Κορυφαία πρώην αξιωματούχος της Κομισιόν, που παρακολουθεί χρόνια και γνωρίζει καλά τα ελληνικά πράγματα, έλεγε με ιδιαίτερη επιμονή –εν μέσω της περιπέτειας της Ελλάδας με τα μνημόνια– ότι το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι ούτε η γραφειοκρατία ούτε το σπάταλο κράτος και η νοοτροπία του κρατισμού, που έχει διαποτίσει την ελληνική κοινωνία. Είναι η κακή κατάσταση και λειτουργία της Δικαιοσύνης. Η αργή απονομή της, η διασύνδεσή της με τα πολιτικά κόμματα, αλλά και η προσπάθεια χειραγώγησής της από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Η υπόθεση Novartis είναι για πολλούς κορυφαίο παράδειγμα αυτής της ανάρμοστης σχέσης Πολιτικής – Δικαιοσύνης. Ενας πρώην δικαστικός κατηγορείται ότι εκμεταλλευόταν το αξίωμα του υπουργού και πίεζε ασφυκτικά πρώην συναδέλφους του με στόχο να «παγώνει» ή να επιταχύνει υποθέσεις που είχαν φτάσει στη Δικαιοσύνη, να κατασκευάζει ενοχοποιητικά στοιχεία ή ακόμη και να επιχειρεί την προφυλάκιση πολιτικών αντιπάλων ανάλογα με τα συμφέροντα της κυβέρνησης Τσίπρα.
Ευθύνες, όμως, για την προβληματική λειτουργία της Δικαιοσύνης έχουν, δυστυχώς, και κάποιοι λειτουργοί της Θέμιδος. Οι οποίοι, είτε υπό την απειλή του πολιτικού τους προϊσταμένου είτε υπό τον φόβο αντιεξουσιαστών ή άλλων επιθετικών μειονοτήτων, προτιμούν να κάνουν τα στραβά μάτια και να μην υπηρετούν με την πρέπουσα σοβαρότητα το λειτούργημά τους.
Παραδείγματα δεκάδες, δυστυχώς. Ο απατεώνας που ήθελε να γίνει πολιτικός και ισχυριζόταν ότι είχε δισεκατομμύρια ευρώ για να πληρώσει τα χρέη του κόσμου, ο οποίος κρίθηκε αρχικά αθώος για τις τερατολογίες του. Ο επιχειρηματίας ο οποίος αν και καταχράστηκε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ –χρήματα πολιτών– αποφυλακίστηκε έπειτα από λίγα χρόνια για λόγους υγείας. Και πιο πρόσφατα, ο «τοξοβόλος» δραπέτης, που ενώ συνελήφθη το 2011 εκτοξεύοντας βέλη στα ΜΑΤ, αφέθηκε ελεύθερος από τους δικαστές για να πιαστεί, στη συνέχεια, με καλάσνικοφ έτοιμος να κάνει ληστεία σε τράπεζα.
Αλλά και οι κουκουλοφόροι καταληψίες στο Κουκάκι, οι οποίοι, αν και πετούσαν τσιμεντόλιθους σε αστυνομικούς για να τους σπάσουν τα κεφάλια, δεν προφυλακίστηκαν επειδή οι πράξεις τους θεωρήθηκαν πλημμεληματικού χαρακτήρα!
Η εκλογή μιας ανώτατης δικαστικού, της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, στο ύπατο αξίωμα της χώρας δημιουργεί μία μοναδική ευκαιρία: Μπορεί να βοηθήσει ώστε διάφορες παθογένειες της Δικαιοσύνης, που τις γνωρίζει πολύ καλά η τέως πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, να γίνουν ξεκάθαρες στον πρωθυπουργό και να αντιμετωπισθούν με κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Ωστε να ανακτήσει και πάλι η Δικαιοσύνη το χαμένο κύρος της, αλλά και να επιταχυνθεί η ταχύτητα απονομής της.