Νηφαλιότητα, συναίνεση, πραγματικός πατριωτισμός

Νηφαλιότητα, συναίνεση, πραγματικός πατριωτισμός

3' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι το μέγεθος της απειλής, είναι η αβεβαιότητα σε ό,τι αφορά τη στήριξη από συμμάχους και εταίρους, είναι η διαπίστωση ότι τον πόλεμο τον δικό μας δεν θα τον κάνουν οι άλλοι, είναι η ευπρεπής παρουσία του υπουργού Εξωτερικών, είναι η κυβερνητική εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ που τον αναγκάζει να λειτουργεί θεσμικά και όχι αντιδραστικά;

Ο,τι και αν ισχύει, η συζήτηση στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής για τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά το μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψε ο Ταγίπ Ερντογάν με την κυβέρνηση της Τρίπολης, κινήθηκε σε πνεύμα συναίνεσης. Παρατηρήθηκε μια ευπρόσδεκτη και εθνικά επιβεβλημένη ωριμότητα, από όλους σχεδόν τους συμμετέχοντες, και σίγουρα τους σημαντικότερους εξ αυτών.

Επειδή αναφέρθηκα στον υπουργό Εξωτερικών, υπεύθυνη και εποικοδομητική συμπεριφορά πιστώνονται και οι εκπρόσωποι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίοι στην προηγούμενη κυβέρνηση χειρίσθηκαν τα θέματα αυτά στο υπουργείο Εξωτερικών και στο Μέγαρο Μαξίμου.

Οπως και αν προχωρήσουμε, η εξέλιξη αυτή είναι θετική και θα τολμούσα να πω, κατάκτηση που πρέπει να προστατευθεί. Κυρίως σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι το Κίνημα Αλλαγής ήταν μάλλον αναμενόμενο ότι θα τηρούσε χαμηλούς τόνους και θετική στάση. Το είχε κάνει άλλωστε και επί της προηγούμενης κυβέρνησης.

Σε συνδυασμό με τη συναίνεση στο ζήτημα της ψήφου των αποδήμων –όπου τα κόμματα δεν τόλμησαν όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα στην πράξη να περιορισθεί σημαντικά ο αριθμός των Ελλήνων του εξωτερικού που θα μπορούν να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές, αλλά ακόμη και έτσι έγινε ένα πρώτο βήμα– οικοδομείται ένα περιβάλλον νηφάλιας εξέτασης των δεδομένων και αντιμετώπισης των εθνικών προκλήσεων, που δεν έχουν κανένα λόγο να αποτελούν μέρος της ακραίας –συχνά τυφλής– αντιπαράθεσης που παρατηρείται στην εσωτερική πολιτική.

Ελπίζεται ότι όλοι αντιλαμβάνονται πως οι κίνδυνοι υπερβαίνουν πρόσωπα και κόμματα και ότι η Ελλάδα βγαίνει πιο δυνατή και δρα πιο αποφασιστικά όταν η εκάστοτε κυβέρνηση μπορεί να υπολογίζει σε ένα αρραγές εθνικό μέτωπο.

Αυτό προϋποθέτει, φυσικά, ότι επειδή ακριβώς αυτά τα ευαίσθητα θέματα υπερβαίνουν την ίδια, θα ενημερώνει και θα διαβουλεύεται με την αντιπολίτευση. Και, προφανώς, αυτή θα αποφασίζει και θα δρα.

Ιδέες και προτάσεις από τις ηγεσίες και από έμπειρα στελέχη των άλλων κομμάτων, μόνο να βοηθήσουν μπορούν. Ακόμη και η κριτική, αν είναι στοιχειοθετημένη, είναι χρήσιμη.

Το ιδεατό θα ήταν και ένας μόνιμος και λειτουργικός δίαυλος επικοινωνίας του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα ήταν χρήσιμος για την αποτελεσματική συνέχεια του ελληνικού κράτους κατά τη διεθνή δράση του. Στο πλαίσιο της εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία, ο κ. Τσίπρας μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να αναλάβει ξανά τη διακυβέρνηση της χώρας και να βρεθεί αντιμέτωπος με τα ίδια ή παρόμοια προβλήματα.

Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι δεν χρειάζονται κορώνες και ακρότητες. Η αγανάκτηση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τη στάση της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ τα πρώτα χρόνια της εφαρμογής του μνημονίου, ήταν δικαιολογημένη. Οπως δικαιολογημένη ήταν και η οργή της Ν.Δ. (και του ΠΑΣΟΚ όταν συγκυβερνούσαν) για τις ρητορικές και όχι μόνον ακρότητες της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε που καιγόταν η Αθήνα, τότε που οι «μερκελιστές» πουλούσαν την Ελλάδα.

Ενόχληση ένιωσαν από την πλευρά τους και τα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης όταν υπέγραφαν τη συμφωνία των Πρεσπών και δέχονταν τα πυρά των κάθε είδους «πατριωτών».

Η Ιστορία έχει καταγράψει την ανευθυνότητα που επιδείχθηκε, τα λάθη που έγιναν, τη ζημία που προκλήθηκε. Τώρα προχωράμε στην επόμενη μέρα που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα είναι δύσκολη και εγκυμονεί κινδύνους.

Πολλοί έχουν τις πικρίες τους. Ωστόσο, τώρα όλοι οφείλουν να γυρίσουν σελίδα. Η εκατέρωθεν αγανάκτηση ας μείνει στο παρελθόν. Η χώρα πλήρωσε τις υπερβολές. «Συγγνώμη» δεν θα ακουστεί. Το μόνο που μπορεί να απαιτήσει κανείς είναι τα λάθη να μην επαναληφθούν.

Η νηφαλιότητα, η συνεννόηση και η συναίνεση στον χειρισμό των κρίσεων και των εξωτερικών θεμάτων, αντανακλούν τον καλώς νοούμενο πατριωτισμό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή