Σπάνια μια εκλογική αναμέτρηση έχει τόσο κομβική σημασία όσο οι βουλευτικές εκλογές της Πέμπτης 12 Δεκεμβρίου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από την επικράτηση του Συντηρητικού ή του Εργατικού Κόμματος θα εξαρτηθεί όχι μόνο αν η Βρετανία θα αποχωρήσει από την Ε.E., αλλά και η κατεύθυνση της βρετανικής πολιτικής, με τους Εργατικούς να ευαγγελίζονται το τέλος της δεκαετούς λιτότητας, υιοθετώντας το πιο ριζοσπαστικό οικονομικό πρόγραμμα που έχει δει η ευρωπαϊκή ήπειρος τις τελευταίες δεκαετίες.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ευρεία συμφωνία με τους στόχους του Εργατικού Κόμματος, όπως είναι η επαναφορά της ύδρευσης, της ηλεκτροδότησης και των σιδηροδρόμων σε δημόσιο έλεγχο, η κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, η φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και η λήψη δραστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
Αυτό όμως δεν μεταφράζεται σε υποστήριξη για το κόμμα του Τζέρεμι Κόρμπιν, το οποίο κλείνει μεν την ψαλίδα, αλλά φαίνεται να παραμένει τουλάχιστον επτά μονάδες πίσω από τους Συντηρητικούς του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον.
Οι Συντηρητικοί έχουν πιθανότητες ακόμη και να διαπεράσουν το λεγόμενο «κόκκινο τείχος», τη γραμμή που χωρίζει τα παραδοσιακά προπύργια των Εργατικών στα Μίντλαντς από την υπόλοιπη Αγγλία, φέρνοντας το Εργατικό Κόμμα στην παράδοξη θέση να κερδίζει την ιδεολογική ηγεμονία και ταυτόχρονα να κινδυνεύει να χάσει έδρες. Οι Συντηρητικοί το κατορθώνουν αυτό με τρεις τρόπους: Πρώτον, ποντάρουν στην προσωπικότητα του Τζόνσον, ο οποίος προβάλλεται σαν κάτι το διαφορετικό από το υπόλοιπο κόμμα, με τα συνθήματα να λένε («ψηφίστε Μπόρις», αντί του πιο δύσπεπτου στα προπύργια του Εργατικού Κόμματος «ψηφίστε Συντηρητικούς»). Δεύτερον, με την αγαστή συνεργασία των ταμπλόιντ, έχουν πείσει κάποιους ψηφοφόρους ότι για τον μαρασμό που βιώνουν οι περιοχές τους ευθύνεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, ως εκ τούτου προτιμούν τον Τζόνσον, που επαναλαμβάνει μέχρι ναυτίας «Get Brexit done» (να φέρουμε σε πέρας το Brexit). Τρίτον, σε αυτή την αναμέτρηση οι Συντηρητικοί έχουν αφήσει για λίγο στην άκρη τη βαρώνη Θάτσερ υιοθετώντας κοινωνικό πρόσωπο, με υποσχέσεις για γενναία αύξηση της χρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος υγείας, με κατάργηση των προγραμματισμένων φοροαπαλλαγών για τα ανώτερα κλιμάκια, ακόμη και για «τέλος της λιτότητας».
Οι υποσχέσεις αυτές έχουν τόσο μεγάλη απόσταση από την κυβερνητική πρακτική και εμπεριέχουν τόσες εσωτερικές αντιφάσεις που η καλύτερη στρατηγική για τον Τζόνσον είναι να αποφεύγει τις δύσκολες ερωτήσεις. Αυτό και έκανε: Απέφυγε το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών για την κλιματική αλλαγή (το ITV έβαλε στη θέση του ένα γλυπτό πάγου που έλιωνε στη διάρκεια της συζήτησης), ακύρωσε δύο τηλεοπτικές συνεντεύξεις με σκληρούς δημοσιογράφους, τις οποίες ωστόσο είχαν υποστεί όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι, και όταν οι δημοσιογράφοι της «Ντέιλι Μίρορ» δημοσίευσαν επικριτικά ρεπορτάζ εναντίον του, απλά τους απέκλεισε από το λεωφορείο της εκστρατείας του.