Εις το όνομα των Τριών Ιεραρχών

Εις το όνομα των Τριών Ιεραρχών

1' 49" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Καταργείται η αργία των Τριών Ιεραρχών, και μήπως με τον τρόπο αυτό οι άθεοι του Μαξίμου θέλουν να αποδυναμώσουν τη θρησκευτική παιδεία των μαθητών; Ή μήπως οι… μουτζαχεντίν του Μαξίμου θέλουν να κάνουν κατήχηση στους μαθητές; Και τα δύο ακραία ακούστηκαν μετά την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να αλλάξει το πλαίσιο εορτασμού των Τριών Ιεραρχών στις 30 Ιανουαρίου. Το πρώτο υποστηρίχθηκε από κάποιους που έχουν αναγορευθεί υπερασπιστές των θείων και το δεύτερο από τους «πολεμίους» των πρώτων.

Από όλα διαθέτει ο μπαχτσές των φορέων/ομάδων στην προσπάθειά τους να επιβληθούν στα –ιδεολογικά, κομματικά, οικονομικά, συντεχνιακά– παιχνίδια εξουσίας του δημόσιου βίου. Συμβαίνει συχνά στη χώρα μας. Βεβαίως, φαίνεται πως επί του θέματος επιτεύχθηκε συναίνεση των δύο άκρων. Και οι «πιστοί» και οι «άπιστοι» επέκριναν την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας καθώς συμφώνησαν πως δεν πρέπει να καταργηθεί η αργία. Οι μεν πρώτοι διότι πιστεύουν ότι η αποχή των μαθητών και των εκπαιδευτικών από το μάθημα ενισχύει τη θρησκευτικότητα του εορτασμού (θαρρείς πως τα παιδιά στις 30 Ιανουαρίου τρέχουν στην εκκλησία). Οσο για τους δεύτερους, υποστήριξαν πως μία αργία-αποχή των μαθητών είναι πάντα ευχάριστη σε ένα σχολικό πρόγραμμα που είναι βαρύ και δύσκολο (βέβαια, το απόγευμα στέλνουν τα παιδιά τους στο φροντιστήριο). Δηλαδή, συναίνεση στο καθισιό! Ορθώς το συμπύκνωσε ο έμπειρος (και στα του ψυχισμού των Ελλήνων) Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος: «Εγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Ολα τα άλλα είναι αστειότητες και προφάσεις. Η αργία είναι για τους τεμπέληδες».

Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας είναι την ημέρα των Τριών Ιεραρχών τα σχολεία να μην αργούν αλλά να κάνουν μαθήματα και ενημερωτικές εκδηλώσεις για το έργο τους και είναι σωστή. Το θέμα, πάντως, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της στάσης της ελληνικής κοινωνίας στα μείζονα ζητήματα του εκπαιδευτικού συστήματος: μόνο επιφάνεια και μηδέν ουσία. Διότι, ας μη γελιόμαστε, ελάχιστοι μαθητές λυκείου, που έχουν γιορτάσει τουλάχιστον εννέα φορές στη ζωή τους, τους Τρεις Ιεράρχες γνωρίζουν τα ονόματά τους – Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Βασίλειος ο Μέγας και Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ή Θεολόγος, ως… υπενθύμιση– πόσο μάλλον για το παιδαγωγικό και κοινωνικό τους έργο. Το ίδιο συμβαίνει και για όλες τις υπόλοιπες γιορτές. Επιδερμική γνώση, μηχανιστική συμμετοχή των μαθητών σε ανιαρές γιορτές, αγωνία για το κουδούνι που θα σημάνει έναρξη του καθισιού. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή