Στην καρδιά του χειμώνα, η καρδιά μου έχει καλοκαίρι. Κάπως έτσι αισθάνομαι την προσμονή των γιορτών. Σαν καλοκαίρι μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Μέρες που μας φέρνουν κοντά, ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας, ζεσταίνουν τα σπίτια, μοσχοβολά η κουζίνα, ευφραίνεται η γούλα μας. Αν υπάρχουν μέρες αλκυονίδες για ανθρώπους, αυτές είναι.
Βόλτες στα μαγαζιά, ψώνια, κουραμπιέδες, φοινίκια, γαλοπούλα, πετεινός, γουρουνοχαρές, χοιροσφάγια, λουκάνικα, λούζες, χοιρομέρια, σύγλινα, αζώναρας, προβάσια, κάλαντα, βασιλόπιτα, δώρα. Στη γιορτή όλοι χωράμε. Ο καθένας με τα θέλω του. Με χοιρινό ή με πουλερικό. Με αφορμές για συνευρέσεις, οικογενειακές ή φιλικές, με νυχτερινές εξόδους, γλέντια και ταξίδια. Όλοι; Όχι! Ο καθένας με το έχει του.
Οι γιορτές κρύβουν μέσα τους και την πίσω από τις φωταψίες πλευρά συνανθρώπων μας. Αυτές οι μέρες περνούν πιο δύσκολα από τις άλλες. Ας μην τους ξεχνάμε. Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας που –έχω την αίσθηση– δεν συμβαδίζει με την εποχή του. Έχει πλούτο σε περίοδο φαινομενικής ένδειας. Στα χωριά οι αγρότες έχουν γεμάτες αποθήκες με όσα έχουν σοδειάσει μέσα στον χρόνο. Σύντομα θα γεμίσουν βάζα, κιούπια και κιουπάκια απ’ όσα ο χοίρος θα φέρει.
Από το ταβάνι θα κρεμαστούν για ωρίμανση κοψίδια λαχταριστά. Η γη έχει από καιρό αρχίσει να δίνει των πρώτων βροχών τα νόστιμα: σαλιγκάρια, μανιτάρια, άγρια χόρτα. Στα βαρέλια φρέσκοι οίνοι μερακλίδικοι! Στις πόλεις τα μαγαζιά βάζουν τα καλά τους, τα ακριβά ή τα φτηνά, μα πάντα λαμπερά. Τα εστιατόρια συντάσσουν εορταστικά μενού. Οι μάγειρες σε μια διαρκή αναζήτηση, άλλοτε ενδοσκοπώντας στην παράδοση και στις μνήμες και άλλοτε με ταξιδιάρικη διάθεση φέρνουν του κόσμου τα καλούδια στο πιάτο μας.
Τα περιοδικά στολίζονται με προτάσεις νόστιμες, γουστόζικες, κοστολογημένες. Πώς να στολίσεις το σπίτι, πώς να γεμίσεις το τραπέζι, πώς να μοιραστείς χαρά με τον καλύτερο τρόπο. Όλο και πιο σπάνια πλέον μπαίνει ο εντυπωσιασμός στις μέρες μας. Το μάτι, αν δεν καταλαγιάσει, δεν θα χορτάσει. Το ίδιο και το στομάχι. Περίπλοκες ιδέες και παρασκευές, εντυπωσιακά μενού, επιμελημένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, που χρειαζόσουν «την Άρτα με τα Γιάννενα», δίνουν πλέον τη θέση τους σε πιο απλά πράγματα.
Όμορφα δομημένα, με προσοχή, φαντασία και δημιουργική ισορροπία στη σύνθεση. Με παραδοσιακά και σύγχρονα στοιχεία σε αγαστή συνύπαρξη. Με ψαγμένα ποιοτικά προϊόντα απ’ όλη την Ελλάδα σε ρόλο κυρίαρχο. Το ίδιο κυρίαρχη η ευχαρίστηση που θα προσφέρουν εν τέλει σε όποιον τα γευτεί. Το πρόσεξα πέρυσι, ισχύει και φέτος, τα σημερινά μενού σε σχέση με τα προ δεκαετίας απέχουν παρασάγγας.
Άλλη προσέγγιση, άλλες τιμές, άλλη αισθητική, άλλες αναζητήσεις, το ίδιο κοινό. Ή μήπως αλλάξαμε; Μήπως κι εμείς δεν είμαστε ίδιοι; Ήρκεσαν δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης για να μας φέρουν στον ήσυχο δρόμο της απόλαυσης και της χαράς; Σε μια κουζίνα χωρίς περιττά ψιμύθια γεύσης; Της ανάγκης για καλή τροφή και επικοινωνία; Μα δεν ήταν πάντα αυτές οι συντεταγμένες του ελληνικού τραπεζιού: Καλή Τροφή, Απόλαυση, Χαρά και Επικοινωνία;
Καλές Γιορτές!