Κύριε διευθυντά
Η παγκόσμια επιτυχία του Στέφανου Τσιτσιπά στο τένις επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι ο αθλητισμός είναι η μόνη ίσως δραστηριότητα στα τελευταία 30 και πλέον χρόνια που φέρνει χαμόγελο στους απανταχού Ελληνες και δημιουργεί πολύτιμα αισθήματα αισιοδοξίας. Πράγματι, έστω και για μερικές ώρες ή μέρες, επιτυχίες σαν και αυτή του Τσιτσιπά μας κάνει να αισθανθούμε χαρά και υπερηφάνεια για το ότι ένας «δικός μας» κατόρθωσε να φθάσει εκεί όπου θέση έχουν μόνο οι εκλεκτότεροι του κόσμου.
Είναι δε ενδιαφέρον ότι, περιέργως, ουδείς εκπρόσωπος του πολιτικού μας συστήματος εξέλαβε αυτού του είδους την αριστεία ως ρετσινιά. Εύκολα, λοιπόν, θα μπορούσαν να κληθούν οι πρωταθλητές μας να διδάξουν στους ενοίκους της ελληνικής Βουλής για τις διαφορές μεταξύ ομάδας και αγέλης, για το άθλημα της συνέπειας και τις διαφορές της από το τσίρκο της κωλοτούμπας, για το πώς ορίζεται ένας στόχος και πώς πραγματικά επιτυγχάνεται, για το πώς κανείς παραδέχεται τα λάθη του και πώς τα διορθώνει χωρίς περιστροφές και παιδαριώδεις δικαιολογίες.
Να αναλύσουν το πώς αποφεύγεται η αμετροέπεια και πώς καλλιεργείται η σύνεση, το τι σημαίνουν οι όροι σεβασμός στον αντίπαλο, αγώνας, υπομονή, για τη μεγάλη σημασία που έχει η υπακοή στους κανόνες / νόμους και το τι ακριβώς σημαίνει όταν οι βουλευτές εξακολουθούν να καπνίζουν σε κλειστούς δημόσιους χώρους, αδιαφορώντας για νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν.
Διότι μπορεί να εμπαιζόμαστε μεταξύ μας και ο ένας να «αγωνίζεται» εις βάρος όλων των άλλων, δεν είναι όμως εύκολο να ξεγελάσουμε αυτούς που έχουν κατ’ επανάληψη αξιολογηθεί στους διεθνείς στίβους μέσα σε τόνους ιδρώτα.
Γιάννης Κουτεντάκης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας