Αγιος Νικόλας, Αλλάχ, Λεωνίδας

Αγιος Νικόλας, Αλλάχ, Λεωνίδας

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Εγώ είμαι κατά», φώναζε έξαλλος ο ασπρομάλλης κύριος από τη Σπάρτη. «Κι εγώ πρόσφυγας είμαι. Από τη Μικρά Ασία ήρθαν οι γονείς μου, αλλά όταν ήρθαμε εδώ, φέραμε την εικόνα του Αγίου Νικόλα. Αυτοί τι φέρνουν τώρα; Τον Αλλάχ;». Μια άλλη κυρία, στα μισά του χρόνια, διαμαρτυρόταν για το πώς θα πηγαίνει τα παιδιά της στον τάφο του Λεωνίδα. «Ντροπή και αίσχος», έλεγε και ξανάλεγε την ώρα που ένας δημοτικός σύμβουλος προσπαθούσε να την ηρεμήσει πηγαίνοντας με τα νερά της: «Ούτε εγώ τους θέλω, ούτε ο κύριος δήμαρχος τους θέλει».

Ολα αυτά διαδραματίστηκαν στη Σπάρτη πριν από λίγες μέρες, όπου πολίτες είχαν μαζευτεί σε κεντρικό δρόμο για να αποτρέψουν την αποβίβαση 180 προσφύγων και μεταναστών, οικογένειες με μικρά παιδιά η συντριπτική πλειονότητα, που θα παραμείνουν για πέντε μήνες σε ξενοδοχείο. Παρόμοιες σκηνές έχουμε παρακολουθήσει σε πολλές ελληνικές πόλεις: Νάουσα, Γιαννιτσά, Μεθώνη Πιερίας, Σέρρες, Λάρισα.

Η χώρα σε αναβρασμό, σε μέρη που επωμίζονται επί μακρόν τεράστιο βάρος και δικαιολογημένα αντιδρούν –Σάμος, Λέσβος, Χίος, Λέρος– και σε άλλα που είτε συμμετέχουν σε μικρότερο βαθμό είτε αγανακτούν προκαταβολικά στην προοπτική και μόνο να φιλοξενήσουν πρόσφυγες. Ο,τι δηλαδή κάνουν χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αρνούνται να βοηθήσουν την κατάσταση και να στηρίξουν την Ελλάδα και την Ιταλία, χώρες όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Αυστρία, κάνουν πόλεις της Ελλάδας, επιδεικνύοντας μηδαμινή ή ελάχιστη αλληλεγγύη.

Τι θέλουν; Να μην αποσυμφορηθούν τα νησιά, να επιβαρύνονται μονίμως η Σάμος και η Λέσβος, αρκεί να μην πλησιάσει κανείς πρόσφυγας τον τάφο του Λεωνίδα. Δεν αποτελεί έκπληξη αυτή η απαίτηση, το αντίθετο, έχει εξήγηση. Προφανώς κανείς δεν ενημέρωσε αυτούς τους ανθρώπους, κανείς δεν τους προετοίμασε, κανείς δεν τους είπε την αλήθεια. Προεκλογικά τους υπόσχονταν ότι δεν θα επιτρέψουν κανέναν πρόσφυγα και μετανάστη στην πόλη, και ξαφνικά ξύπνησαν μια μέρα και είδαν τα πούλμαν να καταφτάνουν.

Ούτε και τώρα, όμως, είναι αργά. Οσοι προεκλογικά έλεγαν παραμύθια, μπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μιλήσουν στους συμπολίτες τους. Οποιος σήμερα βρίσκεται σε θέσεις λήψης αποφάσεων, από τον υπουργό μέχρι τον δημοτικό σύμβουλο, δεν πρέπει να σταματήσει λεπτό να εξηγεί πόσο δύσκολο και δυσεπίλυτο είναι το ζήτημα του προσφυγικού. Θα συνεχίσει να μας απασχολεί για πολύ καιρό ακόμη. Η διαχείρισή του είναι η μεγαλύτερη πρόκληση όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά για τον καθένα από εμάς. Δεν βοηθούν οι κραυγές, οι εθνικιστικές κορώνες, ο θυμός. Χρειάζεται νηφαλιότητα και κυρίως να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή