Μόλις έχω περάσει την ανεπίσημη είσοδο επί της οδού Βασιλέως Γεωργίου Β΄ και τον απαραίτητο έλεγχο. Κρατάω στα χέρια μου το σχετικό καρτελάκι και σκέφτομαι να αστειευτώ με τον καλό συνάδελφο από το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού, ο οποίος με υποδέχεται χαμογελαστός λίγα μέτρα παρακάτω: «Πού καπνίζουμε;».
Είναι οι μέρες της ψήφισης του αντικαπνιστικού νομοσχεδίου, αλλά το αστείο δεν έχει μεγάλη απήχηση. Ο συνομιλητής μου ξαφνικά σοβαρεύει. «Πλάκα μού κάνεις;» Φυσικά. Γρήγορα θα μάθω κάτι που δεν είναι μυστικό: ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι παθιασμένος φίλος της υγιεινής ζωής. Το κάπνισμα απαγορεύεται παντού στο Μέγαρο Μαξίμου, ό,τι τασάκια υπήρχαν μέχρι τις 8 Ιουλίου έκτοτε αγνοούνται, αν και όλοι μπορούν να φανταστούν την τύχη τους.
Η είσοδος επί της Βασιλέως Γεωργίου δεν έχει κάτι το σαγηνευτικό· αναμενόμενο, αν σκεφτεί κανείς ότι οδηγεί στο υπόγειο του μεγάρου, εκεί όπου στεγάζονται υποστηρικτικές υπηρεσίες του πρωθυπουργικού στρατηγείου, όπως το Πρωτόκολλο, η Διεύθυνση Επικοινωνίας, το Γραφείο Τύπου και ο λογογράφος του, δημοσιογράφος Γιάννης Βλαστάρης. Στο υπόγειο βρίσκεται και το μικρό κυλικείο, όπου ο φακός του προσωπικού φωτογράφου του πρωθυπουργού, Δημήτρη Παπαμήτσου, «συνέλαβε» τον Κυριάκο Μητσοτάκη να περιμένει για να προμηθευτεί τον εσπρέσο στρέτο, μια αγαπημένη καθημερινή του συνήθεια.
Μόλις έχει γίνει η παραλαβή ενός νέου πίνακα και είναι έτοιμος να τοποθετηθεί στο γραφείο του πρωθυπουργού. Ο φιλότεχνος Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει πανευτυχής.
Στην πραγματικότητα, από την μπροστινή είσοδο της Ηρώδου Αττικού (που όλοι αναγνωρίζουμε από τα αμέτρητα τηλεοπτικά πλάνα) εισέρχονται αποκλειστικά οι επίσημοι προσκεκλημένοι και οι υπουργοί. Κανείς άλλος. Οι υπουργοί, μάλιστα, με μεγαλύτερη συχνότητα σε σχέση με τους προκατόχους τους, καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να πραγματοποιεί εδώ τα υπουργικά συμβούλια (αντί για τη Βουλή).
Η αίθουσα «Δημήτρης Στεφάνου» (στη μνήμη του πρόωρα χαμένου δημόσιου λειτουργού και συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη) καταλαμβάνει το ένα από τα δύο σαλόνια του παλιού μεγάρου. Απέναντι βρίσκεται το γραφείο του πρωθυπουργού, αν και την παράσταση κλέβει το κεντρικό χολ, πλακοστρωμένο με μάρμαρα, που οριοθετείται από τέσσερις –επίσης μαρμάρινους– ιωνικούς κίονες.
Ένα ορθογώνιο γυάλινο άνοιγμα στην οροφή σε ύφος αρ νουβό επιτρέπει το αττικό φως να διαπερνά τον χώρο και να του χαρίζει την απαραίτητη αίγλη. Στο πίσω μέρος του ισογείου βρίσκεται το γραφείο του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού (Γρηγόρη Δημητριάδη) όπου συνήθως λαμβάνει χώρα και ο «πρωινός καφές», ενώ στον όροφο έχει εγκατασταθεί ο πιο στενός κύκλος των συνεργατών του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο πρωθυπουργός, όταν βρίσκεται στην Αθήνα, περνάει σημαντικό μέρος της ημέρας του στο Μέγαρο Μαξίμου. Γνωστός για το πρωινό του ξύπνημα (6 π.μ.) και την αγάπη του για την άθληση (που συνήθως προηγείται της άφιξης στην Ηρώδου Αττικού), ο Κυριάκος Μητσοτάκης φτάνει στο Μέγαρο Μαξίμου κοντά στις οκτώ, για τον «πρωινό καφέ» με τους στενούς του συνεργάτες, διάρκειας περίπου μιας ώρας. Στη συνέχεια ακολουθεί το πρόγραμμά του κι αν το μεσημέρι τον βρει στο Μέγαρο Μαξίμου, προβλέπεται ένας σύντομος χρόνος ξεκούρασης, που συνδυάζεται με κάποιο ελαφρύ γεύμα. Μετά, εκ νέου συσκέψεις και συναντήσεις μέχρι αργά, οπότε θα αποχωρήσει. Αυτό πολύ σπάνια γίνεται πριν από τις εννέα το βράδυ. Δραστηριότητα υπάρχει και τα Σαββατοκύριακα: το Σάββατο ο «πρωινός καφές» ξεκινάει μία ώρα αργότερα (στις εννέα), ενώ υπάρχουν απογεύματα Κυριακών που βρίσκουν τον πρωθυπουργό και πάλι στο γραφείο του.
Ο Μαξ, ο σκύλος του Δημήτρη Παπαμήτσου, φωτογράφου του Κυριάκου Μητσοτάκη, παίρνει έναν υπνάκο στο υπόγειο του Μεγάρου Μαξίμου, ανυποψίαστος για τις σκοτούρες στους επάνω ορόφους.
Το άγνωστο μέγαρο
Όσο περιηγούμαι στο Μέγαρο Μαξίμου, συνειδητοποιώ ότι είναι ένα κτίριο για το οποίο γνωρίζουμε ελάχιστα. Χτίστηκε σε δύο φάσεις τη δεκαετία του 1910, στη συμβολή των οδών Ηρώδου Αττικού και Διοχάρους (η σημερινή Γεωργίου Β΄), πιθανότατα σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Χέλμη, αρχικά με πρωτοβουλία του εφοπλιστή Αλέξανδρου Μιχαληνού και στη συνέχεια από το ζεύγος Μαξίμου. Ο Δημήτριος Ε. Μάξιμος (1873-1956) γεννήθηκε στην Πάτρα, σπούδασε νομικά και οικονομικές επιστήμες στην Αθήνα και στο Παρίσι και το 1933 εκλέγεται βουλευτής με τους «Λαϊκούς» του Παναγή Τσαλδάρη, ενώ ορίζεται υπουργός Εξωτερικών έως τον Ιούλιο του 1935. Όπως διαβάζουμε στην ολιγοσέλιδη, αλλά εξαιρετική έκδοση που υπογράφει η καθηγήτρια Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη και η οποία εκδόθηκε το 2002 επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη, το 1952 το ελληνικό Δημόσιο αγοράζει την κατοικία του Μαξίμου σε ιδιαίτερα ελκυστική τιμή, χάρη στη γενναιόδωρη απόφαση του ιδιοκτήτη του να το πουλήσει στο ήμισυ της αξίας του και να προσφέρει στο ελληνικό κράτος το σύνολο της επίπλωσης και της συλλογής έργων τέχνης. Αυτός είναι ο λόγος που το κτίριο διατηρεί μέχρι σήμερα την ονομασία «οικία Μαξίμου». Η αγορά ολοκληρώνεται προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως «Κυβερνητικόν Μέγαρον» για τη φιλοξενία ξένων υψηλών προσώπων. Το σχέδιο δεν προχωράει ποτέ, αντίθετα το μέγαρο παραμένει κενό και υφίσταται πολλές φθορές. Μάλιστα στη διάρκεια της δικτατορίας κινδυνεύει με κατεδάφιση. Ευτυχώς διασώζεται και το 1982 η εποπτεία του Μεγάρου Μαξίμου περιέρχεται στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβέρνησης, για να χρησιμοποιηθεί είτε για την κάλυψη των αναγκών του είτε ως επίσημη κατοικία και γραφείο του εκάστοτε πρωθυπουργού, χρήση η οποία τελικά επικράτησε στα χρόνια που ακολούθησαν. ■