Οι εμπειρίες ενός Ελληνα Γιατρού χωρίς Σύνορα στη Λωρίδα της Γάζας

Οι εμπειρίες ενός Ελληνα Γιατρού χωρίς Σύνορα στη Λωρίδα της Γάζας

3' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μετά από 13 χρόνια στην φημισμένη Πανεπιστημιακή Κλινική Charité του Βερολίνου, ο αναισθησιολόγος Διονύσης Μαυροδής ήθελε να μεταδώσει τις γνώσεις του, αλλά σε διαφορετικό περιβάλλον.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα του έδωσαν αυτήν τη δυνατότητα με προορισμό – δύο φορές – τη Λωρίδα της Γάζας, σε δύο αποστολές 14 εβδομάδων. 

Ήταν και ο μόνος Έλληνας αναισθησιολόγος για φέτος.

Καθημερινός αγώνας επιβίωσης

«Η πρώτη μου αποστολή ήταν αρκετά δύσκολη από πλευράς εγκλιματισμού» θυμάται. «Τις πρώτες μέρες αισθανόμουν σαν σε άλλον πλανήτη. Και να φανταστείτε μόνο 4 ώρες πτήση από το Βερολίνο στο Ισραήλ και μετά μιάμιση ώρα στο μεθοριακό φυλάκιο για τη Γάζα. Θυμάμαι ότι μετά τον έλεγχο διαβατηρίων μπήκαμε στη Γάζα και είδα βομβαρδισμένα κτίρια στα περίχωρα της πόλης, μια εικόνα ανέχειας, που βλέπει κανείς μόνο σε ντοκιμαντέρ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και φυσικά μετά τις πρώτες ημέρες όταν άρχισα να δουλεύω στο σύστημα υγείας της Γάζας, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, στα νοσοκομεία, είδα τρομερή έλλειψη δομών, ιατροφαρμακευτικού υλικού. Και μου πήρε μερικές ημέρες για να καταλάβω ότι ακόμη και εκεί, κάτω από αυτές τις συνθήκες, είσαι αντιμέτωπος με ανθρώπους παρά πολύ ανοιχτούς, πολύ φιλικούς, που προσπαθούν να κάνουν το παν για να επιβιώσουν σε αυτήν τη παρά πολύ δύσκολη κατάσταση».

Από όλα όσα έζησε, μια περίπτωση του έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη.

«Στην πρώτη αποστολή μου, το Μάρτιο, ζήσαμε έναν σχετικά μεγάλο βομβαρδισμό στη Γάζα. Εκείνο το βράδυ μας κάλεσαν όλους τους γιατρούς, ιδιαίτερα αναισθησιολόγους και χειρούργους, στο κεντρικό νοσοκομείο της Γάζας, όπου σε κατάσταση πανικού, έφερναν τον έναν τραυματία μετά τον άλλο. Εκεί έφεραν κι ένα παιδί 12 με 13 χρόνων με τραύματα στα κάτω άκρα και με αρκετά μεγάλη αιμορραγία. Οι συγγενείς του βρίσκονταν έξω από το χειρουργείο. Το παιδί είχε φριχτούς πόνους. Μέχρι τη μεταφορά του στο νοσοκομείο δεν είχε λάβει κάποια αντιμετώπιση του πόνου, αλλά επικοινωνούσε με το περιβάλλον. Ήταν ένας σχετικά σταθερός ασθενής. Μετά την χορήγηση οπιοειδών – τα χρησιμοποιούμε για αντιμετωπίσουμε τους ισχυρούς πόνους από τραύματα – δεν θα ξεχάσω το χαμόγελο του παιδιού, όταν απαλύνθηκε ο πόνος του. Αυτό είναι μέρος του επαγγέλματός μου. Συνήθως, μετά βγαίνω και λέω στους συγγενείς με τη βοήθεια του μεταφραστή, ότι το παιδί δεν βρίσκεται σε κίνδυνο. Και γελάει η οικογένειά του από ανακούφιση».

Η αντιμετώπιση από τους κατοίκους ήταν πολύ φιλική. «Οι Παλαιστίνιοι είναι πολύ ευγνώμονες απέναντι στους ξένους που πάνε να βοηθήσουν την κατάσταση. Με τη φάτσα που έχω, δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν από πού ερχόμουν. Όταν τους έλεγα ότι είμαι Έλληνας ανοίγονταν ακόμη περισσότερο. Έχουν ισχυρή συμπάθεια για την Ελλάδα».

Με σφαίρες «ντουμ ντουμ»

Το μεγαλύτερο ποσοστό τραυμάτων που αντιμετωπίζουν οι γιατροί στα νοσοκομεία της Γάζας είναι από τις λεγόμενες σφαίρες «ντουμ ντουμ», που έχουν απαγορευτεί διεθνώς από τη Συνθήκη της Χάγης. Το ιδιαίτερο είναι ότι δεν δημιουργούν διαμπερή τραύματα, αλλά εκρήγνυνται κατά την πρόσκρουση και προκαλούν μεγάλη ζημιά με θλάσεις ιστών και αγγείων και μεγάλη αιμορραγία.

«Προσπαθείς να σώσεις το πόδι, αυτό ήταν και το νόημα και στις δυο αποστολές μου στην Γάζα» λέει ο Διονύσης Μαυροδής. «Ένας αγώνας δρόμου με τον χρόνο. Πόσο γρήγορα θα μας φέρουν τον ασθενή, πόσο γρήγορα θα λάβει την αντιβιοτική θεραπεία, γιατί ο κίνδυνος της λοίμωξης τις πρώτες ώρες είναι τεράστιος. Χάρη στους ΓΧΣ δεν υπάρχει έλλειψη αντιβιοτικών. Μετά βάζουμε τον ασθενή στο χειρουργείο, καθαρίζουμε το τραύμα και προσπαθούν οι χειρουργοί να το κλείσουν ή να σταθεροποιήσουν με τους εξωτερικούς μετεωρίτες αντί για γύψο το πόδι και τα οστά για να επουλωθεί η πληγή. Αυτό διαρκεί μήνες. Συνάντησα στη δεύτερη αποστολή μου τον Ιούλιο ανθρώπους που τους είχα συναντήσει τον Μάρτιο 2019, των οποίων οι πληγές ήταν οι ίδιες. Είναι ένας αγώνας με τον χρόνο. Όσο πιο γρήγορα αντιμετωπίσουμε την πληγή με καθαρισμό και αντιβίωση, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να σώσουμε το άκρο του ασθενούς».

Με πληροφορίες από Deutsche Welle

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή