Από τι γλιτώσαμε

4' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αναλογισθείτε τι ζήσαμε μέσα σε λίγες ώρες: πρόεδρος γυναίκα και μάλιστα γενικής και θερμής αποδοχής, πρόεδρος, επιπλέον, που φαίνεται ότι θα εκλεγεί από τη Βουλή την προσεχή Τετάρτη με πρωτοφανή πλειοψηφία. Είναι επόμενο, λοιπόν, με τέτοιες εξάψεις που μας ήλθαν ξαφνικά, να παραλείψουμε μικρότερες χαρές, που τώρα δεν μετράνε και τις αφήσαμε να περάσουν.

Προσωπικά, ως μαθητής της σχολής του Αριστίππου (του Κυρηναίου) στα ζητήματα αυτά, δεν συμφωνώ καθόλου με τη σπάταλη προσέγγιση στα καλά που μας συμβαίνουν. Γι’ αυτό και θέλω να επισημάνω κάτι που ξεχάσαμε: ότι, αν δεν είχε αναθεωρηθεί η συνταγματική διάταξη που συνέδεε την εκλογή Προέδρου με τη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια εκλογών, τώρα θα ετοιμαζόμασταν για εκλογές. Αξίζει να αναλογιστούμε από τι γλιτώσαμε.

Μα πόση σημασία έχει, αφού ούτως ή άλλως επελέγη πρόσωπο καθολικής αποδοχής, θα αναρωτηθεί ένας δύσπιστος. Και όμως, ήταν η αφαίρεση εκείνης της καταστροφικής δυνατότητας από το Σύνταγμα που επέτρεψε τη συναίνεση: το παράθυρο για να περάσει άνοιξε μόλις έφυγε η σύνδεση προεδρικής εκλογής και βουλευτικών εκλογών από το Σύνταγμα. Και αν τώρα χαιρόμαστε τους καρπούς της συναίνεσης σε κλίμα πολιτικής σταθερότητας, είναι επειδή, ως αντιπολίτευση, η Ν.Δ. κατάφερε να επιβάλει τη συγκεκριμένη τροποποίηση του Συντάγματος.  

Τιτάνιο έργο

Γλιτώσαμε και από άλλα με την αίσια έκβαση της εκκρεμότητας του προεδρικού. Γνωρίζω, λ.χ., ότι ο πρόεδρος της Βουλής έλαβε ταχυδρομικώς φάκελο που περιείχε επιστολή, με την οποία πολιτευτής από την επαρχία αυτοπροτείνεται για την Προεδρία της Δημοκρατίας και εξουσιοδοτεί τον πρόεδρο της Βουλής να γνωστοποιήσει την υποψηφιότητα στους αρχηγούς των κομμάτων για τα περαιτέρω. Ως πλεονέκτημά του αναφέρει την ικανότητα να φέρει εις πέρας «το τιτάνιο έργο»(!) του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ισως προς απόδειξη του συγκεκριμένου ισχυρισμού, μεταξύ του φωτογραφικού υλικού που συνόδευε τα έγγραφα, ήταν και φωτογραφία του από τα μπουζούκια, να χορεύει στην πίστα. Για το τέλος, άφησα το πιο ευαίσθητο: στην αληθινή ζωή του –όχι στην πολιτική– ο άνθρωπος αυτός είναι γιατρός…

Να το ψάξουν

Το εκπληκτικό της υπόθεσης είναι πώς κρατήθηκε μυστικό το όνομα της κ. Σακελλαροπούλου μέχρι την τελευταία ημέρα. Τόσο εκπληκτικό, ώστε θα πρέπει να διαταχθεί μια ΕΔΕ στο Μαξίμου, για να διαπιστωθεί πώς δεν διέρρευσε το μυστικό. Σε ζητήματα ασφαλείας ο πρωθυπουργός οφείλει να είναι αμείλικτος. Κάποιοι εκεί μέσα δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους ή, μάλλον, την έκαναν πολύ καλά, με αποτέλεσμα να ταράξουν τα ειωθότα.

Δεν θα είναι δύσκολη η ΕΔΕ, διότι οπωσδήποτε θα γνώριζε το όνομα της υποψηφίας ένας πολύ μικρός κύκλος συνεργατών του πρωθυπουργού. Πάντως, είναι βέβαιο ότι δεν το γνώριζε ο Θεοδωρικάκος, γιατί αν το γνώριζε θα είχε διαρρεύσει…

Αντιρρήσεις

Ενδεικτικό του εύρους της αποδοχής της κ. Σακελλαροπούλου είναι η αστειότητα των λιγοστών αντιρρήσεων που εγείρονται για την υποψηφιότητά της. Φέρ’ ειπείν, ότι «δεν είναι αναγνωρίσιμη στο εξωτερικό». Τρελαθήκαμε; Ποιος Ελληνας, πλην ελαχίστων, είναι αναγνωρίσιμος στο διεθνές κοινό; Και κατά κανόνα σε μια πολύ μικρή μερίδα του. Από τι ήταν γνωστός ο κ. Παυλόπουλος προτού εκλεγεί Πρόεδρος; Από τις σπουδές του στο Παρίσι;

Αυτό είναι ένα επιχείρημα που εκφέρεται για την τιμή των όπλων και αμφιβάλλω αν το πιστεύουν όσοι το χρησιμοποιούν: απλώς γεμίζουν τη σιωπή με θόρυβο, επειδή νιώθουν ότι κάτι πρέπει να ψελλίσουν. Ολοι στο εξωτερικό θα λάβουν υπ’ όψιν και με το παραπάνω την κ. Σακελλαροπούλου, εφόσον πληροφορηθούν ότι υπήρξε πρόεδρος του σοβαρότερου δικαστηρίου της χώρας, ποια ήταν η διαδρομή της και με τι αριθμό ψήφων θα εκλεγεί. Αντιθέτως, η εκλογή της θα αναπτερώσει το ενδιαφέρον στο εξωτερικό για την Ελλάδα. Ολοι θα θέλουν να μάθουν ποια είναι αυτή η μικροκαμωμένη και εύθραυστη κυρία, που χαίρει τέτοιας εκτιμήσεως στην Ελλάδα.  

Το δεύτερο επιχείρημα είναι ακόμη αστειότερο: δεν θα μπορεί να πάει, λέει, στο Αγιον Ορος. Και η αρμόζουσα απάντηση εδώ είναι ευκολότερη: τόσο το καλύτερο! Πού να τρέχεις εκεί πάνω και να διανυκτερεύεις σε πέτρινα μεσαιωνικά κάστρα, σε έναν κόσμο που κατοικείται μόνο από παπάδες; Γλίτωσε η γυναίκα! Τι λέμε τώρα; Ή μάλλον, βιάστηκα, δεν γλίτωσε: θα έλθει το Αγιον Ορος σε εκείνη, δεν υπάρχει περίπτωση…  

Εδώ σταματώ, διότι, ειλικρινά, δεν αντελήφθην να διατυπώνεται, δημοσίως τουλάχιστον, κάτι άλλο εναντίον της υποψηφιότητάς της.

Βράζει ο θυμός

Και ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε –και πολύ γρήγορα μάλιστα– την ευκαιρία που προσφέρει στον καθένα η υποψηφιότητα της κ. Σακελλαροπούλου και έσπευσε να προσυπογράψει. Μπράβο που κατάλαβαν, επιτέλους, ότι το δικό τους πολιτικό συμφέρον μπορεί να είναι και κοινό συμφέρον. Ομως, γιατί τόσος θυμός στην αποδοχή της πρότασης και τέτοια απόλυτη απουσία χάρης; Ο Αλέξης Τσίπρας έφθασε, μάλιστα, στο σημείο να εξισώσει ως προσωπικότητες την κ. Σακελλαροπούλου με τον κ. Παυλόπουλο. (Η κλασική μπρουταλιτέ της Αριστεράς, που δεν αντιλαμβάνεται ούτε από ποιότητα ούτε από αποχρώσεις…)

Αλλά και πέραν του ιδίου του Τσίπρα, ο θυμός ήταν αισθητός και σε ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Δ. Βίτσας, λ.χ., αναρωτήθηκε με τον δήθεν καλοκάγαθο τρόπο του, «μα γιατί ο Μητσοτάκης έδειξε τόση κακία στον Παυλόπουλο;». Ο δε Παπαθανασόπουλος, με το γνωστό λοφίο να πάλλεται, ούρλιαζε υπέρ του κ. Παυλόπουλου σε συνέντευξή του – και δεν ήταν το νορμάλ ουρλιαχτό του, ήταν εκείνο που εκφράζει θυμό.

Η πραγματική παγωμάρα, βέβαια, έπεσε σε μια πτέρυγα της Ν.Δ. που πρέπει τώρα να αποδείξει πόσο σύγχρονη μπορεί να είναι…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή