ΡΩΜΗ. Ο Ιταλός ακροδεξιός ηγέτης της Λέγκας του Βορρά, Ματέο Σαλβίνι, σε μια προσπάθεια να αποφύγει την παραπομπή σε δίκη με την κατηγορία της απαγωγής, υπεραμύνθηκε της απόφασής του να συλλάβει μετανάστες πάνω σε πλοίο της ακτοφυλακής τον περασμένο Ιούλιο, ισχυριζόμενος ότι η ενέργεια είχε την υποστήριξη ολόκληρης της κυβέρνησής του. Ο Σαλβίνι ήταν υπουργός Εσωτερικών εκείνη την εποχή και είχε υποσχεθεί ότι θα περιόριζε τη μαζική μετανάστευση από τη Λιβύη, δυσχεραίνοντας τη διέλευση πλοιαρίων με μετανάστες προς τα ιταλικά λιμάνια. Τον Ιούλιο, δύο εβδομάδες πριν από την αποχώρηση της Λέγκας από τον κυβερνητικό συνασπισμό, ο Σαλβίνι αρνήθηκε να επιτρέψει την αποβίβαση 131 μεταναστών από λέμβο της ιταλικής ακτοφυλακής, αν δεν συμφωνούσαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες να τους υποδεχθούν.
Ειδική επιτροπή πρότεινε να παραπεμφθεί σε δίκη για το επεισόδιο και η κατηγορία σε βάρος του επισείει ποινή κάθειρξης έως και 15 ετών. Ωστόσο, με βάση την ιταλική νομοθεσία, πρώην υπουργοί δεν μπορούν να δικαστούν για ενέργειες που ανέλαβαν όσο κατείχαν κυβερνητικό αξίωμα, εκτός αν κοινοβουλευτική επιτροπή εγκρίνει έρευνα εις βάρος τους. Η 23μελής επιτροπή αναμένεται να πάρει απόφαση στις 20 Ιανουαρίου και ο συνήγορος του Σαλβίνι παρέδωσε χθες όλο το υλικό για την υπεράσπισή του, συμπεριλαμβανομένων e-mails από το γραφείο του πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε, τα οποία, σύμφωνα με τον πελάτη του, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση στήριζε τις ενέργειές του.
«Η διαχείριση του μεταναστευτικού δεν ήταν καρπός της αυτόνομης βούλησης του υπουργείου Εσωτερικών, αλλά πρωτοβουλία της ιταλικής κυβέρνησης», έγραψε ο Σαλβίνι σε έγγραφα που βρίσκονται στη διάθεση του πρακτορείου Reuters, προσθέτοντας ότι ενήργησε με βάση το εθνικό συμφέρον. Η υπόθεση αποτελεί επανάληψη παρόμοιου περιστατικού στις αρχές του 2019, όταν εισαγγελείς θέλησαν να τον παραπέμψουν για την απόφασή του να κρατήσει 150 μετανάστες εν πλω επί πέντε ημέρες, τον Αύγουστο του 2018. Τότε το Κοινοβούλιο είχε μπλοκάρει την προσπάθεια των εισαγγελέων, εμμένοντας ότι η απόφαση του Σαλβίνι δεν ήταν προσωπική, αλλά συλλογική κυβερνητική πολιτική.