Κύριε διευθυντά
O κ. Πυθαγόρας Κόσιβας σε επιστολή του της 05/11/19 αναφέρεται στις επικρατούσες συνθήκες υγιεινής στο Α΄ Κοιμητήριο Αθηνών, επισημαίνοντας ότι στο απέραντο, πρώτο τη τάξει, κοιμητήριό μας λειτουργεί μόνο ένα και μοναδικό WC. Για να αναρωτηθεί στη συνέχεια: «Πώς πορεύονται στα απομακρυσμένα τέσσερα σημεία του ορίζοντα οι κάθε λογής εργαζόμενοι(;), οι επισκέπτες αναμνήσεων, καθώς και οι τακτικοί συγγενείς των ενταφιασμένων;»
Δικαιολογημένη η δυσαρέσκεια του επιστολογράφου, αλλά και ευεξήγητη: αφού, ό,τι περιγράφει, συμβαίνει «έξω από το σπίτι μας!» Ομως, ο λόγος που γράφω αυτή την επιστολή είναι, επ’ ευκαιρία, να κάνω ευρύτερα γνωστή, εν είδει αποθησαυρίσματος, μια προσωπική σημείωση-μαρτυρία του Αγγελου Τερζάκη, από την εποχή που στρατευμένος προμαχούσε στη μεθόριο, το φθινόπωρο του ’40.
Αντιγράφω από το βιβλίο του «Προσωπικές σημειώσεις», εκδ. Αστρολάβος / Ευθύνη:
«Ο παπάς του (χωριού) Περάματος (όπου στρατοπεδεύσαμε) σύστησε στον διοικητή μας να πει στους άνδρες να κοπρίζουνε το νεκροταφείο του χωριού, για να μην λερώνουνε το χωριό!»
Καλά αν ήταν ο πρόεδρος της κοινότητας του χωριού – και πάλι! Αλλά ο παπάς;
Γιωργος Ι. Κωστουλας, Βούλα