Ενας ευπροσήγορος και φιλοσοφημένος άνθρωπος, ο εικαστικός Γιώργος Λουλούδης εκθέτει για πρώτη φορά τη ζωγραφική του, αυτήν την περίοδο, στην Genesis Gallery στο Κολωνάκι. Είναι συγκινητικό ότι ο Γιώργος Λουλούδης που είναι 49 ετών, τελείωσε φέτος την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και έχει τη διακριτική ορμή των πρώτων βημάτων στην εικαστική σκηνή. Από μόνο του το γεγονός αυτό είναι αξιοσημείωτο και το σημειώνω και ως παράδειγμα προς μίμηση. Η δύναμη να οδηγείς τη ζωή εκεί όπου είναι το κάλεσμά σου. Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Νότιο Αφρική, ο Γιώργος Λουλούδης είναι ένας δημιουργός που φέρει αυτόν τον συμπαγή κοσμοπολιτισμό ως εγγενή αφετηρία. Η δουλειά του, έτσι όπως ξεδιπλώνεται στον λευκό περίγυρο της Genesis, θυμίζει αποτυπώσεις του νου και σχεδιάσματα της συνείδησης. Κυριαρχεί το βαθυκόκκινο χρώμα ως πρώτη εντύπωση, που το συνταιριάζει με το υπόλευκο.
Σε ορισμένα έργα έχει πειραματιστεί και με το πράσινο και το γαλάζιο (εκείνο που συγγενεύει με το μοβ). Αλλά το μυαλό του επισκέπτη βάφεται με αυτό το βαθυκόκκινο. Το σημειώνει και ο αρχιτέκτων Γιώργος Προκάκης, στο εξαιρετικό κείμενό του στον κατάλογο. Μιλάει για τη «βαθυκόκκινη μονοχρωμία» και λίγο πιο κάτω για την «προσωπική προσπάθεια ανάκτησης μνήμης»: «Τα σημαντικά αποσιωπούνται, η αναπαράσταση έχει σαφώς επιλεκτικό χαρακτήρα, ενώ η δομή των έργων φαντάζει ανεξήγητη». Πράγματι.
Ο Γιώργος Λουλούδης εισαγάγει στοιχεία παραστατικότητας, αλλά η επιδίωξη βρίσκεται πέραν αυτής. Με τίτλο «Καταγωγές», ο δημιουργός επιχειρεί μια γενναία αναμέτρηση με τους ιδρυτικούς σταθμούς της ίδιας της ύπαρξης. Στα έργα του υπάρχει με τρόπο ελλειπτικό και συχνά θραυσματικό, η θαυμαστή απόδοση απτικότητας σε θέματα που αφορούν κυρίως τη συνείδηση. Τα πρόσωπα αφήνουν μονάχα την εντύπωση της μορφής, και ο χώρος εκπροσωπείται από «σπόλια» οικιακού περιβάλλοντος. Είναι μια αφήγηση με θέμα όσα βρίσκονται πέραν της ύλης, και συχνά η αφήγηση αυτή ακούγεται σαν ψιθυριστός μονόλογος, ένας φλοίσβος που υγραίνει το σώμα των αναμνήσεων. Υπάρχει διάλογος με το παρελθόν. Ο χρόνος κυριαρχεί στην ανάγνωση των στάσεων και των στιγμών, κυριαρχεί έως ότου αυτοαναιρεθεί και αυτός. Οι ήρωες του Γιώργου Λουλούδη είναι κατά κανόνα πλάσματα μοναχικά, κουλουριασμένα σε ξέστρωτα κρεβάτια, ή σε σιωπηλές ενατενίσεις βυθισμένα στον μικρόκοσμό τους. Αυτά τα σπαράγματα ζωής, το ένα δίπλα στο άλλο, φτιάχνουν κάτι «μέγα», ένα κύμα που σε σκεπάζει και μία ανάγκη να σταθεί κανείς λίγο σιωπηλός. Ο ήχος της σιωπής ενώνει τα έργα. Ακόμη και εκεί όπου υπάρχει δράση είναι σαν να βλέπεις σκηνή ταινίας χωρίς ήχο. Ειδική ενότητα είναι η εκ μνήμης ανασύσταση ενός οικογενειακού αρχείου σε Polaroid, μία συστάδα έργων που δικαιώνει και τον τίτλο της έκθεσης.