Φοβού τους Γερμανούς
Ποτέ μη λες ποτέ… Ηρθε η ώρα που ακόμη και στους κόλπους της ευρωπαϊκής συντηρητικής οικογένειας εκφράζονται προβληματισμοί για τη «γερμανική Ευρώπη». Για την ακρίβεια, υπάρχουν διάφοροι που ήδη συνασπίζονται εναντίον ενός τέτοιου σεναρίου. Και όμως. Συμβαίνει. Και ο σχετικός προβληματισμός πληροφορούμαι ότι εκφράζεται όλο και πιο ανοικτά ενόψει του συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που αρχίζει σήμερα στο Ζάγκρεμπ και θα εκλέξει αύριο νέο πρόεδρο του ΕΛΚ τον Ντόνανλτ Τουσκ.
Για την ακρίβεια, πληροφορούμαι ότι εκδηλώνεται ισχυρός φραξιονισμός στις τάξεις του ΕΛΚ (εδώ φτάσαμε…). Και αυτός δεν αφορά, όπως σας έλεγα –με αφορμή τη μοναδική υποψηφιότητα του Τουσκ–, μόνο τη διαφαινόμενη κυριαρχία διάφορων πρώην Ανατολικών που θεωρείται ότι δεν έχουν και την πιο φιλοευρωπαϊκή κουλτούρα. Αλλά διατρέχει και μια ανησυχία που έχω την εντύπωση ότι μετατρέπεται σε δυσφορία για την υπερβολική εκπροσώπηση των Γερμανών στο ΕΛΚ.
Παρακμιακές καταστάσεις
Δεν αρέσει, ας πούμε, καθόλου ότι στο συνέδριο θα μετέχουν όχι μόνο ο Spitzenkandidat του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ, αλλά και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δηλαδή δύο Γερμανοί με ανώτατες θέσεις στο σύστημα των Βρυξελλών. Για να μην αναφέρω καν το γεγονός πως η μία υποψηφιότητα Τουσκ και το ότι, όπως το έθεσε πηγή μου, δεν βρέθηκε καν μια δεύτερη «για τα μάτια του κόσμου» είναι ενδεικτικά της παρακμιακής κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό της μεγαλύτερης πολιτικής οικογένειας της Ευρώπης.
Δεν τους ξεχνά
Αυτό δεν ισχύει για την ελληνική περίπτωση, αφού η Ν.Δ. αυτή τη στιγμή ξεπροβάλλει ως κυρίαρχη –και με αυτοδύναμη κυβέρνηση– δύναμη στο ΕΛΚ. Εξ ου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρεθεί αύριο για να ψηφίσει, αλλά και να μιλήσει στην Ολομέλεια του συνεδρίου, ενώ η αντιπροσωπεία που θα τον συνοδεύει θα είναι ενισχυμένη (παρών θα είναι και ο Αδωνις Γεωργιάδης). Είναι η επίσημη πρώτη σε συνέδριο για τον Μητσοτάκη με την ιδιότητα του πρωθυπουργού και έχω την εντύπωση ότι θέλει να ανταποδώσει στο ΕΛΚ που δεν τον ξέχασε όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τότε που η Ευρώπη είχε τυφλό έρωτα με τον Αλ. Τσίπρα. Δεν τους ξεχνά κι αυτός λοιπόν.
Προσκλητήριο
Τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Και φαντάζομαι ότι η Φώφη Γεννηματά δεν ξύπνησε σήμερα και είχε την έμπνευση να επικοινωνήσει με τον Κώστα Σημίτη έτσι απλά. Η Γεννηματά θα συναντηθεί σήμερα στις 11.00 με τον πρώην πρωθυπουργό στο γραφείο του στη Βουλή και υποθέτω ότι θα κάνει την επίσκεψη για να τον καλέσει στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που θα γίνει το Σαββατοκύριακο. Δεν ξέρω τι θα απαντήσει ο Σημίτης, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν πρέπει να είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με την προοπτική.
Déjà vu στο Παρίσι
Déjà vu άλλων εποχών πρέπει να είχε η κυβερνητική αποστολή που βρέθηκε προ ημερών στην έδρα του ΟΟΣΑ στο Παρίσι. Αναφέρομαι στον Κυριάκο Πιερρακάκη και τον γενικό γραμματέα του υπουργείου του Λεωνίδα Χριστόπουλο, οι οποίοι συναντήθηκαν με τον Ανχελ Γκουρία και στελέχη του οργανισμού για να συζητήσουν συνεργασία σε ζητήματα ψηφιακής διακυβέρνησης και απλούστευσης διαδικασιών. Ο καθένας είχε το δικό του déjà vu και αφορούσε και τον μόνιμο αντιπρόσωπο της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ Γιώργο Πρεβελάκη. Ο μεν Χριστόπουλος είχε πολλά πάρε-δώσε με τους του ΟΟΣΑ, αφού μετείχε στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα ως συνεργάτης του Κυρ. Μητσοτάκη στο Διοικητικής Μεταρρύθμισης το 2014. Ο δε Πιερρακάκης είχε τότε μετάσχει στις διαπραγματεύσεις στη Βίλα Σαΐντ ως απεσταλμένος του Βαγγέλη Βενιζέλου. Τα θυμήθηκαν όλα αυτά στον τόπο του εγκλήματος, όπου έκανε σχετικό κάλεσμα ο Πρεβελάκης.
Συνταγματική «βοή»
Αρχισε χθες η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση στην Ολομέλεια της Βουλής και έμπειρη πηγή μού επισήμανε μια λεπτομέρεια που ίσως να είναι η βοή των πλησιαζόντων γεγονότων. Ο πρόεδρος της επιτροπής για τη συνταγματική αναθεώρηση Ευριπίδης Στυλιανίδης φάνηκε να αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο η πλειοψηφία να αποδεχθεί στη σχετική συζήτηση μια πρόταση του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ. Σημειώνω ότι πρόκειται για πρόταση που δεν πέρασε τον πήχυ των 180 και αφορά τη «λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία», τη δυνατότητα δηλαδή της κοινωνίας να προωθεί νομοθετική πρωτοβουλία κατόπιν συλλογής συγκεκριμένου αριθμού υπογραφών. Η πρόταση αυτή κάνει λόγο για 100.000 υπογραφές. Εμένα πάλι δεν μου φαίνονται πολλές και περιμένω να δω πού θα βάλει το πλαφόν η πλειοψηφία.