Κύριε διευθυντά
Δεν πρόκειται για υποκρισία. Υποκρισία σημαίνει ότι γνωρίζω ποιος είμαι και καμώνομαι ότι είμαι κάποιος άλλος. Πεποίθησή μου είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με βεβαιότητα ότι είμαι κάτι άλλο από εκείνο που είμαι πραγματικά.
Αυτό είναι ασφαλώς πολύ χειρότερο από την υποκρισία, διότι η υποκρισία αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να πάψω κάποια στιγμή να υποκρίνομαι (εφόσον γνωρίζω ποιος είμαι). Αντίθετα, η βεβαιότητα ότι είμαι κάτι άλλο από εκείνο που είμαι πραγματικά είναι σαφώς δυσκολότερο προς επίλυση πρόβλημα.
«Αντιευρωπαϊστές» που πηγαίνουν ή στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στην Ευρώπη. «Αντικαπιταλιστές» οι οποίοι εκφράζουν τις ιδεοληψίες τους από την ασφάλεια των εισοδημάτων τους· αποστρέφονται τα κοστούμια ως σύμβολο του καπιταλισμού αλλά δεν έχουν πρόβλημα να ντύνονται με πανάκριβα casual ρούχα. «Αντιφασίστες» που εφαρμόζουν τον «αντιφασιστικό» αγώνα τους με αυταρχικό τρόπο. «Φιλελεύθεροι» που ο «φιλελευθερισμός» τους τελειώνει στην αποδοχή των ομοϊδεατών τους.
Το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι αυτό της ταυτότητας. Ατομική και συλλογική πρόοδος προϋποθέτει κατ’ αρχήν αναγνώριση του ποιος είμαι και του τι επιθυμώ. Είναι λογικό να οδηγούμαστε σε αδιέξοδο αν λέμε ότι μας αρέσει το βουνό ενώ πηγαίνουμε στη θάλασσα. Πρέπει κάποια στιγμή να ωριμάσουμε και να ονοματίσουμε τους εαυτούς μας. Να κοιταχθούμε στον καθρέφτη και να μας αναγνωρίσουμε.
Μιχαλης Καραμπινης, Μυτιλήνη