Ενα δωμάτιο φιλοξενίας ολόιδιο με τον πίνακα «Western Motel» του Εντουαρντ Χόπερ: ένα ξύλινο κρεβάτι, βίντατζ βαλίτσες τακτοποιημένες στα πόδια του, μια δεσμίδα φωτός που «κόβει» διαγώνια το παράθυρο, πίσω από το οποίο μια πράσινη Μπούικ μόλις διακρίνεται. Το μόνο που λείπει από το σκηνικό για να γίνει πιστό αντίγραφο του έργου, είναι η μυστηριώδης γυναίκα με το κόκκινο φόρεμα. Αλλά σε αυτή τη θέση μπαίνει κάθε βράδυ ένας διαφορετικός ένοικος.
Η ιδέα του Virginia Museum Of Fine Arts να προσφέρει σε όποιον επιθυμεί μια τρισδιάστατη εμπειρία του καλλιτεχνικού έργου του διάσημου Αμερικανού ζωγράφου μέσω της διαμονής σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο εντός της έκθεσης «Edward Hopper and the American Hotel» έχει ήδη πολύ μεγάλη απήχηση. Το δωμάτιο είναι πλήρες μέχρι και το τέλος της έκθεσης, τον Φεβρουάριο του 2020. Το κόστος είναι 150 δολάρια ανά διανυκτέρευση (από τις 9 μ.μ. έως τις 8 π.μ.) και 550 δολάρια για ένα «πακέτο» που περιλαμβάνει δείπνο, μίνι γκολφ και ξενάγηση από τον επιμελητή της έκθεσης.
«Πώς σας φαίνεται η πρωτοβουλία του μουσείου της Βιρτζίνια;» ρωτάμε την ιστορικό τέχνης Μαρία Τσαντσάνογλου, διευθύντρια του MOMUS- Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, θέλοντας να ακούσουμε τη γνώμη της γι’ αυτή τη νέα τάση που «ανοίγει» τα μουσεία στο κοινό με όρους που στο παρελθόν δεν θεωρούνταν αρκετά καλλιτεχνικοί. Ισως μάλιστα χαρακτηρίζονταν εμπορικές κινήσεις του μάρκετινγκ. «Δεν είμαι καθόλου αντίθετη στην ιδέα του μουσείου», απαντά. «Αποτελεί έναν έξυπνο τρόπο να μεταδοθεί μέσω της εμπειρίας το βίωμα του καλλιτέχνη. Τα μουσεία δεν είναι διδακτικοί χώροι, ούτε πρέπει να δίνουν την αίσθηση ενός ναού όπου μόνο βλέπουμε και δεν αγγίζουμε. Αντιθέτως, όλοι όσοι εργαζόμαστε γι’ αυτά ψάχνουμε διαρκώς να βρούμε νέους τρόπους ώστε να διευρύνουμε την εμπειρία που το κοινό λαμβάνει από τα έργα τέχνης. Οταν ο επισκέπτης γίνεται μέρος του έργου, εξοικειώνεται μαζί του και διευρύνει την αντίληψή του για τη σημασία του», τονίζει.
Το νοσταλγικό, μελαγχολικό περιβάλλον της ζωγραφικής του Χόπερ αποκτά τρεις διαστάσεις χωρίς να χάνει την καλλιτεχνική του αξία.
Η έκθεση αποτελεί μια εις βάθος μελέτη των χώρων φιλοξενίας έτσι όπως «μπαίνουν» στο έργο ενός από τους πιο διάσημους Αμερικανούς καλλιτέχνες. Ο Χόπερ αναζητούσε και αναδείκνυε την ομορφιά και την ποίηση σε χώρους κοινότοπους, σε περιβάλλοντα οικεία –καφετέριες, μοτέλ, άδεια διαμερίσματα–, που γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο περνούν συνήθως απαρατήρητα. Ετσι η καθημερινότητα του άστεως στην Αμερική των μέσων του 20ού αιώνα βρήκε στη ζωγραφική του ιδανική απεικόνιση. Εχουν πει ότι με την τέχνη του εκφράζει περισσότερο από οποιονδήποτε σύγχρονο ζωγράφο τη μοναξιά της αστικής ζωής. Θλιμμένα πρόσωπα, μοναχικές μορφές μέσα σε τετριμμένους χώρους κοιτάζουν τον θεατή συχνά καταπρόσωπο, σαν να αναζητούν συνομιλητή.
Η έκθεση «Edward Hopper and the American Hotel» μοιάζει να τους τον προσφέρει, για μια συνάντηση σχεδόν πραγματική.
«Edward Hopper and the American Hotel», έως 23/2/2020.