Εγκλημα με φόντο τη δική μας… Λουιζιάνα

Εγκλημα με φόντο τη δική μας… Λουιζιάνα

3' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Βάλτοι, σήψη, κρυμμένα μυστικά, επαρχιακή πόλη κι ένα μυστηριώδες έγκλημα που ζητάει τη λύση του· όχι δεν πρόκειται για κάποιον καινούργιο κύκλο του «True Detective», αλλά για την επερχόμενη (κυκλοφορεί την προσεχή Πέμπτη) ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα, με τον επίσης αινιγματικό τίτλο «Το θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών». Ο τελευταίος, όπως μας διευκρινίζει ο Ελληνας κινηματογραφιστής, είναι εμπνευσμένος από τον κύκλο ζωής των χελιών, τα οποία κάθε χρόνο ταξιδεύουν χιλιάδες μίλια και μεταμορφώνονται στην πορεία προκειμένου να φτάσουν στον προορισμό αναπαραγωγής τους στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ενα τέτοιο ταξίδι κάνουν και οι δικοί του ήρωες, οι οποίο ωστόσο δεν βρίσκονται σε εξωτικά μέρη αλλά στη δική μας… Λουιζιάνα, τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου.

Η Ελισάβετ (Αγγελική Παπούλια), πρώην αξιωματικός της Αντιτρομοκρατικής, βρίσκεται πια με δυσμενή μετάθεση στο Μεσολόγγι, όπου υπηρετεί ως διοικήτρια του τοπικού αστυνομικού τμήματος. Ενας μυστηριώδης θάνατος θα φέρει τη δυναμική αλλά βασανισμένη γυναίκα στα ίχνη της Ρίτας, μιας εργάτριας σε εργοστάσιο παραγωγής χελιών. Η κλειστή κοινωνία πιέζει με τον τρόπο της τις δύο γυναίκες, μέχρις ότου τα πράγματα φτάνουν στο σημείο του απόλυτου βρασμού.

«Καρδιά του φιλμ είναι η ιδέα του παραδείσου. Ολοι οι χαρακτήρες πάσχουν, αγωνίζονται για να φτάσουν εκεί, καθένας με τον τρόπο του και στον δικό του παράδεισο. Οσο για το Μεσολόγγι, έχει πολλές λειτουργίες: αρχικά στην ταινία δείχνουμε ελάχιστα την πόλη και πολύ περισσότερο τη γύρω περιοχή. Η φύση είναι προφανώς το κλειδί και γι’ αυτό τραβήξαμε πλάνα ακόμη και από το δέλτα του Αράχθου και το δέλτα του Αχελώου. Είναι όλη αυτή η γυαλιστερή ομορφιά όπως τη βλέπεις από ψηλά, η οποία όμως είναι στην πραγματικότητα φτιαγμένη από λάσπη και βρωμιά», εξηγεί ο Σύλλας Τζουμέρκας.

Πράγματι, το παράλληλο της φύσης είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της ταινίας του, η οποία σε αντίθεση με τις προηγούμενες δύο («Χώρα προέλευσης», «Η έκρηξη») που είχαν έντονα πολιτικό περιεχόμενο, ανταποκρίνεται περισσότερο στις νόρμες του καθαρού θρίλερ. «Στις προηγούμενες πολιτικές ταινίες με ενδιέφεραν και πάλι οι δυναμικές μεταξύ των ανθρώπων. Γενικώς, απεχθάνομαι το είδος εκείνο του πολιτικού σινεμά που ψάχνει απαντήσεις ή, ακόμη χειρότερα, στοχεύει στη συμφωνία του θεατή. Αντιθέτως, αγαπώ τα ερωτήματα, τις γκρίζες περιοχές, τα χάσματα στις διάφορες βεβαιότητες που κυκλοφορούν κατά καιρούς. Στη συγκεκριμένη ταινία η πολιτική θα έλεγα πως είναι κάπως βαλτωμένη, διαδραματίζεται μέσα στην όξυνση της κρίσης σε μια πάμφτωχη επαρχία, όπου οι χαρακτήρες εγκλωβίζονται μακριά από αυτό που μπορούν ή ονειρεύτηκαν να κάνουν».

Εγκλημα με φόντο τη δική μας… Λουιζιάνα-1

«Γενικώς, απεχθάνομαι το είδος εκείνο του πολιτικού σινεμά που ψάχνει απαντήσεις ή, ακόμη χειρότερα, στοχεύει στη συμφωνία του θεατή», λέει ο Σύλλας Τζουμέρκας.

Οπως βέβαια φαίνεται αρκετά ξεκάθαρα στο φιλμ και επιβεβαιώνει ο δημιουργός του, εδώ περισσότερο μετράει η ίδια η ανθρώπινη φύση, με τη μικρή κοινωνία να λειτουργεί σαν ενισχυτής της έντασης που επικρατεί ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Τα στοιχεία πάντως του «Θαύματος» δεν εξαντλούνται εκεί. Οι δύο ηρωίδες, η Ελισάβετ και η Ρίτα, μοιράζονται μια σειρά από θρησκευτικού τύπου οράματα, που δίνουν ένα υπερβατικό στοιχείο σε ένα κατά τα άλλα στέρεα προσανατολισμένο στον ρεαλισμό σενάριο. «Παράλληλα με την εξέλιξη του θρίλερ, κατασκευάζεται ένας κοινός ονειρικός χώρος μεταξύ των δύο γυναικών. Ειδικά για τη Ρίτα, μια γυναίκα δίχως πολλά λόγια και με ισχυρή θρησκευτική πίστη, είναι πολύ σημαντικά αυτά τα οράματα. Και για εμένα, όμως, εκείνα είναι τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια, προσπάθησα να μην τα κάνω βαρύγδουπα, να έχουν μιαν ελαφράδα και να κυριαρχούνται από τη φύση», λέει σχετικά ο Τζουμέρκας.

Oι χαρακτήρες

Παρά τις όποιες αδυναμίες της ταινίας, δύσκολα μπορεί να πει κανείς πως ο τελευταίος δεν έχει δουλέψει τους χαρακτήρες του. Ερμηνευμένη με πάθος από την Αγγελική Παπούλια, η Ελισάβετ είναι μια πραγματικά σκληρή «μπατσίνα», που μοιράζει αφειδώς βρισιές και απειλές, κουβαλά όμως και τους δικούς της εφιάλτες και αποτυχίες. Η ιστορία της Ρίτας τη συγκινεί και την παρακινεί να ξεκολλήσει από τον βάλτο –κυριολεκτικά και μεταφορικά– στον οποίο ζει τα τελευταία δέκα χρόνια, έχοντας παρασύρει μαζί και τον έφηβο γιο της.

Στον δρόμο της θα βρεθεί ο αδελφός της Ρίτας και τοπικός σταρ, Μανώλης Ντίνιας (Χρήστος Πασσαλής), ο οποίος μοιάζει να βρίσκεται στο επίκεντρο του πυκνοϋφασμένου ιστού της κοινότητας: «Ο χαρακτήρας του Μανώλη είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνικής-πολιτικής παρατήρησης. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που κάποτε ακολούθησε ένα όνειρο νεοπλουτισμού· σήμερα βρίσκεται να μένει πίσω με τη μάνα του και να τραγουδά στο τοπικό σκυλάδικο, αναζητώντας μια αναγνώριση που μοιάζει περισσότερο με τραγωδία του ψεύτικου ονείρου του».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή