Έχουν μια έκφραση οι Αγγλοσάξονες, την οποία χρησιμοποιώ συχνά: «Σε ένα μέρος που δεν βρέχει, όταν αποφασίζει να ρίξει, ρίχνει καρεκλοπόδαρα». Μιλάω για την πλημμυρίδα του δικαιωματισμού, τον οποίο από την αρχή πήρα με κακό μάτι, επειδή ανέκαθεν πίστευα ότι σε μια κοινωνία ισονομίας μεμονωμένες αναφορές εξυπηρετούν, υποβολιμαία, συμφέροντα ομάδων που για κάποιον λόγο αφέθηκαν να πιστέψουν ότι μπορούν να χειραγωγήσουν τη δημοκρατία.
Χλευάσαμε, πρόσφατα, βερμπαλισμούς του τύπου «μπαχαλοσατανιστική βιγκανικότητα». Και όμως, η ίδια αυτή βιγκανικότητα επέστρεψε για να μας δαγκώσει στα οπίσθια. Εδώ και καιρό, με δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά και καταγέλαστες ιστοσελίδες, ένα μέτωπο κατά της «ιδιοκτησιακής φιλοζωίας» έχει πάρει σάρκα και οστά. Βιοηθολόγοι, βίγκαν ακτιβιστές, αντισπισιστές (όσοι πιστεύουν ότι τα ζώα πρέπει να είναι ελεύθερα και να ορίζουν τη δική τους μοίρα) και νεοχίπι κηρύσσουν τον πόλεμο ενάντια σε όσους «κακοποιούν ζώα», επειδή τα διατηρούν ως κατοικίδια.
«Όπως σήμερα η σκλαβιά θεωρείται απάνθρωπη και έχει εκριζωθεί από τον πλανήτη, έτσι σε μερικές δεκαετίες και οι άνθρωποι που έχουν pets θα θεωρούνται άσπλαχνοι βασανιστές. Τα ζώα έχουν ενσυναίσθηση και κανείς δεν μπορεί να επιλέγει το μέλλον τους», γράφει μια πασιονάρια της δημοσιογραφίας. Και ένας άλλος: «Σε μια στιγμή ηθικής κρίσης, άνοιξα το παράθυρο και τον άφησα να πετάξει έξω (για το παπαγαλάκι του). Το ξέρω ότι μάλλον θα πεθάνει από την πείνα, αλλά τουλάχιστον θα είναι ελεύθερος». Πόσες λογικές πλάνες μετρήσατε σ’ αυτές τις δύο απλές φράσεις;
Πέρα από το γεγονός ότι σήμερα ο πλανήτης έχει περισσότερους σκλάβους απ’ όσους είχε πριν από τον αμερικανικό εμφύλιο, το να παρομοιάζεις σκυλιά, γατιά και άλλα οικόσιτα ζώα που συμπληρώνουν την ανάγκη μας για εναρμόνιση με τη φυσική πανίδα με σκλάβους είναι μονομανιακό, βλακώδες και απείρως συμπλεγματικό.
«Έχουμε το δικαίωμα να κρατάμε τα ζώα αιχμάλωτα;» Όσοι μοιράζονται την ίδια απορία ας ρωτήσουν τα αδέσποτα. Τα ζώα που κατέληξαν πλάνητες υποσιτισμένοι, εκφοβισμένοι, με προσδόκιμο επιβίωσης δύο τριών βασανιστικών ετών. Έχουμε λοιπόν δικαίωμα να διατηρούμε κατοικίδια; Όχι. Έχουμε υποχρέωση. ■