Μια σταφιδαποθήκη μεταμορφώνεται σε θέατρο

Μια σταφιδαποθήκη μεταμορφώνεται σε θέατρο

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το λογότυπό του απεικονίζει ένα ορθάνοιχτο παράθυρο. Το όνομά του, το εσκεμμένα ανορθόγραφο «όροφως», φανερώνει εκείνο το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του που βρίσκεται σε αφθονία. Και αν δεν είναι ήδη σαφές, το νέο θέατρο που γεννήθηκε στην Πάτρα και στεγάζεται στις περίφημες σταφιδαποθήκες Βουρλούμη, ένα κτίριο ηλικίας 130 ετών, δίνει μεγάλη σημασία στον χώρο. «Ενα παλαιό κτίσμα, με έναν ξεχωριστό χαρακτήρα, μπορεί να πλαισιώσει διαφορετικά τη θεατρική πράξη», λέει η ηθοποιός, σκηνοθέτις και ενδυματολόγος Ελένη Καραμούζη, που βρίσκεται πίσω από το εγχείρημα. «Είναι όμορφο να δημιουργούνται συναισθήματα από την ατμόσφαιρα ενός κτιρίου και μόνο. Ισως κάποιος το επισκεφθεί λίγο πριν από την παράσταση. Ισως μείνει λίγο παραπάνω μετά».  Απόφοιτη της δραματικής σχολής του Γιώργου Αρμένη, με σπουδές στο Πατραϊκό Ωδείο και στην Ακαδημία Χορού της αχαϊκής πρωτεύουσας, η Καραμούζη έχει εργαστεί κυρίως στη γενέτειρά της. Ωστόσο, τα θέατρα που διαθέτει η Πάτρα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Δεν είναι επομένως παράξενο που ο «όροφως» συνιστά ένα εγχείρημα με πληθώρα εκδηλώσεων (παραστάσεις αλλά και συναυλίες, εκθέσεις, μαθήματα, σεμινάρια, παρουσιάσεις ή και προβολές), οι οποίες θα συμπληρώνονται και από μετακλήσεις. «Θα ήθελα να βλέπουμε κι εμείς όσα γίνονται στην Αθήνα – έστω ένα κομμάτι», λέει η Καραμούζη. «Γιατί πολύς κόσμος της Πάτρας την επισκέπτεται μία φορά τον μήνα για να δει παραστάσεις. Δεν θέλω να πω ότι έχουμε κάποιο κενό. Ομως, το κοινό έχει ανάγκη από περισσότερα θέατρα».

Το δικό της θέατρο, πιστό σε μια βιομηχανική αισθητική που καταργεί τα όρια μεταξύ σκηνής και πλατείας, εγκατεστημένο στον 2ο όροφο ενός νεοκλασικού κτιρίου που κάποτε στέγαζε τον «μαύρο χρυσό» της εποχής, δηλαδή τη σταφίδα, έχει προγραμματίσει την έναρξη της λειτουργίας του και την ανακοίνωση των δράσεών του για τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Η Καραμούζη έχει ήδη ξεκινήσει τις πρόβες για τον «Ιππότη με τη σκουριασμένη πανοπλία» του Ρόμπερτ Φίσερ, που σκηνοθετεί η ίδια, ενώ οι αγωνίες της έχουν φυσικά να κάνουν με την ανταπόκριση του κόσμου.

Αραγε η Αθήνα χαρακτηρίζεται από μια θεατρική υπερσυγκέντρωση που, οικονομικά μιλώντας, λειτουργεί εις βάρος της περιφέρειας; «Δεν ξέρω αν γίνεται διαφορετικά – η Αθήνα είναι πρωτεύουσα», αποκρίνεται η Καραμούζη. «Θα ήταν πολύ ωραία αν ήμασταν πιο ευέλικτοι, αν οι επαγγελματίες πλαισίωναν παραστάσεις της επαρχίας. Ομως, οι πιο πολλοί του χώρου φεύγουν, είτε για οικονομικούς λόγους είτε για περισσότερη προβολή». Μήπως, λοιπόν, θα μπορούσε να γίνει κάτι σε θεσμικό επίπεδο; «Θα μπορούσε, ναι. Επιχορηγήσεις; Ισως. Αλλά θα μπορούσε. Γιατί εδώ παλεύουμε μόνοι μας».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή