Νομίζω πως η πρώτη ουσιαστική γνωριμία μου με τη δουλειά του Πάνου Κοκκινιά ήταν στη μαδριλένικη φουάρ Arco του 2004, τη χρονιά που η Ελλάδα ήταν τιμώμενη χώρα. Αυτό που με είχε εντυπωσιάσει περισσότερο στις φωτογραφίες ενός αστικού διαμερίσματος που είχε τότε παρουσιάσει, ήταν η ατμόσφαιρά τους, που αντικατόπτριζε ένα υπαρξιακό κενό. Ενα είδος μοναξιάς, αλλόκοτης και γοητευτικής ταυτόχρονα. Κάθε λήψη, όσο αφαιρετική και αν ήταν, είχε την αυτονομία της, τη δική της ζωή. Ηδη από τις αρχές του 2000, ο Κοκκινιάς ξεχώριζε εντός και εκτός συνόρων. Σήμερα, θεωρείται δικαίως ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της γενιάς του.
Το 2019, μας έδωσε τη δική του εκδοχή του αστικού τοπίου, αλλά και των Αθηναίων, στην έκθεση StockPhotos, που έγινε με ανάθεση του οργανισμού ΝΕΟΝ. Τώρα, ετοιμάζεται να δείξει έργα του σε ένα σχολείο που αγαπά ιδιαιτέρως τα εικαστικά. Η Ελληνογερμανική Αγωγή έχει στενή σχέση με την τέχνη, ήδη από το 1993. Μερικοί από τους σπουδαιότερους ζωγράφους και γλύπτες έχουν εκθέσει έργα τους στο εκπαιδευτήριο, έτσι ώστε οι μαθητές να έρχονται σε επαφή με την καλλιτεχνική δημιουργικότητα εξ απαλών ονύχων. Ανάμεσά τους, ο Αλέκος Φασιανός, ο Νίκος Χατζηκυριάκος – Γκίκας, ο Παναγιώτης Τέτσης, ο Γιώργος Μπουζιάνης, ο Δημήτρης Μυταράς, ο Σωτήρης Σόρογκας κ.ά.
Ολες οι φωτογραφίες του Κοκκινιά είναι σκηνοθετημένες.
Η τριβή των παιδιών με την τέχνη, που σε πολλά άλλα σχολεία περιορίζεται στον χρόνο διδασκαλίας του ειδικού μαθήματος, εδώ γίνεται συμβίωση. Είναι μια συνειδητή πολιτική την οποία ασπαζόταν η ιδρύτρια της Ελληνογερμανικής Αγωγής, η αείμνηστη Σάντη Σάββα, αλλά και οι δυο γιοι της, Στέλιος και Σταύρος, που τη διαδέχθηκαν. Εκτός από την επιστημονική κατάρτιση, πιστεύουν στην ιδιαίτερη σημασία της βιωματικής αισθητικής καλλιέργειας.
Την ερχόμενη Τετάρτη 15 Ιανουαρίου θα εγκαινιαστεί στις εγκαταστάσεις του Σχολείου, στην Παλλήνη, η ατομική έκθεση του Κοκκινιά, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Αθηνάς Σχοινά. Θα περιλαμβάνει 17 φωτογραφικά έργα του από την τελευταία εικοσαετία, τα οποία προέρχονται από τις πιο χαρακτηριστικές ενότητες της δουλειάς του. Για τη σημερινή γενιά μαθητών, που έχει ταυτίσει τη φωτογραφία με το κινητό τηλέφωνο, οι προσεκτικά σκηνοθετημένες λήψεις του Κοκκινιά σίγουρα θα τους προκαλέσουν ερωτήματα. Κυρίως, θα αντιληφθούν τον ιδιότυπο «πατριωτισμό» του φωτογράφου, που αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα από την Αμερική όπου σπούδαζε, διότι του έλειπε το τοπίο. Με τη διαφορά ότι στις εικόνες του, είναι εκείνος που τελικά το διαμορφώνει…