικήσεις, απαιτείται η ευρύτερη δυνατή κοινωνική στήριξη. Ετσι αυξάνεται η πίεση στην εκάστοτε κυβέρνηση ώστε αυτή να αναγκαστεί να ανταποκριθεί στα όποια αιτήματα.
Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται σήμερα οι πορείες, ειδικά στο κέντρο της Αθήνας, κάθε άλλο παρά υπηρετεί αυτό τον σκοπό. Αντίθετα, συνήθως γεννά περισσότερους εχθρούς και αντιπάλους από ό,τι υποστηρικτές.
Τα κοινωνικά στρώματα που ταλαιπωρούνται –εργαζόμενοι που καθυστερούν να μεταβούν στην εργασία τους με όποιο κόστος αυτό συνεπάγεται, καταστηματάρχες που χάνουν έσοδα λόγω του αποκλεισμού πρόσβασης των καταναλωτών των προϊόντων τους– δεν προσεγγίζουν με «κατανόηση» τις όποιες διεκδικήσεις των διαδηλωτών.
Οι σκέψεις να χρησιμοποιείται στις αριθμητικά περιορισμένες πορείες μόνο μία λωρίδα κυκλοφορίας, και στις ακόμη μικρότερες τα πεζοδρόμια, βασίζονται στην επιτυχή εμπειρία από το εξωτερικό.
Προφανώς, στις ογκώδεις διαδηλώσεις, στις μεγάλες πορείες, στις πανελλαδικές απεργίες, αυτό δεν μπορεί να γίνει, αλλά και εδώ ο σωστός σχεδιασμός θα συμβάλει ώστε να μην πληγούν άλλες κοινωνικές ομάδες, και μπορεί να αυξήσει, δεν θα μειώσει, την ευρύτερη λαϊκή στήριξη στα αιτήματα των διαδηλωτών.
Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για να αλλάξει μια κατάσταση η οποία δεν υπηρετεί τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των εργαζομένων. Οσο λιγότερα προβλήματα δημιουργούνται στους υπόλοιπους πολίτες, τόσο πιθανότερη καθίσταται η εξασφάλιση ευρύτερης κατανόησης στα αιτήματα που θέτουν οι διαδηλωτές.
Το ερώτημα για όλους, πρωτίστως τους διοργανωτές, είναι ποιος είναι ο απώτερος στόχος των κινητοποιήσεων. Εάν είναι να δυσχεραίνουν τη ζωή των συμπολιτών τους, μπορούν να συνεχίσουν να διαμαρτύρονται όπως το κάνουν μέχρι σήμερα.
Εάν, αντίθετα, στόχος τους είναι να ευαισθητοποιήσουν και την υπόλοιπη κοινωνία υπέρ των αιτημάτων τους, αυξάνοντας έτσι την πίεση προς την πολιτική ηγεσία να τα ικανοποιήσει, θα πρέπει να αναδεικνύουν και να προβάλλουν τις όποιες διεκδικήσεις έχουν, αλλά όχι εις βάρος κάποιων άλλων.