Με μια επιτυχία ξεκινά τη σεζόν του 2020 η Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, τη νέα όπερα «Λεπορέλλα», που έκανε πρεμιέρα το Σάββατο. Αυτή τη φορά, η πάντα ανοιχτή σε πειραματισμούς Εναλλακτική Σκηνή ανέθεσε στον Γιώργο Κουρουπό, έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνες συνθέτες με μεγάλη θεατρική εμπειρία, να δημιουργήσει μια σύγχρονη όπερα βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Αυστριακού συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ – κείμενο τολμηρό για την εποχή του (1935), με πολλά ψυχαναλυτικά στοιχεία.
Το λιμπρέτο, τον «καμβά για τη μουσική» όπως το χαρακτήρισε η ίδια, ανέλαβε να γράψει η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου. Οι δυο τους συνεργάστηκαν στενά και δούλεψαν σκηνή τη σκηνή, φτιάχνοντας ένα στέρεο έργο, που γίνεται πολύ ενδιαφέρον χάρη στη συνδρομή των υπολοίπων συντελεστών της παράστασης. Και βεβαίως, χάρη στη σοπράνο Ειρήνη Καράγιαννη που –στην πρώτη διανομή την οποία είδαμε– ερμηνεύει με βάθος και συγκίνηση τον ρόλο της Λεπορέλλα. «Για να γίνει μια καλή όπερα, πρέπει να έχεις καλό λιμπρέτο», λέει στην «Κ» ο Γιώργος Κουρουπός. «Ξεκινήσαμε από μια δική μου ιδέα έχοντας ήδη διαβάσει αυτή τη συγκλονιστική νουβέλα του Τσβάιχ, που προσφέρεται, κατά τη γνώμη μου, για μουσικό δράμα. Υστερα από πολλές συζητήσεις με την Ιουλίτα Ηλιοπούλου, καταλήξαμε σε ένα βασικό σχέδιο. Θέλαμε η κάθε σκηνή να έχει νοηματική αλλά και σκηνική σημασία, έτσι ώστε όλα να δένουν μεταξύ τους και να εξασφαλίζεται η ροή της παράστασης. Οπως κάνω πάντοτε στις μουσικές μου προσπάθειες για το θέατρο, η σύνθεση διαθέτει πολυστυλιστικότητα, υπάρχει δηλαδή μια ποικιλία ύφους. Στο αποτέλεσμα θεωρώ ότι δεσπόζει η ποιότητα του λόγου, της μουσικής και του θεάτρου, κι όταν με ρωτούν, απαντώ ότι η “Λεπορέλλα” είναι το πιο ώριμο έργο που έγραψα ποτέ».
Ποια είναι λοιπόν αυτή η γυναίκα –η φιλάργυρη γεροντοκόρη από το Τιρόλο– που, στη Βιέννη του τέλους του 19ου αιώνα, καταφθάνει στο αρχοντικό ενός βαρώνου και ζει έναν φανταστικό, ανεκπλήρωτο έρωτα με καταστροφικές συνέπειες; «Είναι ένας στερημένος άνθρωπος», λέει η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, «που από την αρχή περιγράφεται ως μια αδρή φιγούρα, μια γυναίκα που δεν έχει πάρει από κανέναν φροντίδα, και ζει πάντοτε πίσω από τον τοίχο που τη χωρίζει από την αληθινή ζωή. Ομως, με ενδιέφερε να διακρίνω και να αποδώσω σε όλα τα πρόσωπα το δίκιο και το άδικό τους. Με τον Γιώργο Κουρουπό σεβαστήκαμε απολύτως το κείμενο του Τσβάιχ, και για όσο διάστημα συνεργαστήκαμε ήταν να ζούσαμε μαζί με τους ήρωες σε εκείνο το σπίτι στη Βιέννη». Τη μουσική διεύθυνση έχει ο αρχιμουσικός Νίκος Βασιλείου, ενώ τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει ο Πάρις Μέξης.