Μια γυναίκα που γεννήθηκε άνδρας είναι ή δεν είναι γυναίκα; Αναφερόμαστε στις γυναίκες που έγιναν γυναίκες έπειτα από αλλαγή φύλου. Το ερώτημα «τι φύλο είναι ο άνθρωπος που αλλάζει φύλο» προκαλεί συγκρούσεις. Υπάρχει μια ισχυρή συνιστώσα του φεμινιστικού κινήματος, οι ριζοσπαστικές φεμινίστριες, που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει μια γυναίκα να γίνει αποδεκτή από το κράτος ως γυναίκα αν έχει γίνει γυναίκα έπειτα από αλλαγή φύλου γιατί κάτι τέτοιο μειώνει κάθε γυναίκα που γεννήθηκε γυναίκα. Και το ίδιο υποστηρίζουν ότι πρέπει να ισχύει και για έναν άνδρα που γεννήθηκε γυναίκα και έγινε άνδρας με αλλαγή φύλου.
Ανάμεσα στις φωνές που υποστηρίζουν ότι το φύλο γεννιέται (και δεν γίνεται) έχει προστεθεί η δημιουργός του Χάρι Πότερ, Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Η συγγραφέας τοποθετήθηκε με ένα tweet με το οποίο υποστήριξε ότι η Μάγια Φορστέιτερ, ερευνήτρια ενός think tank της Ουάσιγκτον, του Center for Global Development, έγινε θύμα διακρίσεων από τον εργοδότη της επειδή πιστεύει ότι το φύλο δεν αλλάζει (ακόμα κι όταν αλλάζει). Στη Ρόουλινγκ απάντησε με μακροσκελές άρθρο του στους New York Times ο συγγραφέας Τζάκσον Μπερντ, ο οποίος γεννήθηκε γυναίκα και έγινε άνδρας. Ο Μπερντ πληροφόρησε την Ρόουλινγκ ότι η θέση της τον απογοήτευσε. Είπε ότι στα δύσκολα παιδικά χρόνια του (ήταν μόλις 9 ετών όταν κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο Χάρι Πότερ) βρήκε ψυχολογική στήριξη στις ιστορίες του Χάρι Πότερ, που είναι γεμάτες μηνύματα για την αποδοχή των παιδιών που είναι διαφορετικά από τα υπόλοιπα. Η Ρόουλινγκ δεν απάντησε διότι γνωρίζει ότι το πεδίο των δικαιωμάτων είναι φορτισμένο.
Το ζήτημα αυτό εντάσσεται σε μια γενικότερη τάση του δυτικού κόσμου που θα μπορούσε να ονομαστεί «νέα αυτονομία». Η τάση αυτή υποστηρίζει ότι το άτομο πρέπει να αναλαμβάνει μόνο του όλες τις αποφάσεις για τη ζωή του. Οφείλει να αυτοπροσδιορίζεται σχεδόν από το μηδέν και οι κοινωνικοί θεσμοί πρέπει να διευκολύνουν και να μην εμποδίζουν τη διαδικασία αυτή. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο φιλόσοφος της αυτονομίας, σίγουρα χαμογελάει από τον ουρανό.
Το πεδίο της αυτονομίας είναι αχανές. Η ευθανασία, δηλαδή ο ατομικός έλεγχος επί του τέλους, η αθανασία, δηλαδή η απόφαση για τη «θεραπεία του θανάτου» με πρωτοποριακές τεχνικές, ο διαλογισμός, η αυτάρκεια, η ζωή χωρίς γάμους, χωρίς απογόνους, ακόμα και χωρίς σεξ, η ελεύθερη επιλογή πατρίδας, η gig economy, όπου το άτομο καθίσταται εργοδότης του εαυτού του, η σεξουαλική επιλογή, η επιλογή φύλου, ο αγνωστικισμός ή η εξατομικευμένη θρησκευτική πίστη πέρα από τις επίσημες θρησκείες είναι εκφράσεις της νέας αυτονομίας που προκαλεί εκρηκτικές αντιπαραθέσεις. Στη δεκαετία που έρχεται είναι βέβαιο ότι η «νέα αυτονομία» θα αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο και θα γίνει αντικείμενο συγκρούσεων και προβληματισμών πέρα και πάνω από τα ζητήματα φύλου. Η Ελλάδα, παρά τις προσπάθειές της να προστατεύεται από κάθε νέα συζήτηση, δύσκολα θα μείνει ανεπηρέαστη.