«Κανονικότητα» βουλευτών

1' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα γεγονότα τής κάθε φορά συγκυρίας ανέκαθεν «χρωμάτιζαν» τις συζητήσεις εντός του Κοινοβουλίου. Ετσι και τώρα, πολλά λέγονται –και όχι πάντα με τον ηπιότερο τρόπο– για το μείζον θέμα του σεβασμού στους νόμους και στους κανόνες. Για «κανονικότητα» μιλάει η πλειοψηφία, για «νόμο και τάξη» ή και «αυταρχισμό» λένε όσοι επικρίνουν την κυβέρνηση.

Ως προς το ποιος έχει δίκιο και το πού βρίσκεται η αλήθεια, πολλά θα λεχθούν και η ίδια η πραγματικότητα θα δείξει. Εκείνο το οποίο, ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί είναι ότι ουδεμία πλευρά, βάσει της εντός Βουλής πρακτικής και στάσης της, δικαιούται να πει όσα λέει. Είτε από κυβερνητικές θέσεις είτε από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, άπαντες έχουν να επιδείξουν ένα παρελθόν –και ένα διαρκές παρόν– γεμάτο μικρές και μεγάλες παραβιάσεις του Κανονισμού. Δηλαδή, μια καθημερινότητα ασέβειας στον «νόμο» και στην «τάξη», αλλά και «αυταρχισμού» προς εκείνους που τους ασκούν κριτική για τη συμπεριφορά τους αυτή.

«Τι θα κάνουν; Θα φέρουν τη φρουρά;», «Θα με βγάλετε σηκωτό από εδώ μέσα», είναι φράσεις από το πιο πρόσφατο παράδειγμα επίδειξης άρνησης μέλους της εθνικής αντιπροσωπείας να αποδεχθεί απόφαση της πλειοψηφίας. Δεν είναι και το μοναδικό παράδειγμα απείθειας στον πλέον στοιχειώδη κανόνα της δημοκρατίας.

Αλλη πτυχή του φαινομένου έχει να κάνει, δυστυχώς, με τη νομοθέτηση. Για τον τρόπο συζήτησης των νομοθετημάτων, υπάρχουν σαφείς διατάξεις στον Κανονισμό αλλά και στο Σύνταγμα, τόσο ως προς τα χρονοδιαγράμματα για την επεξεργασία και ψήφιση των σχεδίων νόμων όσο και ως προς τον χρόνο κατάθεσης των τροπολογιών. Οι διατάξεις αυτές διαρκώς παραβιάζονται, με ευθύνη των εκάστοτε κυβερνώντων.

Η αρνητική πυραμίδα έχει πολλά σκαλοπάτια. Εκ των πλέον «χαμηλών» είναι και η μη συμμόρφωση στους κανόνες ως προς τη διάρκεια των αγορεύσεων από τους ομιλητές, είτε είναι μέλη κυβερνήσεων, είτε βουλευτές, είτε ακόμα και μέλη του προεδρείου της Βουλής.

Δύο δρόμοι υπάρχουν για να αλλάξει όλο αυτό: είτε αλλάζει ο Κανονισμός με τη διακομματική αυτοδέσμευση για τήρησή του σε όλα, είτε συνεχίζεται η «άρρωστη» κατάσταση της δίχως τέλος παραβίασής του. Εάν επιλεγεί ο δεύτερος, στον βαθμό που έχει απομείνει έστω και ίχνος αξιοπιστίας για τον πολιτικό κόσμο και το κοινοβουλευτικό σύστημα, τότε κι αυτό θα χαθεί οριστικά.   

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή