Πιστώσεις

2' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στην αρχή νόμιζα πως επρόκειτο περί φάρσας. Δεν μου είχε ξανασυμβεί ή, αν είχε συμβεί στο παρελθόν, θα ήταν σε εποχή π.Κ. (προ Κρίσης). Για να μη σας κρατάω σε αγωνία, μου τηλεφώνησαν από την τράπεζά μου για να μου προσφέρουν πιστωτική κάρτα.

Συνέβη και σε εσάς; Νιώθεις λίγο σημαντικός μετά, δεν είναι έτσι; Κλείνοντας το τηλέφωνο, με την υπόσχεση να σκεφθώ την προσφορά τους πολύ σοβαρά, αναρωτήθηκα μήπως κάτι έχει αλλάξει και δεν το κατάλαβα. Είχε και ήλιο χθες, καθαρή ατμόσφαιρα, λίγη κίνηση το πρωί, όλα καλά. Μετά διάβασα το ρεπορτάζ της Δέσποινας Κόντη στη χθεσινή «Κ» (7/2/2020).

Σύμφωνα με στοιχεία του ΣΕΒ, επτά στους δέκα Ελληνες ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας. Τι σημαίνει αυτό; Το 12% έχει εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας και το 55% έχει τόσο μικρές αποταμιεύσεις, κάτω από 1.000 ευρώ, που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πέσει κάτω από το όριο της φτώχειας. Με άλλα λόγια, αυτό το ποσοστό ξοδεύει όσα βγάζει για να επιβιώσει και δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει τη δουλειά του. Στον ΟΟΣΑ, το αντίστοιχο ποσοστό που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας είναι 11,5% και οικονομικά ευάλωτο το 38,9%.

Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά εικάζω ότι οι περισσότεροι από τους επτά στους δέκα ζουν στο ενοίκιο και θα πληρώνουν ακριβά για μια τρύπα που θα μπάζει τον χειμώνα και δεν θα διαμαρτύρονται, γιατί –πού ξέρεις…– μπορεί να έρθει και στην πολυκατοικία η βραχυχρόνια μίσθωση, μιας που έχει αίγλη Μεσοπολέμου και αυθεντικής Αθήνας.

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτά τα νούμερα δεν κάνουν αίσθηση πια. Παρόμοιες έρευνες δημοσιεύονται τακτικά και οι περισσότεροι έχουν κάποιο μέλος της οικογένειάς τους που είτε είναι μακροχρόνια άνεργο, οικονομικά εξαρτημένο ή εργάζεται για ψίχουλα με κάποια μορφή ευέλικτης εργασίας και αναρωτιέται πού έκανε λάθος. Υπάρχει πολλή αυτοενοχοποίηση εκεί έξω. Θα το ξεχάσουμε για λίγο με ένα μεζέ από την Creta Farms. Αφού θα τον πληρώσουμε, ας τον απολαύσουμε.

Θα έχετε, βέβαια, παρατηρήσει την αντίφαση των παραπάνω με άλλες έρευνες που δημοσιεύονται επίσης τακτικά και τονίζουν την αδυναμία των επιχειρήσεων να βρουν κατάλληλο προσωπικό. Σε μία από αυτές (Κ, 30/1/2020) στην κορυφή των δυσεύρετων εργαζομένων είναι οι τεχνικοί και ακολουθούν οι πτυχιούχοι μηχανικοί, οι επαγγελματίες πωλητές (μάρκετινγκ δηλαδή), λογιστές και εργάτες στις κατασκευές. Θα είχε σίγουρα ενδιαφέρον να δούμε και τα προσόντα που ζητούν οι επιχειρήσεις από τους εργαζομένους και τις αμοιβές που προσφέρουν για να έχουμε μια πλήρη εικόνα.

Ας μη μας πτοήσουν όμως τα παραπάνω, καθώς συμβαίνουν στον ιδιωτικό τομέα. Δεν θα παραλύσει η χώρα, δεν θα βγουν τρακτέρ στους δρόμους, καζίνο θα φτιάξουμε, μπαλίτσα θα παίζουμε στην κατηγορία μας. Στον δημόσιο τομέα καταγράφονται μόνο νίκες, όπως η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών που απομακρύνεται επ’ αόριστον. Πού να μπλέκεις τώρα.

Τελικά, τι λέτε, πιστωτική να πάρω; 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή