Είσαι στο σπίτι, είναι η ώρα κάπως περασμένη για τα νυσταγμένα μάτια σου, αλλά η ταινία που παίζει στο συνδρομητικό είναι καλή. Την είχες ξαναπετύχει, θυμάσαι ότι στο τέλος έκλαιγες με μαύρο δάκρυ. Δεν πειράζει, τίποτα πιο ανακουφιστικό από ένα καλό κλάμα πριν από τον ύπνο. Αλ Πατσίνο, Ανέτ Μπένινγκ, Κρίστοφερ Πλάμερ και αυτός ο… ο –πώς τον λένε– ο… Α ναι, Τσαζ Παλμιντέρι! Ανακάθεσαι πιο αναπαυτικά και αποθεώνεις τον εαυτό σου που βρήκες όλο το καστ, αλλά κάτι σε τρώει. Οχι δεν είναι ο Παλμιντέρι αυτός, έχεις κάνει λάθος. Τον ξέρεις, ξέρεις πού αλλού έχει παίξει («Θλιμμένη Τζάσμιν», «Ιρλανδός»), αλλά δεν θυμάσαι πώς τον λένε. Σταματάς να χασμουριέσαι, έχεις ήδη σταματήσει να παρακολουθείς την ταινία, με το μυαλό σου να έχει επικεντρωθεί στο κυνήγι αυτής της πληροφορίας. Την πλησιάζεις, κι όλο σου ξεγλιστρά. Δεν είμαστε για τέτοια νυχτιάτικα. Αρπάζεις το κινητό, πατάς στην μπάρα του Google που έχεις τοποθετήσει ακριβώς κάτω από την ώρα και την ημερομηνία, όπως τον φακό που τακτοποιείς σε στρατηγικό σημείο στο σπίτι, και αρχίζεις να πληκτρολογείς. Ορίστε: Μπόμπι Καναβάλε. Επιτέλους.
Τη θυμάσαι την εποχή πριν από το Google, αλλά προτιμάς να την ξεχάσεις. Είκοσι χρόνια (και μία αιωνιότητα) πριν, εάν είχες μια απορία κάποιο βράδυ χαζεύοντας τηλεόραση… έμενες με την απορία. Μια διάσημη γελοιογραφία που φέρει τον τίτλο «Η ζωή πριν από το Google: Μια σύντομη ιστορία», εμφανίζει δύο φιγούρες να έχουν τον εξής διάλογο: «Μόλις σκέφτηκα κάτι για το οποίο θα ήθελα να μάθω περισσότερα» λέει ο ένας. «Τι κρίμα» απαντά ο άλλος. Σήμερα, κάθε ερώτημα που ξεπηδά στο μυαλό με οποιαδήποτε αφορμή, μπορεί να απαντηθεί την ίδια στιγμή (η ποιότητα της απάντησης φυσικά είναι άλλη ιστορία). Αδιανόητη υπερδύναμη στα ακροδάχτυλα, που ταυτόχρονα μοιάζει φυσική. Η υπερδύναμη της διπλανής πόρτας. Μπορείς να αναζητήσεις πληροφορίες για τους «αστεροειδείς των Χριστουγέννων», αλλά και για το «Power of Love». Για τον Τούρκο ηθοποιό Burak Hakki αλλά και για την ιστορία του μπλε χρώματος. Για τα πάντα (τα ζώα) και για όλα τα υπόλοιπα. Και οι αναζητήσεις μας να φτιάχνουν το λεύκωμα ενός έτους.
(Για να μην γκουγκλάρετε, η ταινία στην τηλεόραση με τον Αλ Πατσίνο ήταν το «Danny Collins». Εχει σκορ 7.0 στο IMDB.)