ΛΟΝΔΙΝΟ. Την επιδημία παχυσαρκίας που πλήττει τον δυτικό κόσμο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει η αναγραφή της απόστασης που πρέπει να περπατήσει ή να τρέξει κάποιος, έτσι ώστε να κάψει τις απαραίτητες θερμίδες τροφίμων ή ποτών.
Παρότι όλες οι τυποποιημένες τροφές υποχρεούνται να αναγράφουν τα διατροφικά στοιχεία τους στη συσκευασία –όπως την περιεκτικότητα σε θερμίδες–, η τακτική αυτή δεν φαίνεται να επηρεάζει τις αγοραστικές και διατροφικές συνήθειες των καταναλωτών, ενώ ο μέσος όρος βάρους του σύγχρονου ανθρώπου συνεχίζει να αυξάνεται. Μια νέα μελέτη, όμως, προτείνει τη χρήση συμβόλων στη συσκευασία, τα οποία θα δείχνουν πόση φυσική άσκηση απαιτείται για την καύση των θερμίδων του συγκεκριμένου προϊόντος. Ενα αναψυκτικό, για παράδειγμα, που διαθέτει 138 θερμίδες, θα μπορούσε να συνοδεύεται από μικρό σύμβολο ανθρώπου που βαδίζει για 26 λεπτά ή τρέχει για 13 λεπτά. Στον χρόνο αυτό, οι θερμίδες του αναψυκτικού θα έχουν καεί.
Η επιστημονική ομάδα αναφέρει ότι η προσέγγισή της θέτει στο προσκήνιο τις θερμίδες και βοηθά έτσι στην πρόληψη των υπερβολών στο τραπέζι, ωθώντας τους ανθρώπους να κάψουν τις θερμίδες που κατανάλωσαν. «Η πρωτοβουλία αυτή θα είναι χρήσιμη. Δεν ζητάμε την κατάργηση της υπάρχουσας σήμανσης διατροφικών προϊόντων, αλλά τον εμπλουτισμό της με νέες πληροφορίες», λέει η επικεφαλής της μελέτης, καθηγήτρια Αμάντα Ντέιλι, από το Πανεπιστήμιο του Λάουμπορο, στη Μ. Βρετανία. «Πρέπει να πείσουμε τις εταιρείες να εντάξουν τις πληροφορίες αυτές στις συσκευασίες τους. Πρέπει ο πολίτης να μπορεί να κατανοεί τα στοιχεία αυτά χωρίς να διαθέτει διδακτορικό στα μαθηματικά για να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει για το σώμα του η κατανάλωση μισής πίτσας. Αν σας πω ότι κάποια τροφή χρειάζεται 60 λεπτά βαδίσματος για να καεί, θα συνειδητοποιήσετε αμέσως τι σημαίνει αυτό», σημειώνει η δρ Ντέιλι. Στη δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση Journal of Epidemiology & Community Health, η δρ Ντέιλι και οι συνάδελφοί της προχώρησαν στην ανάλυση στοιχείων από 14 παλαιότερες μελέτες, εξετάζοντας τις επιπτώσεις συστήματος αναγραφής χρόνου άσκησης. Η ομάδα διαπίστωσε ότι οι καταναλωτές επιλέγουν κατά μέσον όρο τροφές με λιγότερες θερμίδες, όταν τα προϊόντα αναγράφουν τον χρόνο άσκησης που χρειάζεται για την καύση των θερμίδων. Η δρ Φράνκι Φίλιπς, διατροφολόγος και εκπρόσωπος της Βρετανικής Εταιρίας Διαιτολογίας, υποστηρίζει ότι η αναγραφή χρόνου άσκησης μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, όπως και η αναγραφή των θερμίδων, καθώς δεν προσφέρουν ενδείξεις για το αν μια τροφή είναι υγιεινή. «Οι θερμίδες ενός συσκευασμένου σάντουιτς είναι 400, ενώ αυτές μιας σοκολάτας 350. Με αυτή τη λογική, θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι η σοκολάτα είναι καλύτερη επιλογή, παρότι το σάντουιτς είναι σαφώς πιο θρεπτικό, καθώς είναι πιο “πλούσιο” σε θερμίδες», εξηγεί η δρ Φίλιπς.