Ως εισόδημα και όχι ως δωρεά θα φορολογείται το όφελος που έχει μια επιχείρηση όταν κάποια άλλη επιχείρηση – πιστώτριά της παραιτηθεί από τις απαιτήσεις που έχει έναντι αυτής. Η διάταξη αυτή περιλαμβάνεται στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο και συγκεκριμένα στο άρθρο 10.
Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, μάλιστα, η διάταξη αυτή θα λειτουργήσει υπέρ των επιχειρήσεων που είχαν λάβει το δάνειο και απαλλάσσονται από μέρος του χρέους τους, καθώς το όφελος που έχουν θα θεωρείται εισόδημα και θα φορολογείται ως τέτοιο (δηλαδή, με συντελεστή 24%) και όχι ως δωρεά, η οποία φορολογείται με συντελεστή 40%. Μάλιστα, σε ελέγχους που είχαν πραγματοποιήσει οι αρμόδιες αρχές είχαν διαπιστώσει τέτοιες περιπτώσεις, φορολόγησης δηλαδή του οφέλους ως δωρεάς.
Η διατύπωση, πάντως, του εν λόγω άρθρου ευλόγως προκάλεσε πολλά ερωτήματα, προβληματισμό και σύγχυση, καθώς μάλιστα δεν έχει δημοσιοποιηθεί η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, μέσω της οποίας αναμένεται να δίνονται περισσότερες διευκρινίσεις. Κι αυτό διότι η έννοια του δικαστικού συμβιβασμού ήταν αναμενόμενο να θεωρηθεί ότι περιλαμβάνει και τις συμφωνίες εξυγίανσης επιχειρήσεων που επικυρώνονται από το Πτωχευτικό Δικαστήριο και που μπορεί να προβλέπουν και «κούρεμα» χρεών. Η ανησυχία που προκλήθηκε σχετίζεται με το ότι η φορολόγηση ως εισοδήματος του οφέλους που θα είχε μια υπό αναδιάρθρωση επιχείρηση σε περίπτωση διαγραφής μέρους των υποχρεώσεών της θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο συμφωνίες εξυγίανσης.
Ειδικότερα, στο υπό διαβούλευση φορολογικό νομοσχέδιο αναφέρονται τα εξής στο άρθρο 10: ««Η ωφέλεια επιχείρησης που προκύπτει από την παραίτηση πιστώτριας επιχείρησης από την είσπραξη χρέους στο πλαίσιο αμοιβαίας συμφωνίας ή δικαστικού συμβιβασμού, η οποία λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο της επαγγελματικής συνεργασίας τους, αποτελεί εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα. Στην περίπτωση αυτή δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις περί φορολογίας δωρεών του ν. 2961/2001».
Σύμφωνα με τις διευκρινίσεις που έδωσαν στην «Κ» αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες, η διάταξη αυτή δεν αφορά τις περιπτώσεις διαγραφής χρεών που περιλαμβάνονται σε συμφωνίες εξυγίανσης και γενικώς δεν σχετίζονται με περιπτώσεις που υπάγονται στον Πτωχευτικό Κώδικα. Το άρθρο 10 του νέου νομοσχεδίου αφορά περιπτώσεις ιδιωτικών συμφωνητικών ή συμφωνητικών ανάμεσα σε δύο εταιρείες τα οποία επικυρώνονται στο δικαστήριο και αφορούν κατά βάση ιδιωτικά δάνεια. Μένει, βεβαίως, να δούμε ποια θα είναι η οριστική διατύπωση της επίμαχης διάταξης όταν το νομοσχέδιο κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή και εάν θα δίνονται διευκρινίσεις και για το είδος της επιχείρησης που θεωρείται πιστώτρια (εάν, δηλαδή, αποκλείονται από αυτόν τον ορισμό τράπεζες, funds και εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων).