Δύο από τις δημοφιλέστερες Συμφωνίες του Μπετόβεν, την «Ποιμενική» και την «Εβδόμη», διηύθυνε ο Γιώργος Πέτρου στην αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στις 4 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με το μονόφυλλο πρόγραμμα, η ορχήστρα που ακούστηκε δεν ήταν οι «Μουσικοί της Καμεράτας» όπως έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, αλλά η ίδια η «Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής», έστω κι αν από τους περίπου σαράντα μουσικούς επί σκηνής οι μόλις οκτώ προέρχονταν από την ορχήστρα με το συγκεκριμένο όνομα. Οι υπόλοιποι ήταν από άλλα αθηναϊκά σύνολα ή ελεύθεροι επαγγελματίες που συνεργάζονται περισσότερο ή λιγότερο συχνά με τους οκτώ.
Κι όμως: οι εκδηλώσεις που προγραμματίζει η λεγόμενη Καμεράτα μέχρι τα Χριστούγεννα είναι αρκετές.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, με αυτή την ορχήστρα που ίδρυσαν το 1991 ο Χρήστος Λαμπράκης και ο σύλλογος «Οι Φίλοι της Μουσικής» και η οποία το 1994 βαφτίστηκε «Μουσικός και Εκπαιδευτικός Οργανισμός της Ελλάδος» υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού; Πόσο ιδιωτική και πόσο κρατική είναι σήμερα που καλείται το κράτος να τη διασώσει; Θέλοντας να βοηθήσουν το δημιούργημά τους, οι ιδρυτές ανέθεσαν το 2000 τη μουσική διεύθυνση στον διάσημο σερ Νέβιλ Μάρινερ. Αυτός, χωρίς εξηγήσεις, πολύ γρήγορα αποχώρησε και την εμπιστεύθηκε στον συμπατριώτη του Κρίστοφερ Ουόρεν-Γκριν. Το σύνολο όχι μόνο δεν αναζωογονήθηκε, αλλά αντίθετα οδηγήθηκε σταδιακά σε οικονομικό αδιέξοδο για το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχουν δοθεί επαρκείς εξηγήσεις.
Το 2012 ανέλαβε την Καμεράτα ο Γιώργος Πέτρου, δίνοντάς της για πρώτη φορά διακριτό μουσικό προφίλ και μετασχηματίζοντάς την σε σύνολο ιστορικά ενημερωμένων ερμηνειών. Κι ενώ η ορχήστρα απογειώθηκε, άρχισε να εμφανίζεται τακτικά στο εξωτερικό και να ηχογραφεί για πολυεθνικές εταιρείες –η μόνη ελληνική ορχήστρα με τέτοια παρουσία– ταυτόχρονα, υπονομεύθηκε από τα οικονομικά και διοικητικά της προβλήματα. Για ένα (πολύ σύντομο) φεγγάρι η Στέγη του Ωνασείου εμφανίστηκε ως πιθανός σωτήρας. Επισήμως, εμπόδιο στάθηκε και πάλι το όνομα: «Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής» με χρήματα της Στέγης;
Από αυτό το περιστασιακό σύνολο, λοιπόν, απολαύσαμε στις 4 Νοεμβρίου δύο από τις ωραιότερες ερμηνείες Συμφωνιών του Μπετόβεν που έχουμε ακούσει στη χώρα μας από ελληνική ορχήστρα. Αυτή τη φορά σε σύγχρονα όργανα. Η επιτυχία πιστώνεται ξεκάθαρα στον Πέτρου, ο οποίος γνωρίζει πώς να αποσπά το αποτέλεσμα που επιθυμεί ακόμα και από μουσικούς στους οποίους δεν έχει δοθεί η δυνατότητα να δουλέψουν μαζί για ένα κοινό αισθητικό ιδεώδες, μία συγκεκριμένη ποιότητα ήχου.
Αρκεί ότι ο ίδιος αντιλαμβάνεται τα έργα, αυτό που εκφράζουν αλλά και τον μουσικό τρόπο μέσα από τον οποίο το κάνουν.
Αρκεί ότι, επιπλέον, έχει αίσθηση του ύφους και της αισθητικής αυτής της μουσικής. Το μικρό, ευέλικτο σχήμα βοήθησε να ακουστούν καθαρά όλες οι μουσικές ιδέες του Μπετόβεν και ο Πέτρου έδωσε σε καθεμιά το ειδικό της βάρος, την ένταση και το χρώμα που αντιστοιχεί στη θέση τους στο μουσικό κείμενο. Από την «ολύμπια» γαλήνη της «Ποιμενικής» ώς τα μεθυστικά ξεσπάσματα της «Εβδόμης». Respect.