Είναι ειρωνικό πώς στην πολιτική μια εύστοχη κίνηση μπορεί να συμπέσει ταυτόχρονα με μια αστοχία. Ξεκινώντας από το δεύτερο, η παραδοχή της κυβέρνησης, διά στόματος πρωθυπουργού, ότι δεν ήταν τελικώς προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει το προσφυγικό, αφήνει οπωσδήποτε δυσάρεστη γεύση. Κυρίως, το γεγονός πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έμοιαζε να αγνοεί το μέγεθος του προβλήματος.
Είναι δυνατόν; Ενα πρόβλημα το οποίο είναι εδώ και καιρό τόσο πολύπλευρο και οξύ, που υπερβαίνει τις δυνατότητες της οποιασδήποτε κυβέρνησης, και άρα μια νέα κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει προσέλθει με ένα κάποιο στοιχειώδες πλάνο ετοιμότητας;
Κι όμως. Φαίνεται πως η συγκεκριμένη κυβέρνηση ανήλθε στην εξουσία με μια πολύ συγκεκριμένη ατζέντα περί οικονομικής ανάκαμψης, παραβλέποντας το τεράστιο πρόβλημα διαρκείας εξ Ανατολών, μολονότι ήδη από τον καιρό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η ανθρωπιστική κρίση, ειδικά στα νησιά και στα διάφορα κέντρα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, είχε λάβει δραματικές διαστάσεις. Το θέμα δεν είναι ότι αυτή τη στιγμή έχουμε μια κυβέρνηση με ανοιχτή ή κλειστή πολιτική απέναντι στο προσφυγικό, αλλά μια κυβέρνηση με ουσιαστική απουσία πολιτικής· έως τώρα τουλάχιστον. Από εδώ και πέρα πρέπει πλέον να το διαχειριστεί ταυτόχρονα με την κρίση στα ελληνοτουρκικά. Υπάρχει περιθώριο αυτή η αποτυχία να γυρίσει· αλλά απαιτεί πολύ κόπο, σύστημα και μεθοδικότητα.
Τηρουμένων των αναλογιών, η στάση της σημερινής κυβέρνησης θυμίζει εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην οικονομική κρίση όταν ανήλθε στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015. Βέβαια, τότε δεν είχαμε μονάχα απουσία πολιτικής, αλλά και φαντασιώσεις επαναστατικού μεγαλείου. Οπως το 2015 η κρίση ήταν όντως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που θα είχε να διαχειριστεί η επόμενη κυβέρνηση, έτσι και το 2019-2020 τη θέση της κρίσης (που σοβεί ακόμη) έχει πάρει το προσφυγικό / μεταναστευτικό. Και η εύστοχη κίνηση; Η παραδοχή αποτυχίας του πρωθυπουργού στο προσφυγικό σχεδόν συνέπεσε με την ανακοίνωση, από τον ίδιο πάλι, του ονόματος της κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Σχεδόν σύσσωμη η Βουλή θα υπερψηφίσει – πιθανώς με τη γνωστή διαφωνία του ΚΚΕ και πιθανώς του ΜέΡΑ 25, του οποίου ο ιδρυτής και αρχηγός, έμπλεος ναρκισσιστικού παροξυσμού για μία ακόμη φορά, υπέπεσε σε μια κραυγαλέα απρέπεια (να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας την κ. Μάγδα Φύσσα – εν αγνοία της!) μόνο και μόνο για λόγους εντυπωσιασμού. Πρόκειται για τεράστιο φιάσκο που καταδικάστηκε απ’ όλους.
Επιτυχία του πρωθυπουργού η επιλογή αυτή, επιτυχία σε επίπεδο ουσίας αλλά και τακτικής, επιτυχία με προοπτική για το μέλλον. Από τη μία, αφόπλισε την αντιπολίτευση, μα πάνω απ’ όλα επέφερε ένα πνεύμα συναίνεσης που είναι απολύτως αναγκαίο αυτή την τόσο κρίσιμη στα εθνικά θέματα περίοδο. Υπάρχει όμως πολλή, και δύσκολη, δουλειά να γίνει στο προσφυγικό.