Επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Κύπρο το 2019 και το 2020 σε ρυθμό κοντά στο 3%, εξαιτίας της επιβράδυνσης της παγκόσμιας οικονομίας και της αβεβαιότητας που έχει προκαλέσει το Brexit, προβλέπει το ΔΝΤ στην ετήσια έκθεσή του για την κυπριακή οικονομία. Ωστόσο προβλέπει επίσης μείωση του δημοσίου χρέους στο 65% του ΑΕΠ μέχρι το 2024.
Ως σημαντικές αδυναμίες της κυπριακής οικονομίας το ΔΝΤ προσδιορίζει το υψηλό ιδιωτικό (και δημόσιο) χρέος, τον χαμηλό ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας, το υψηλό ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων (παρά τη σημαντική τους μείωση) και την πολιτική πίεση για αντιστροφή των μεταρρυθμίσεων.
Το ΔΝΤ τονίζει στην έκθεσή του τις πολύ καλές αναπτυξιακές και δημοσιονομικές επιδόσεις της Κύπρου τα τελευταία χρόνια, που οδήγησαν σε μείωση της ανεργίας και του δημοσίου χρέους (πρωτογενές πλεόνασμα 5,4% του ΑΕΠ το 2018). Η προβλεπόμενη επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης στο 3,1% το 2019, από 4% το 2018, αποδίδεται πρωτίστως στο διεθνές περιβάλλον και στο Brexit, που οδήγησαν σε μείωση των τουριστικών εσόδων και της εξαγωγής υπηρεσιών.
Για το 2020, το ΔΝΤ προβλέπει ανάπτυξη 2,9% και για τα επόμενα χρόνια περαιτέρω επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης γύρω στο 2,5%. Η ανεργία προβλέπεται να υποχωρήσει στο 7% για το σύνολο του 2019 και στο 6% για το 2020.
Το ΔΝΤ θεωρεί ότι είναι περισσότερες οι πιθανότητες οι προβλέψεις του να αποδειχθούν αισιόδοξες, καθώς δεν μπορεί να αποκλείσει η επίπτωση εξωτερικών σοκ να αποδειχθεί πιο αρνητική από το προβλεπόμενο. Συνεπώς, καλεί την κυπριακή κυβέρνηση να συνεχίσει σθεναρά να μειώνει το χρέος, να βελτιώσει την αποδοτικότητα των κρατικών δαπανών και να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη. Καλεί επίσης την κυβέρνηση να συγκρατήσει ιδιαίτερα τους μισθούς στον δημόσιο τομέα.
Στο θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων (έχουν περιοριστεί γύρω στο 30% του συνόλου των δανείων), το Ταμείο τονίζει πόσο σημαντική είναι η επίλυση του προβλήματος μέσω αξιόπιστων μηχανισμών, «περιλαμβανομένου ενός αξιόπιστου πλαισίου κατασχέσεων υποθηκών».
Τέλος, το ΔΝΤ θεωρεί ότι πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια για ενίσχυση του ισολογισμού των τραπεζών και της κερδοφορίας τους και παράλληλα να εξακολουθήσουν να διατηρούν επαρκείς προβλέψεις και κεφαλαιακή επάρκεια.