Κύριε διευθυντά
Βλέποντας τη σπουδή της νέας κυβέρνησης να επιβάλει τάξη και αστυνόμευση, θα ήθελα να προτείνω έναν ανέξοδο τρόπο να λυθεί οριστικά το πρόβλημα της παράνομης στάθμευσης.
Η λύση είναι η νομική κατοχύρωση της αυτοδίκαιης συνυπαιτιότητας του παρανόμως σταθμεύσαντος σε περίπτωση ατυχήματος: η συνυπαιτιότητά του θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη είτε πρόκειται για εμβολισμό του από άλλο όχημα, είτε για πεζό που αναγκάστηκε να κατέβει στο οδόστρωμα και παρασύρθηκε από διερχόμενο όχημα, είτε για σύγκρουση κινούμενων οχημάτων σε διασταύρωση όπου το παρανόμως σταθμευμένο εμπόδιζε την ορατότητα.
Ετσι ο παρανόμως σταθμεύσας θα τζογάρει με αποτρεπτικά μεγάλο ρίσκο, συντριπτικά μεγαλύτερο από ό,τι τώρα, αφού έξω από το κέντρο δεν γράφουν ποτέ και σε περίπτωση ατυχήματος όλη την ευθύνη επωμίζεται σχεδόν πάντα ο εν κινήσει οδηγός. Ο νόμος όμως δυστυχώς ξεχνάει ότι ο εν κινήσει οδηγός έχει πεπερασμένα αποθέματα προσοχής και ότι αυτά εξαντλούνται ταχύτατα όταν σε όλες τις διασταυρώσεις η ορατότητα εκμηδενίζεται από κακώς παρκαρισμένα οχήματα.
Ο δίκαιος επιμερισμός ευθυνών θα οδηγήσει σε ευρύτερη αυτορρύθμιση: η αυξημένη ζήτηση για νόμιμο παρκάρισμα θα επιτευχθεί χωρίς να κοπεί ούτε μια κλήση, θα δώσει αναπτυξιακή ώθηση σε αναξιοποίητα οικόπεδα (υπάρχουν πολλές λύσεις για μικρά κατακόρυφα πάρκινγκ) και θα μετριάσει τη ρυπογόνο μόδα των ογκωδών SUV. Το κύριο πρόβλημα εφαρμογής είναι ότι αυτή η λύση δεν δικαιολογεί κρατικές προσλήψεις ή προμήθειες…
Δημητρης Μεσορραχης, Χημικός Μηχανικός