Εμφανίστηκε μαζί με τους αυλικούς της στον σιδηροδρομικό σταθμό του Νέου Δελχί κάποια μέρα στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Δεν ήταν διατεθειμένη να το κουνήσει από εκεί. Σε μια γωνιά της αίθουσας των VIP έστησε το παλάτι της. Νεπαλέζοι ακόλουθοί της ντυμένοι με στολή υπηρέτη άπλωσαν στο πάτωμα τα χαλιά της, μετέφεραν προσεκτικά την γκαρνταρόμπα της, ξεσκόνισαν ένα ασημένιο σερβίτσιο τσάι. Είχε μαζί και τα δύο παιδιά της. Την αποκαλούσαν «μεγαλειοτάτη».
Η μυστήρια γυναίκα υποστήριζε ότι ήταν απόγονος μιας βασιλικής οικογένειας, η οποία έχασε τα πλούτη της όταν, έναν αιώνα νωρίτερα, οι Βρετανοί είχαν προσαρτήσει τα εδάφη τους. Ζητούσε από την κυβέρνηση της Ινδίας απονομή δικαιοσύνης. Ηθελε να της επιστραφούν όσα ισχυριζόταν ότι κάποτε της ανήκαν. Πολλοί την πίστεψαν.
Δημοσιογράφοι από κάθε γωνιά της Γης την επισκέπτονταν στον σταθμό των τρένων πρόθυμοι να καταγράψουν τις διηγήσεις της. Θεωρούσαν ότι η ιστορία της γυναίκας με το ανέκφραστο πρόσωπο συμπύκνωνε το δράμα ενός λαού.
Η ινδική κοινωνία, βαθιά πληγωμένη από τη βρετανική αποικιοκρατία, αναζητούσε νέα σύμβολα. Δέκα χρόνια πέρασε στον σταθμό η βασίλισσα του τίποτα, διευρύνοντας τη μάζα των πιστών οπαδών της και τη λίστα των συνεντεύξεων που είχε δώσει. Μέχρι που η ινδική κυβέρνηση, φοβούμενη ταραχές από κάποια απόπειρα εκδίωξής της, παραχώρησε στην οικογένεια μια μεγάλη έκταση με ένα οίκημα για να στήσουν εκεί το παλάτι τους.
Τα χρόνια πέρασαν, οι επισκέψεις των ανταποκριτών συνεχίστηκαν. Ωσπου η Ελεν Μπάρι, μια δημοσιογράφος των New York Times, μιας εκ των εφημερίδων που είχαν συμβάλει στη συντήρηση του μύθου, αποφάσισε να θέσει τις σωστές ερωτήσεις. Η δική της έρευνα πάνω στα κενά των διηγήσεων και των ισχυρισμών της οικογένειας αποκάλυψε ότι δεν υπήρχε τίποτε το βασιλικό στο παρελθόν της.
Ηταν η μόνη δημοσιογράφος που δεν πάτησε σε σπαρμένη γη, αλλά έσκαψε μόνη της για την αλήθεια. Ολοι οι προηγούμενοι έπιαναν το νήμα της ιστορίας από εκεί όπου το είχε αφήσει ο τελευταίος ανταποκριτής. Εμεναν στην επιφάνεια. Ετσι επιβίωσε σχεδόν για 40 χρόνια ένα μεγάλο ψέμα.
Δημοσιογραφικά λάθη γίνονταν πάντα. Στην εποχή μας, όμως, δεν χρειάζονται στρατιές ξένων ανταποκριτών και κάποιο πλημμελές ρεπορτάζ για να διαιωνιστεί μια κάλπικη είδηση. Αρκεί να μοιραστούμε ακρίτως ό,τι εμφανίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.