Στην πρώτη πράξη των ταινιών με τους υπερήρωες ο πρωταγωνιστής ή η πρωταγωνίστρια σιγά σιγά αφυπνίζεται και συνειδητοποιεί τις νέες δυνάμεις που διαθέτει και ίσως προσπαθεί να κάνει μερικές ατυχείς δοκιμές. Ισως περίπου στο ίδιο σημείο να βρίσκεται επί του παρόντος η Ευρωπαϊκή Ενωση στο πλαίσιο της αντιπαράθεσής της με την Κίνα. Πιθανώς χάρις στην Ολλανδία η Ε.Ε. να μπορέσει, εντέλει, να γίνει πραγματικά σοβαρή. Η Μόνα Κάιζερ, η Ολλανδή υπουργός Οικονομίας, ζητεί οι Βρυξέλλες να εφαρμόζουν τις αρχές που διέπουν τις κρατικές επιδοτήσεις όχι μόνο στις ευρωπαϊκές αλλά και στις ξένες εταιρείες – τα σχετικά αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Financial Times. Το σχέδιό της θα δώσει τη δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Ενωση να εμποδίσει τις ξένες επιχειρήσεις που λαμβάνουν κρατική επιδότηση, από το να πουλάνε φθηνότερα από τις ανταγωνίστριές τους στη Γηραιά Ηπειρο ή να τις εξαγοράζουν. Η όχι και τόσο ήπια προσέγγιση του κινεζικού τηλεπικοινωνιακού κολοσσού Huawei Technologies και της εταιρείας κατασκευής τραίνων CRRC στην ουσία θα σημάνει εξαγωγή στην Κίνα των περιορισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εφαρμόζονται σε θέματα οικονομικής ενίσχυσης εταιρειών. Το σχέδιο των Ολλανδών έχει βέβαια κάποιο κόστος. Η Ευρώπη εισήγαγε κατά το παρελθόν έτος κινεζικά αγαθά αξίας σχεδόν 400 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat.
Οι τρεις πιο μεγάλες κατηγορίες έχουν ως εξής: Ο τηλεπικοινωνιακός εξοπλισμός αποτιμάται σε σχεδόν 60 δισ. ευρώ, ο εξοπλισμός υπολογιστών φθάνει τα περίπου 35 δισ. ευρώ και τα 15 δισ. ευρώ τα παιδικά παιχνίδια, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και άλλα συναφή. Εάν οι αντίστοιχες κατασκευάστριες εταιρείες αποδεικνυόταν ότι ωφελούνταν από κρατική βοήθεια, τότε οι Βρυξέλλες ενδεχομένως να είχαν αποφασίσει να τους επιβάλουν τιμωρητικούς δασμούς. Ορισμένες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα αντιδρούσαν με επιχείρημα τις υψηλότερες τιμές. Αλλες θα μιλούσαν για υποκρισία, αφ’ ης στιγμής οι ίδιες οι αρμόδιες αρχές για τον ανταγωνισμό στην Ε.Ε. έχουν παραβλέψει σχέδια κρατικής βοήθειας που φαίνονταν παράτολμα και ευνόησαν γαλλικές, γερμανικές και βρετανικές εταιρείες κατασκευής επεξεργαστών. Το Βερολίνο μελετά νέες επιδοτήσεις σε έργα που αφορούν ηλεκτρικές μπαταρίες για αυτοκινητοβιομηχανίες και προμηθευτές.
Ακόμη κι έτσι, το υψηλότερο κόστος είναι προτιμότερο από την υπονόμευση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Το ολλανδικό σχέδιο φαίνεται πολύ καλύτερο από το πρόσφατο των Γάλλων και Γερμανών για να χαλαρώσουν oι ευρωπαϊκοί κανόνες ανταγωνισμού με στόχο τη δημιουργία περιφερειακών πρωταθλητριών, όπως αποπειράθηκαν με τους σιδηροδρομικούς κολοσσούς Siemens και Αlstom, προτού τους σταματήσει η Κομισιόν. Η Ευρώπη διαθέτει 500 εκατομμύρια καταναλωτές, δηλαδή πολύ περισσότερους των ΗΠΑ, και αντιστοιχεί στο 15% των παγκόσμιων εισαγωγών. Η Κίνα δεν μπορεί να αγνοήσει μια τέτοιου μεγέθους αγορά, ιδίως ενώ βρίσκεται σε εμπορικό πόλεμο με την Αμερική.