Αντιλήψεις ΣΥΡΙΖΑ περί ΑΕΙ

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αυτές τις μέρες και με αφορμή τα γεγονότα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο διατυπώνεται από διαφόρους η απορία γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να συντάσσεται και να συνηγορεί υπέρ των «μπαχαλάκηδων» στα πανεπιστήμια. Σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μερικά στελέχη του μόνο. Αρα, πρόκειται περί «γραμμής» η οποία δίνεται από πάνω, δηλαδή από την ηγεσία, όμως αυτό δεν δίνει απάντηση στο ερώτημα κατά πόσον προκύπτει όφελος από αυτή τη στάση. Που σήμερα έχει ρητορική μορφή, αλλά καθόλου δεν αποκλείεται να μεταβληθεί και σε πράξη. Αλλωστε, την ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με το «πεζοδρόμιο» την έχουμε διαπιστώσει στο παρελθόν και ήταν ένα από τα βασικά εργαλεία που τον έφεραν στην εξουσία.

Αβυσσος, βέβαια, η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα πολύπλοκη. Αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές ξεκίνησε μια δημόσια συζήτηση, αν και κατά πόσον το συγκεκριμένο κόμμα με τη σημερινή ηγεσία του μπορεί να αλλάξει πρόσωπο και συμπεριφορά, να γίνει πιο συστημικό, να λειτουργήσει περισσότερο θεσμικά και υπεύθυνα, αφού πλέον είχε την εμπειρία της εξουσίας και των δομών του κράτους. Η στήλη αυτή εξέφρασε τότε την αμφιβολία της περί της δυνατότητας μιας τέτοιας μετάλλαξης, πρώτον γιατί το DNA του κόμματος δεν το επιτρέπει, δεύτερον γιατί η πολιτική κουλτούρα και η παιδεία της ηγεσίας του ήταν συγκεκριμένη και περιορισμένη, τρίτον γιατί η ψήφισή του από το 31,5% περίπου των ψηφοφόρων ήταν ένα είδος επιβράβευσης της απερίγραπτης διαδρομής του είτε στην αντιπολίτευση είτε στην κυβέρνηση.

Είναι λοιπόν φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία και τα στελέχη του, συνδέουν την έννοια της τήρησης, έστω και στοιχειωδώς, του νόμου και της τάξης με την καταστολή και τον περιορισμό ελευθεριών. Πολλοί από αυτούς γαλουχήθηκαν ως αναρχοαριστεροί σε καφενεία και σε καταλήψεις, οπότε ενστικτωδώς σχεδόν τρέφουν μια συμπάθεια προς τους «μπαχαλάκηδες» αντιεξουσιαστές. Στο μυαλό αρκετών, επίσης, η χρησιμοποίηση της Αστυνομίας για την «απελευθέρωση» πανεπιστημιακών δομών από τους παραπάνω συνδυάζεται με μνήμες και πολύ περισσότερο με όσα έχουν ακούσει για το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς. Αλλοι πάλι, αντιλαμβάνονται το πανεπιστήμιο σαν προνομιακό χώρο επαναστατικής ζύμωσης και νεανικής αυθαιρεσίας, που δεν χρειάζεται να υπακούει σε κανόνες και νόμους, ίσως γιατί αγνοούν τι ισχύει στον υπόλοιπο κόσμο.

Υπάρχει, ωστόσο, και μια εντελώς ωφελιμιστική πλευρά ερμηνείας της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Οπως έχει αποδειχθεί περίτρανα από τη θητεία του κόμματος στην κυβέρνηση, η ισοπέδωση προς τα κάτω στον χώρο της παιδείας είναι ένας στόχος ενσυνείδητος. Για λόγους ψηφοθηρικούς, για να τρέφει τον λαϊκισμό, για να στηρίζει τις προσπάθειες διείσδυσής του. Ετσι, χρησιμοποιεί προπαγανδιστικά και παραπλανητικά τον όρο «άσυλο» και επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την αρνητική εντύπωση που δημιουργεί –ιδίως στους νέους– η αγριωπή (αναγκαστικά) εικόνα των αστυνομικών στολών στην τηλεόραση. Κυρίως όμως πιστεύει –όχι άδικα ίσως– ότι ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινής γνώμης έχει αντίστοιχες με τις δικές του απόψεις για τη λειτουργία των πανεπιστημίων, τον νόμο και την τάξη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή