Μία από τις ωραιότερες γευσιγνωσίες κρασιού στο Domaine des Tourelles, ένα οινοποιείο 150 ετών στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου.
Όταν ο οδηγός μού είπε ότι φτάσαμε στο Domaine des Tourelles, το παλαιότερο εμπορικό οινοποιείο της κοιλάδας Μπεκάα του Λιβάνου (το Château Ksara των Ιησουιτών είναι λίγο παλαιότερο, αλλά οι Άγιοι Πατέρες στην αρχή έπιναν οι ίδιοι όλη την παραγωγή), σκέφτηκα προς στιγμήν ότι είχε κάνει λάθος. Είχαμε μπει σε μια αυλή με ένα όμορφο οίκημα με καμάρες πάνω στον κεντρικό δρόμο της πολύβουης κωμόπολης Chtaura, μια τοποθεσία στην οποία δεν περιμένει να βρει κανείς οινοποιείο.
Προφανώς τα πράγματα ήταν διαφορετικά το 1868, όταν ίδρυσε το μαγαζί ο Γάλλος μηχανικός François-Eugène Brun, o οποίος βρέθηκε στην εύφορη κοιλάδα ως υπάλληλος της εταιρείας που είχε αναλάβει τη σιδηροδρομική σύνδεση Δαμασκού-Βηρυτού. Ο Brun είδε αμέσως τις δυνατότητες οινοπαραγωγής του οροπεδίου, όπως άλλωστε και οι Φοίνικες περί τα 3.500 χρόνια πριν από αυτόν. Η Μπεκάα βρίσκεται ανάμεσα στις οροσειρές του Λιβάνου και του Αντιλιβάνου, σε μέσο υψόμετρο 1.000 μ., και είναι ιδανική από πλευρά κλίματος, μορφολογίας και εδάφους για παραγωγή κρασιών.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ρωμαίοι έχτισαν έναν τεράστιο ναό προς τιμήν του Διονύσου στο Baalbek, o οποίος διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Η εύφορη κοιλάδα φημίζεται επίσης για την παραγωγή δύο άλλων «γκουρμέ» καλλιεργειών, ήτοι κάνναβης και οπιούχου παπαρούνας, οι οποίες ωστόσο έχουν περιοριστεί τα τελευταία χρόνια. Το πρωτοπόρο οινοποιείο του Brun έμεινε στα χέρια της οικογένειάς του έως το 2003, οπότε αγοράστηκε από τους Issa & Issa-el-Khoury. O τριαντατετράχρονος, σπουδαγμένος στη Γαλλία, Faouzi Issa έχει σήμερα την ευθύνη της παραγωγής από το αμπέλι –περί τα 1.000 στρέμματα ιδιόκτητων εκτάσεων και συνεργαζόμενων καλλιεργητών– έως την οινοποίηση και την παλαίωση.
Εκτός από το κρασί, το Domaine des Tourelles φημίζεται για το Arak Brun, μια τριπλής απόσταξης ρακή με γλυκάνισο, που είναι ίσως η δημοφιλέστερη ετικέτα στον Λίβανο. Δίπλα στο οίκημα που στεγάζει το υπεραιωνόβιο σχετικό καζάνι, το οποίο είδα εν λειτουργία, υπάρχει και ένας εξίσου παλιός ξυλόφουρνος από την εποχή των Γάλλων. Στην ερώτησή μου γιατί δεν τον χρησιμοποιούν, μου απάντησαν –με κάποια συγκατάβαση είναι αλήθεια– ότι δεν είναι πολύ καλή ιδέα, δεδομένου ότι το καζάνι αλλά και ο χώρος παλαίωσης του arak (σε ειδικά πήλινα κιούπια) απέχουν ελάχιστα μέτρα από αυτόν.
Δίπλα στο καζάνι βλέπει κανείς σακιά με αρωματικό γλυκάνισο, ο οποίος εδώ και λίγα χρόνια παράγεται τοπικά, σε μια προσπάθεια να στραφούν οι αγρότες του Μπεκάα σε νομιμότερες καλλιέργειες από τις προαναφερθείσες. Το οινοποιείο που βρίσκεται απέναντι χρησιμοποιεί ακόμη τις ηλικίας 150 ετών τσιμεντένιες δεξαμενές, όπου γίνονται -με φυσική πάντα ζύμωση- ζύμωση τα κόκκινα κρασιά του κτήματος. Λίγο πιο κάτω, η παλαιά πέτρινη οικία των Brun έχει μετατραπεί σε χώρο παλαίωσης σε γαλλικά αλλά και αμερικανικά δρύινα βαρέλια. Καιρού επιτρέποντος, η γευστική δοκιμή των κρασιών του κτήματος γίνεται al fresco, στον φροντισμένο κήπο κάτω από ένα πανύψηλο δέντρο.
Η υποδομή στη δική μου περίπτωση εξαντλείτο σε δύο μεταλλικές καρέκλες παλαιού τύπου, με παράλληλα πλαστικά κορδόνια στο κάθισμα και στην πλάτη και δύο παμπάλαια αναποδογυρισμένα κασόνια με το όνομα του κτήματος, από αυτά που χρησιμοποιούσαν οι Γάλλοι στον τρύγο. Εκεί δοκίμασα και τις επτά ετικέτες του Domaine, με εξέχουσες το ομώνυμο ροζέ από Cinsault, Syrah & Tempranillo και το Vielles Vignes (το συγκεκριμένο αμπέλι είναι από τα παλαιότερα της κοιλάδας) μονοποικιλιακό Cinsault, που αποτελεί και το μεγάλο στοίχημα του κτήματος και είναι ένα από τα κρασιά που περιλαμβάνονται στο βιβλίο «101 Wines to Try Before you Die» της Margaret Rand.
Προσωπικά με κέρδισε το υπέροχο 100% Syrah, μια ποικιλία η οποία στον Λίβανο ξεδιπλώνει πλήρως τα αρώματά της. Η εμπειρία αυτής της γευσιγνωσίας ήταν ίσως η γοητευτικότερη που έχω ζήσει: αυθεντική, ειλικρινής και γενναιόδωρη φιλοξενία, όμορφο περιβάλλον και εξαιρετικά κρασιά, σε ένα αφτιασίδωτο ιστορικό οινοποιείο, που έχει περάσει στα χέρια μιας ομάδας νέων με όραμα και πολύ κέφι.