Όσοι αγαπούν πολύ το σινεμά αγαπούν πολύ και το φαγητό (σηκώνω το χέρι), θα θυμούνται οπωσδήποτε το Goodfellas και τη σκηνή της προετοιμασίας του γεύματος μέσα στη φυλακή. Τα «καλά παιδιά», απόλυτοι άρχοντες του ιδρύματος, ετοίμαζαν καθημερινά τραπέζια με πρώτο και δεύτερο πιάτο, κάποιο ζυμαρικό για αρχή και κρέας ή ψάρι για τη συνέχεια, εκλεκτό κρασί και άφθονα πούρα. Στην εν λόγω απίθανη σεκάνς, ο Πόλι (Πολ Σορβίνο) εμφανίζεται να λεπτοκόβει μια σκελίδα σκόρδο με ένα ξυραφάκι, δική του πατέντα για να «διαλυθεί στο λάδι», ετοιμάζοντας –τι άλλο;– σπαγκέτι με κεφτέδες και πλούσια σάλτσα από διάφορα κρέατα, εμβληματικό ιταλοαμερικανικό πιάτο. Στην ίδια σκηνή, ο Τζόνι Ντίο (Φρανκ Πελεγκρίνο) ψήνει τις μπριζόλες. «Πώς θες τη δική σου;» ρωτά τον Πόλι. «Medium rare» απαντά ο άλλος. «Να τος ο αριστοκράτης», σχολιάζει ο Ντίο.
Η τελετουργία του φαγητού και το σωστό ψήσιμο του κρέατος ήταν πάντα πολύ σημαντικά για τον Σκορσέζε. Στο «Οργισμένο Είδωλο», μια παραψημένη μπριζόλα είναι κάτι σαν έγκλημα που οδηγεί σε ένα ακόμα ξέσπασμα του Τζέικ Λα Μότα (Ντε Νίρο), ο οποίος ομολογουμένως δεν θέλει και πολύ. Το φαγητό αποτυπωνόταν σχεδόν αισθησιακά στις ταινίες του, ένιωθες τις τανίνες στο κόκκινο κρασί, την κρατσανιστή κόρα του ψωμιού, τη γεύση της πηχτής σάλτσας ντομάτας. Τα παραπάνω αποτελούν μια μακρινή ανάμνηση στον Ιρλανδό. Όπως πολλοί παρατήρησαν, ο Σκορσέζε έχει αφαιρέσει όλη την γκλαμουριά από τους αγαπημένους μαφιόζους του, καθετί που έκανε τον κόσμο τους γοητευτικό, ακόμα και τη γεύση από το φαγητό τους.
Οι ήρωες τώρα τρώνε δημητριακά βλέποντας τηλεόραση, διατάσσουν εκτελέσεις κόβοντας σαλάτα (που για κάποιο λόγο όταν το κάνει ο Τζο Πέσι είναι πολύ τρομακτικό) και στα μεγάλα κέφια βουτάνε ψωμί στο κρασί. Η σιελόρροια που προκαλούν αυτά στον θεατή είναι περιορισμένη, αλλά η απουσία μαγειρικής κάνει πολύ μεστή την επίγευση του φιλμ. Μην παρεξηγηθώ, ευχαρίστως θα έτρωγα τώρα μια μερίδα spaghetti with meatballs. Αλλά όπως ίσως έλεγε ο Ράσελ (Πέσι) στους Goodfellas, τόσο λεπτοκομμένο το σκόρδο θα καεί στη στιγμή…