Ιστορία Γάμου ★★★★
ΔΡΑΜΑ (2019)
Σκηνοθεσία: Νόα Μπάουμπαχ
Ερμηνείες: Σκάρλετ Γιόχανσον, Ανταμ Ντράιβερ, Λόρα Ντερν, Ρέι Λιότα
Μία ακόμα, μετά τον «Ιρλανδό» του Σκορσέζε, ταινία του Netflix, πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική εβδομάδα που ξεκινά, έχοντας βάσιμες ελπίδες πως και εκείνη θα βρεθεί στις προσεχείς βραχείες λίστες των Οσκαρ.
Ο Νόα Μπάουμπαχ μας έχει συνηθίσει σε εναλλακτικής υφής δράματα με δυναμικούς γυναικείους χαρακτήρες («Frances Ha», «Mistress America»), όμως εδώ παίζει το χαρτί της σχεδόν απόλυτης ισορροπίας. Λογικό, μιας και το θέμα του είναι ο χωρισμός, ενώ και το ζευγάρι των πρωταγωνιστών του έχει την ποιότητα για να το υποστηρίξει.
Η Νικόλ (Σκάρλετ Γιόχανσον) και ο Τσάρλι (Ανταμ Ντράιβερ) έχουν ζήσει αρκετά ευτυχισμένα χρόνια μαζί· μπορούν να απαριθμήσουν ένα σωρό πράγματα που αγαπούν ο ένας στον άλλο κι όμως η σχέση τους μοιάζει πια τελειωμένη. Εκείνη, ηθοποιός, μετακομίζει στο Λος Αντζελες, έχοντας αποδεχθεί ρόλο σε μια καινούργια σειρά. Εκείνος από την άλλη είναι δεμένος με τη Νέα Υόρκη και τον θεατρικό θίασο, τον οποίο διευθύνει. Στη μέση βρίσκεται ο μικρός γιος τους, ο οποίος θα μπει στο επίκεντρο της διαμάχης όταν τα πράγματα θα αγριέψουν με τη «συνδρομή» και δύο αδίστακτων δικηγόρων.
Ο Μπάουμπαχ καταφέρνει να προσεγγίσει σε βάθος και με σπάνια ευαισθησία το πολυπαιγμένο θέμα του χωρισμού, εστιάζοντας κυρίως στο συναισθηματικό βάρος των διαφορετικών πλευρών. Αυτό, πάντως, δεν σημαίνει πως η ταινία του είναι υπερβολικά δραματική ή «βαριά». Αντιθέτως, ο γενικότερος χαρακτήρας είναι ανάλαφρος, ενώ δεν είναι λίγες και οι αληθινά ξεκαρδιστικές σκηνές, σε ένα συνολικά πολύ καλογραμμένο σενάριο. Αρκετά είναι τέλος και τα στοιχεία αυτοαναφοράς· είναι φανερό πως ο Μπάουμπαχ γνωρίζει καλά τα παρασκήνια τόσο του κινηματογράφου όσο και του θεάτρου, και μας τα σερβίρει με τον παιχνιδιάρικο σνομπισμό και την επιτήδευση που έχουμε συνηθίσει π.χ. από τον Γούντι Αλεν.
Γιόχανσον και Ντράιβερ είναι από την πλευρά τους εξαιρετικοί, βγάζοντας συγκίνηση αλλά και αστείες στιγμές, όπου χρειάζεται. Ειδική αναφορά, πάντως, πρέπει να γίνει και στους δεύτερους ρόλους, με τη Λόρα Ντερν και τον Ρέι Λιότα να υποδύονται απολαυστικά τους δικηγόρους διαζυγίων, οι οποίοι εξωθούν τα πράγματα στα άκρα.
Η Ανιές με τα λόγια της Βαρντά ★★★
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2019)
Σκηνοθεσία: Ανιές Βαρντά
Εμφανίζονται: Ανιές Βαρντά,Ζακ Ντεμί, JR
Για την Ανιές Βαρντά ό,τι και να πει κανείς είναι μάλλον λίγο. Πρωτοπόρος κινηματογραφίστρια, μαχητική υπέρμαχος της ισότητας των φύλων, φωτογράφος και εικαστικός, η «γιαγιά της νουβέλ-βαγκ» που έφυγε τον περασμένο Μάρτιο από τη ζωή, αποτελεί σπουδαία μορφή των παγκόσμιων τεχνών. Γι’ αυτό ίσως είναι και πιο ταιριαστό που η ίδια φρόντισε να μας αφήσει τον δικό της αποχαιρετισμό-απολογισμό, με τον τρόπο τον οποίο γνωρίζει καλύτερα: ένα ντοκιμαντέρ που αποτελεί φυσικά και την τελευταία της ταινία. Σε αυτό βλέπουμε τη Βαρντά να κάνει ουσιαστικά μια ανασκόπηση της καριέρας της, καθισμένη στη χαρακτηριστική καρέκλα σκηνοθέτη, μπροστά στο κοινό κάποιου αμφιθεάτρου. Ταυτόχρονα, οι αφηγήσεις της μοντάρονται με σκηνές από ταινίες, φωτογραφίες αλλά και τα υπόλοιπα έργα που παρήγαγε στη μακρά καλλιτεχνική πορεία της. Είναι πραγματικά όμορφο να βλέπεις αυτή τη μικροσκοπική ηλικιωμένη γυναίκα να μιλάει με απόλυτη διαύγεια για το σινεμά· να εξηγεί πώς επέλεξε τους χρόνους της αφήγησης στην αριστουργηματική «Κλεό» ή να μιλάει για την πρωτοποριακή χρωματική παλέτα της «Ευτυχίας». Με τον ίδιο πάντα ενθουσιασμό και την αγάπη της δημιουργίας.
Οι σκιές του Μπρούκλιν ★★★
Σκηνοθεσία: Εντουαρντ Νόρτον
Ερμηνείες: Εντουρντ Νόρτον, Γουίλεμ Νταφόε, Μπρους Γουίλις
Ενας ασυνήθιστος ντετέκτιβ
Ο Εντουαρντ Νόρτον περνάει (και) πίσω από την κάμερα υπογράφοντας τη σκηνοθεσία και το σενάριο ενός κλασικής υφής νουάρ, το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Λέθεμ. Ο Νόρτον είναι παράλληλα και ο πρωταγωνιστής, ερμηνεύοντας τον Λάιονελ, έναν μάλλον ανορθόδοξο ντετέκτιβ, ο οποίος πάσχει από σύνδρομο Τουρέτ. Οι κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, αλλά και η απίθανη φωτογραφική του μνήμη, θα παίξουν τον δικό τους ρόλο όταν ο Λάιονελ θα κληθεί να εξιχνιάσει τον φόνο του μέντορα και καλού του φίλου (Μπρους Γουίλις). Χρησιμοποιώντας με μεγάλη πιστότητα τους κώδικες του παραδοσιακού νουάρ, ο Νόρτον αφηγείται την περιπλάνηση ενός παράξενου ήρωα, ο οποίος ψάχνει τη θέση του στον κόσμο. Ολα αυτά, από τα μισοσκότεινα μπαρ της Νέας Υόρκης, όπου κυριαρχεί η τζαζ της δεκαετίας του 1950, μέχρι τα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας.
Φαντασία
Σκηνοθεσία: Αλέξης Καρδαράς
Ερμηνείες: Ρένα Μόρφη, Γιάννης Στάνκογλου, Στέλιος Μάινας
Βόλτα στα μπουζούκια
Ο Αλέξης Καρδαράς («Η ληστεία») αποφασίζει να επισκεφθεί την «αμαρτωλή» –κατά άλλους αξέχαστη– δεκαετία του 1990, μέσα από το πιο καλτ ίσως στοιχείο της ταυτότητάς της: τα μπουζούκια. Η έμπειρη στο τραγούδι αλλά πρωτοεμφανιζόμενη στο σινεμά Ρένη Μόρφη υποδύεται τη Φωτεινή, μια κοπέλα με όμορφη φωνή, η οποία καταφθάνει στην Αθήνα από την επαρχία, με όνειρο να γίνει αστέρι της πίστας. Εκεί θα βρεθεί ανάμεσα σε δύο άνδρες: τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού και βετεράνο μπουζουξή και έναν νεότερο λαϊκο-πόπ τραγουδιστή (Γιάννης Στάνκογλου), που την ερωτεύεται με πάθος. Το πνεύμα μιας εποχής αφθονίας, ξοδέματος και ατελείωτης διασκέδασης διαπνέει την ταινία, η οποία βρίθει αναφορών στην υποκουλτούρα της εποχής, την πολιτική κατάσταση, τα τηλεοπτικά σόου κ.ο.κ. Η μουσική έχει προφανώς κεντρικό ρόλο, με τον Μίνω Μάτσα να επιμελείται το σάουντρακ.
Iuventa ★★½
Σκηνοθεσία: Μισέλ Σινκέ
Στο πλοίο της ελπίδας
Ενα ελπιδοφόρο μήνυμα αλλά και σοβαρούς προβληματισμούς μεταφέρει το ντοκιμαντέρ του Μισέλ Σινκέ. Το φιλμ εστιάζεται σε μια ομάδα νεαρών Γερμανών, οι οποίοι σχηματίζουν ΜΚΟ το 2016 και μετά μια επιτυχημένη εκστρατεία crowdfunding, αγοράζουν το αλιευτικό «Iuventa» και σπεύδουν στη Μεσόγειο, προκειμένου να βοηθήσουν στη διάσωση προσφύγων και μεταναστών. Η πρώτη τους εξόρμηση, είναι επιτυχής, με περισσότερους από 2.000 ανθρώπους να περισυλλέγονται και την ομάδα να ετοιμάζεται να επανέλθει. Τα πάντα ωστόσο μένουν μετέωρα όταν το πλοίο θα κατασχεθεί στο πλαίσιο μιας έρευνας για την παράνομη μετανάστευση. Το ντοκιμαντέρ καδράρει με σκληρό ρεαλισμό την προσπάθεια των νεαρών στη θάλασσα, πριν μεταφέρει τη δράση του στο Βερολίνο και στην Ιταλία, όπου παίζεται ένα διαφορετικό δράμα από μια Ευρώπη που συχνά προτιμά την τυπικότητα από την απλή ανθρωπιά.
Εμείς…
Ξεκίνησε χθες και συνεχίζεται μέχρι τις 4/12 το 10ο Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας. Η διοργάνωση, που αποσκοπεί στο να φέρει το ελληνικό κοινό πιο κοντά στους πολιτισμούς του κόσμου, γιορτάζει φέτος δέκα χρόνια, διευρύνοντας το πρόγραμμα και τις δράσεις του, που έρχονται πια σε επαφή και με τις υπόλοιπες τέχνες. Δεκάδες ταινίες μάς ταξιδεύουν από τη Βραζιλία και τη Δανία μέχρι την Ταϊλάνδη, την Αμερική και την Κίνα, συνθέτοντας το μωσαϊκό της ανθρώπινης κατάστασης, σε έναν κόσμο ο οποίος συνεχώς μεταβάλλεται. Οι δε παράλληλες εκδηλώσεις που αναφέραμε περιλαμβάνουν και την έκθεση «Εncounters through art, ethnography and pedagogy», που παρουσιάζεται στον χώρο του Τ.Α.F. Οι προβολές του φεστιβάλ γίνονται στον κινηματογράφο Αστορ. Αναλυτικό πρόγραμμα στο ethnofest.gr.
…και οι άλλοι
Μπορεί παλιές και νέες διαδικτυακές πλατφόρμες να είναι φειδωλές σχετικά με τη δημοσιοποίηση στοιχείων τηλεθέασης, όμως σταδιακά βρίσκονται άλλοι να κάνουν τη… δουλειά. Για παράδειγμα, η εταιρεία Parrot Analytics, η οποία έχει αναπτύξει μια μέθοδο καταγραφής της επιθυμίας των τηλεθεατών να δουν συγκεκριμένα σόου. Την τελευταία εβδομάδα, μάλιστα, η μέτρηση αποφάνθηκε πως για πρώτη φορά εδώ και πέντε μήνες το πολύ επιτυχημένο «Stranger Things» δεν βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων· αντιθέτως, εκεί πλέον έχει εγκατασταθεί το «The Mandalorian», η νέα σειρά του Disney+, η οποία αντλεί έμπνευση από τον φανταστικό κόσμο του «Πολέμου των άστρων».