Τι είναι τελικά «λαϊκισμός»; Η λέξη τα τελευταία χρόνια έχει χάσει τη βαρύτητά της, καθώς την επικαλούνται οι πάντες από όλα τα κόμματα μετά ή άνευ λόγου. Η καταγγελία του λαϊκισμού έχει γίνει κάτι σαν επάγγελμα για πολιτικούς και δημοσιολογούντες. Κολυμβήθρα του Σιλωάμ που ξεπλένει τα πάντα. Αν καταγγέλλεις τον λαϊκισμό, περνάς αυτομάτως στην απέναντι όχθη, του «σοβαρού και μετρημένου».
Τι είναι όμως λαϊκισμός; Μία απλή ερμηνεία είναι να συντάσσεται κάποιος –προφανώς ανέξοδα– με την επικρατούσα κοινή άποψη, να αλληλοτροφοδοτεί το λαϊκό αίσθημα, παρά το γεγονός πως ξέρει ότι λέει πράγματα που δεν πρόκειται ποτέ στην πράξη να εφαρμοστούν. Υπό αυτή την έννοια, το να καταγγέλλει κάποιος πριν ή μετά τις εκλογές τους «κομματικούς διορισμούς», όπως κάνουν εναλλάξ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένας ανέξοδος λαϊκισμός που απλά ικανοποιεί πρόσκαιρα την κοινή γνώμη. Απαντες ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί. Η πραγματικότητα ήταν, είναι και θα είναι όπως τη διατύπωσε –με το γνωστό κυνικό του ύφος– ο Μάκης Βορίδης. «Ναι, και τι έγινε;» αναρωτήθηκε για τους διορισμούς στα νοσοκομεία. «Ποιους θα βάλουμε; Τους ξένους;». Η κυνικότητα του κ. Βορίδη που ξένισε πολλούς, δεν αναιρεί πως η φράση του ήταν μία έκρηξη πραγματικού αντιλαϊκισμού.
Η Ν.Δ. πήρε την εξουσία και με δικά της στελέχη θα στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό. Οπως έκανε πριν ο ΣΥΡΙΖΑ και θα κάνουν και οι επόμενοι. Το πρόβλημα ξεκινά εδώ. Και δεν είναι πως η Ν.Δ. χρησιμοποίησε «κομματικά στελέχη». Αλλά τι είναι αυτά τα κομματικά στελέχη. Η πραγματικότητα αποδεικνύει πως στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για ανθρώπους που μεγάλωσαν σε κομματική γυάλα, με στόχο να ανελιχθούν πολιτικά. Δεν εξελίχθηκαν, δεν εκτέθηκαν σε κάποιον ανταγωνισμό. Ηταν απλά «χρήσιμοι στο κόμμα» και «πιστοί σε κάθε αρχηγό».
Η πραγματικότητα αυτή, όμως, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσει την περαιτέρω ταύτιση της έννοιας του «κομματικού στελέχους» με κάτι σχεδόν ανίκανο. Τούτο εγκυμονεί κινδύνους για την ίδια τη Δημοκρατία. Τα κομματικά στελέχη είναι τα κύτταρα που αποτελούν τα κόμματα, το βασικό δομικό στοιχείο της ίδιας της Δημοκρατίας. Με την ευρεία έννοια «κομματικά στελέχη» είναι οι ίδιοι οι υπουργοί, ακόμα και οι πρωθυπουργοί. Αρα, σώφρον δεν είναι να λαϊκίζουμε απαξιώνοντας τα κομματικά στελέχη σε κάτι σχεδόν περιθωριακό, αλλά να βρούμε τρόπους να ενισχύσουμε τη συμμετοχή πιο πολλών και πιο άξιων στους κομματικούς μηχανισμούς.