Πού αλλού στον κόσμο θα βρεις τόση πολύτιμη ύλη στριμωγμένη σε τόσο μικρή έκταση;
Tην ιδρώσαμε και φέτος τη φανέλα. Για του λόγου το αληθές, θα σας πω πόσα χιλιόμετρα διανύσαμε για να συναντήσουμε τους παραγωγούς που τιμήθηκαν στα φετινά Βραβεία Ποιότητας. Πήγαινε-έλα:
Για το Τιμητικό Βραβείο: 710 χλμ.
Για το Βραβείο Παραγωγής Οσπρίων: 944 χλμ.
Για το Βραβείο Βιοκαλλιέργειας: 1.080 χλμ.
Για το Βραβείο Προϊόντος Ευρείας Κατανάλωσης: 390 χλμ.
Για το Βραβείο Καταστήματος: 0 χλμ. (ή περίπου τόσο, καθότι το κατάστημα βρίσκεται στην Αττική)
Για το Βραβείο Παραγωγής Μελιού: 572 χλμ.
Για το Βραβείο «Αλέξανδρος Γιώτης»: 996 χλμ.
Για το Βραβείο Διατήρησης Βιοποικιλότητας: 1.880 χλμ!
Για το Βραβείο Λαδιού: 630 χλμ.
Για το Βραβείο Τυριού: 500 χλμ.
Για το Βραβείο «Εύη Βουτσινά»: περίπου 1.000 χλμ.
Για το Βραβείο Οίνου: περίπου 2.500 χλμ. (δόθηκε σε τέσσερα οινοποιεία)
Συνολικά: 11.200 χλμ!
Κάναμε τόσα χιλιόμετρα για να εξακριβώσουμε την εξής πολλαπλή παραδοξότητα: ότι, μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, διάφοροι μουρλοί εξακολουθούν να φτιάχνουν στην Ελλάδα εξαιρετικής ποιότητας και νοστιμιάς τρόφιμα. Σε κατσάβραχα, σε ραχούλες, σε νησιά με κακή σύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα, στα ακριτικά χωριά. Αντίξοες συνθήκες, όμως, δεν είναι μόνο η γεωγραφική θέση και η γεωμορφολογία του εδάφους. Είναι κατά κύριο λόγο το αόρατο κράτος, το οποίο όχι μόνο δεν στηρίζει, αλλά συχνά θέτει και εμπόδια.
Θα μοιραστώ μαζί σας ένα ακόμη εντυπωσιακό αριθμητικό στοιχείο, που έμαθα συζητώντας πριν από λίγο καιρό με τον παραγωγό –και βραβευμένο από τον «Γαστρονόμο» το 2012– Αλέξανδρο Γκουσιάρη: η ηγεσία του Υπουργείου Γεωργίας – Αγροτικής Ανάπτυξης έχει αλλάξει 43 φορές χέρια από τη Μεταπολίτευση έως τώρα, 43 φορές μέσα σε 45 χρόνια! Όμως, είμαι αισιόδοξος. Τα φετινά Βραβεία Ποιότητας, τα δωδέκατά μας, ανέλκυσαν όσο τίποτε το φρόνημα.
Η ποίηση των γεύσεων, των ανθρώπων άγγιξε εντός μας κάτι βαθύ. Οι νέοι αγρότες μας είναι καμωμένοι από ενισχυμένο πηλό. Μορφωμένοι, δουλευταράδες, μάστορες, γονιμοποιούν με παλιούς σπόρους το μέλλον μας. Οι νέοι καταναλωτές, πιο ευγενικοί με την τροφή. Θεμελιώνουμε μαζί μια νέα συλλογική αυτογνωσία: μα τι καλούδια, τι αγαθά δίνει το DNA αυτής της γης!
Πού αλλού στον κόσμο θα βρεις τόση πολύτιμη ύλη στριμωγμένη σε τόσο μικρή έκταση; Τώρα που ετοιμάζετε το πάρτι της χρονιάς, ρίξτε μια ματιά στα τρόφιμα που είχαμε στο δικό μας πάρτι, στη γιορτή των βραβείων μας. Είναι το λιχούδικο προικιό μας για το 2020.
- Με αφορμή τα βραβεία μας, το κείμενο του Αλέξανδρου Γκουσιάρη στο πρωτοχρονιάτικο τεύχος, έναν στίχο του Χριστιανόπουλου, ένα τραγούδι του Σαββόπουλου.
**Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Ιανουαρίου, τεύχος 165.