«Φανταστείτε έναν κόσμο όπου τα ρομπότ θα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας· όχι μόνον ως εργάτες ή βοηθοί, αλλά και ως σύντροφοι ή φίλοι. Οπου όλοι θα μπορούμε να συμμετέχουμε σε τεράστιες ευφυείς οντότητες, αποτελούμενες από χιλιάδες ανθρώπους και μηχανές, των οποίων οι ικανότητες θα ξεπερνούν κατά πολύ τα σημερινά δεδομένα για την ανθρώπινη και την τεχνητή νοημοσύνη. Φανταστείτε έναν κόσμο όπου αυτά δεν θα συμβαίνουν μόνο στη Σίλικον Βάλεϊ αλλά και σε μια έρημο της αραβικής χερσονήσου ή ένα ελληνικό νησί. Αυτοί ήταν οι στόχοι μου όταν τελείωνα το διδακτορικό μου στο ΜΙΤ και αργότερα όταν ξεκινούσα το εργαστήριό μου στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Και είμαι χαρούμενος που έχουν αρχίσει να γίνονται πραγματικότητα, χάρη στις προσπάθειες εκατοντάδων ακαδημαϊκών και ερευνητών – ένας εκ των οποίων είμαι κι εγώ».
Η συζήτηση με τον Νικόλαο Μαυρίδη «γεννάει» στο μυαλό εικόνες που θυμίζουν ταινία επιστημονικής φαντασίας. Κι όμως, όσα περιγράφει δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας του. Συμβαίνουν ήδη. Ο ίδιος έχει συνδέσει το όνομά του με εντυπωσιακές εξελίξεις στη Ρομποτική και στην Τεχνητή Νοημοσύνη. Είναι διδάκτωρ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και ιδρυτής του εργαστηρίου Διαδραστικών Ρομπότ και Πολυμέσων. Εχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, στο Αμπου Ντάμπι, όπου ζει, είναι επιστημονικός συνεργάτης του «Δημόκριτου» και μέλος του εκπαιδευτικού συμβουλίου και του Enterprise Forum του MIT. Πριν από περίπου μία δεκαετία δημιούργησε τον «Αβικέννα», το πρώτο αραβόφωνο ρομπότ στον κόσμο, με δυνατότητα όχι μόνο να μιλάει αλλά και να κάνει μορφασμούς!
– Γιατί είναι σημαντικές αυτές οι τεχνολογίες;
– Για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι οικονομικός. Το 2016, στην έκθεση της αμερικανικής κυβέρνησης για την οικονομία, έγινε η πρόβλεψη ότι τα ρομπότ και ο αυτοματισμός, σε ποικίλες εφαρμογές, μπορούν να επιφέρουν 10% αύξηση στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν των ΗΠΑ και 16% αύξηση της παραγωγικότητας. Ο δεύτερος είναι πρακτικός: οι μηχανές είναι γρήγορες, ακριβείς, ακούραστες και λειτουργούν σε περιβάλλοντα στα οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να μπει, όπως οι ραδιενεργές περιοχές ή το Διάστημα. Σήμερα, άλλωστε, η χρήση των ρομπότ έχει ευρεία γκάμα. Υπάρχουν στρατιωτικά ρομπότ, όπως το BigDog, που μεταφέρει μεγάλα βάρη σε δύσβατα σημεία. Ιατρικά, όπως το χειρουργικό σύστημα Da Vinci, ή άλλα που χρησιμοποιούνται για έρευνα και διάσωση έπειτα από φυσικές καταστροφές, όπως τα «φίδια». Ο λόγος, πάντως, που προτιμώ για να επιχειρηματολογώ υπέρ της χρήσης των ρομπότ είναι αυτό που είπε ο Γερμανός φιλόσοφος Γκόντφριντ Λάιμπνιτς: «Δεν αξίζει στους εν δυνάμει εξαίρετους να σπαταλούν τις ζωές τους ως δούλοι σε εργασίες που δεν ταιριάζουν στους ανθρώπους· ούτε θα τις έκαναν, αν είχαν άλλη επιλογή, ούτε τους ωθούν στην ευτυχία». Ούτε συμβάλλουν στο κοινό καλό, θα συμπλήρωνα. Αν μπορούν τέτοιες ανεπιθύμητες εργασίες να δοθούν στις μηχανές, γιατί να μην το κάνουμε, ώστε να απελευθερωθούμε και να ασχοληθούμε με πράγματα πιο ουσιαστικά;
– Η αγορά εργασίας θα επηρεαστεί από τη χρήση των ρομπότ;
– Αναπόφευκτα. Στην έκθεση την οποία προανέφερα υπήρχε και η πρόβλεψη ότι οι εργάτες με ημερομίσθιο κάτω από 20 δολάρια έχουν 83% πιθανότητες αντικατάστασης από μηχανές. Σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή Οικονομικών στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (MIT) Ντάρον Ατζέμογλου, ο ρυθμός αντικατάστασης εργατών από ρομπότ στη βιομηχανία σήμερα είναι πέντε προς ένα: για κάθε νέο ρομπότ που εισάγεται σε μια γραμμή παραγωγής χάνουν τη δουλειά τους πέντε άνθρωποι. Ναι, λοιπόν, θα υπάρχουν ακόμη πιο ισχυροί κλυδωνισμοί στην αγορά εργασίας.
– Υπάρχουν επαγγέλματα που θα χαθούν;
– Ναι. Οι επαγγελματίες οδηγοί (ταξί, λεωφορεία, φορτηγά κ.λπ.), αφού η τεχνολογία των αυτόνομων οχημάτων είναι σχεδόν έτοιμη να εφαρμοστεί. Ακόμα και επαγγέλματα που δεν θα εκλείψουν, όμως, θα μετασχηματιστούν: για τους γιατρούς, για παράδειγμα, περισσότερη σημασία θα έχει πώς θα μιλούν στους ασθενείς, πώς θα τους στηρίζουν ψυχολογικά, παρά οι ιατρικές τους γνώσεις, αφού τα υπόλοιπα θα τα αναλαμβάνουν τα μηχανήματα. Με την ευκαιρία, να σας πω για ένα ενδιαφέρον πείραμα που έγινε πριν από λίγα χρόνια με ένα ιατρικό ρομπότ, το οποίο έκανε κρανιοτομές. Αν το ακουμπούσε ένας γιατρός, έστω και χωρίς να παρεμβαίνει, οι ασθενείς αισθάνονταν καλύτερα, μολονότι γνώριζαν ότι το ρομπότ ήταν αυτόνομο. Αλλά αυτά είναι ρευστά. Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 άλλαξαν το ποσοστό ανοχής των Αμερικανών στις πρακτικές παρακολούθησης: από μονοψήφιο αριθμό ξεπέρασε το 80%. Πραγματικά ή ακόμη και κατασκευασμένα γεγονότα, μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές αλλαγές. Από την άλλη, σύμφωνα με μια πιο αισιόδοξη θεωρία, αν αυτό που θα κάνουν τα ρομπότ στο μέλλον δεν θα είναι αντικατάσταση αλλά ενδυνάμωση της παραγωγής, τότε ενδέχεται να συμβεί το ακριβώς αντίθετο: να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να αυξηθούν οι μισθοί. Θα προκύψουν, άλλωστε, καινούργια επαγγέλματα μέσω της τεχνολογίας: αυτοί που θα φτιάχνουν νέα όργανα, θα κάνουν χειρουργείο στις μνήμες μας, θα ασχολούνται με το Ιντερνετ των Πραγμάτων κ.ο.κ. Σας ακούγονται σουρεαλιστικά; Κι όμως, αντιστοίχως, αν το 1950 λέγατε σε έναν συμπατριώτη μας ότι λίγες δεκαετίες μετά ο τουρισμός θα ήταν η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, θα σας κοιτούσε με… μισό μάτι.
Με την τεχνητή νοημοσύνη πρέπει να θυμόμαστε τον μύθο του Μίδα
«Πόσο χρόνο περάσατε την τελευταία εβδομάδα επικοινωνώντας με άλλους ανθρώπους άμεσα, πρόσωπο με πρόσωπο, ή με ηλεκτρονικά μέσα, όπως το κινητό σας ή ένα chat room; Πόσο χρόνο αφιερώσατε για να επικοινωνήσετε με ευφυείς μηχανές: μια ιστοσελίδα ή ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι;», με ρωτάει ο Νικόλαος Μαυρίδης. «Ο μέσος Αμερικανός περνάει δύο ώρες ημερησίως online και ένα μεγάλο μέρος αυτού του χρόνου αφορά επικοινωνία όχι με ανθρώπους αλλά με μηχανές. Αυτού του είδους η διάδραση γίνεται διαρκώς μεγαλύτερη και η σχέση μας με τις μηχανές πιο έντονη. Υστερα είναι και τα ρομπότ, που μπαίνουν σε ολοένα και περισσότερους τομείς της ζωής μας. Μόνο που αυτά είναι πολύ διαφορετικά από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, γιατί μπορούν να παρατηρούν τον φυσικό κόσμο μέσα από τους αισθητήρες τους, όπως τα συστήματα μηχανικής όρασης που διαθέτουν· δεν χρειάζονται έναν άνθρωπο που θα τα τροφοδοτεί με πληροφορίες. Επιπλέον, χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη και στους κινητήρες τους μπορούν να επιδρούν στον φυσικό κόσμο».
«Είναι σημαντικό να υπάρξει στήριξη της εξαγώγιμης μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, για να κρατήσει η Ελλάδα τους νέους της. Νέοι κάτω των 30 ετών που εξάγουν υπηρεσίες ή προϊόντα στο εξωτερικό να το κάνουν χωρίς να φορολογούνται ή με χαμηλή φορολόγηση», λέει ο Νικόλαος Μαυρίδης.
Τεχνητή νοημοσύνη ή ανθρώπινη; Ρομπότ ή άνθρωπος; Υπάρχει δίλημμα ή όχι; «Δεν είναι άσπρο-μαύρο η απάντηση. Τίποτα από τα δύο δεν θα είναι μόνο του στο μέλλον αλλά και τα δύο μαζί», απαντά ο κ. Μαυρίδης. «Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση κάνει τα σύνορα του πληροφοριακού, του βιολογικού και του φυσικού κόσμου πιο ασαφή και δυσδιάκριτα. Το ζητούμενο είναι να δημιουργηθούν ομάδες από ανθρώπους και μηχανές, που θα συντονιστούν ώστε να πετύχουν όσα δεν θα μπορούσαν να κάνουν μόνοι τους οι άνθρωποι ή μόνες οι μηχανές.
Και μη νομίσετε ότι είναι μακριά όλα αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων διαθέτει υπουργό Τεχνητής Νοημοσύνης. Σε είκοσι χρόνια ο κόσμος μας θα είναι εντελώς διαφορετικός. Θα έχουμε ανθρώπους και ρομπότ, εικονικούς χαρακτήρες και ευφυή σπίτια, Ιντερνετ των Πραγμάτων και big data παντού».
Το ερώτημα, πάντως, που προκύπτει είναι αν όλες αυτές οι τεχνολογίες –ειδικά η τεχνητή νοημοσύνη– μπορούν να εφαρμοστούν ηθικά και πώς. «Θυμάστε τον μύθο του Μίδα που λάτρευε τόσο το χρυσάφι ώστε, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να εκπληρωθεί οποιαδήποτε επιθυμία του, ζήτησε να γίνεται χρυσάφι ό,τι αγγίζει, χωρίς να σκεφθεί τις τρομακτικές συνέπειες που θα είχε αυτή η εκ πρώτης όψεως εξαιρετική δυνατότητα; Ετσι είναι και η τεχνητή νοημοσύνη: θα μας επιτρέψει να εκπληρώσουμε επιθυμίες οι οποίες προηγουμένως ήταν ανέφικτες. Οφείλουμε όμως να προβλέψουμε τις μακροπρόθεσμες συνέπειές της, πέρα από τα φαινομενικά ή άμεσα οφέλη. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση. Πολλά από όσα μας υπόσχεται, και τώρα μας φαίνονται υπέροχα, ίσως δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα αργότερα», λέει ο συνομιλητής μου.
Τα ελληνικά ΑΕΙ
Πώς ήταν το ελληνικό πανεπιστήμιο όταν σπούδαζε, πώς το βλέπει σήμερα; «Τότε υπήρχαν όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί: εξαιρετικοί καθηγητές που έκαναν εξαιρετική δουλειά, εξαιρετικοί καθηγητές που δούλευαν ελάχιστα, ανεπαρκείς καθηγητές που προσπαθούσαν να κάνουν κάτι καλό, αλλά και ανεπαρκείς καθηγητές που δεν νοιάζονταν καθόλου για την επιστήμη και τους φοιτητές. Αυτή η ποικιλία, εν μέρει, χαρακτηρίζει ακόμα το ελληνικό πανεπιστήμιο. Οπως και η έλλειψη σύνδεσης με την επιχειρηματικότητα. Θα ήθελα με την ευκαιρία να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να υπάρξει στήριξη της εξαγώγιμης μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, για να κρατήσει η Ελλάδα τους νέους της. Νέοι κάτω των 30 ετών που εξάγουν υπηρεσίες ή προϊόντα στο εξωτερικό να το κάνουν χωρίς να φορολογούνται ή με χαμηλή φορολόγηση. Τα χρήματα που θα επιστρέψουν με αυτόν τον τρόπο στη χώρα μας και θα κινηθούν στην αγορά θα είναι πολλαπλάσια».
Η συνάντηση
Είχε έρθει στην Ελλάδα για λίγες μέρες, για να δώσει διάλεξη με θέμα «Ρομποτική, Συναισθήματα και Ηθική» στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη, στην Ακτή Μουτσοπούλου, στον Πειραιά. Χρόνος για γεύμα δεν υπήρχε. Ηπιαμε καφέ στην πάλαι ποτέ οικία Γεωργίου Στρίγκου, όπου στεγάζεται το Ιδρυμα. Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα νεοκλασικισμού. Συγκαταλέγεται στον περιορισμένο αριθμό νεοκλασικών που σώθηκαν από τη λαίλαπα της ανοικοδόμησης και μαρτυρούν την παρουσία μιας εύρωστης αστικής τάξης, που είχε επιλέξει τον Πειραιά όχι μόνο για τις επιχειρηματικές και οικονομικές δραστηριότητές της, αλλά και ως τόπο μόνιμης κατοικίας, από το δεύτερο μισό του 19ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα.
Οι σταθμοί του
1999
Δίπλωμα Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και Μηχανικού Η/Υ από το ΑΠΘ (με Αριστα).
2000
Μεταπτυχιακό από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες (UCLA).
2007
Απονομή διδακτορικού από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).
2007
Καθηγητής Ευφυούς Ρομποτικής στο Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (UAEU).
2008
Ιδρυτής του Εργαστηρίου Διαδραστικών Ρομπότ και Πολυμέσων (IRML).
2011
Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU) AD/Poly.
2014
Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Τεχνητής Νοημοσύνης.
2014
Ομιλητής στο TEDx Γενεύης με θέμα «Ρομπότ και Ηθική».
2019
Μέντορας στο MIT Enterprise Forum.