Γράμματα Αναγνωστών

5' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα κρίσιμα θέματα και η ασυνεννοησία

Κύριε διευθυντά

Tην 30ή Mαρτίου 1932 στη Βουλή ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος σε αγόρευσή του εδήλωσε ότι θα ζητήσει τη σύμπραξη όλου του πολιτικού κόσμου προς σχηματισμό κυβέρνησης εθνικού συνασπισμού προκειμένου να εξέλθει η χώρα από τις δυσχέρειες που προέκυψαν από την παγκόσμια κρίση. Οι δυσχέρειες αφορούσαν την αδυναμία της χώρας να συνεχίσει την σε χρυσό καταβολή του δημόσιου χρέους και θα έπρεπε να ζητηθεί εξωτερική επικουρία.

Με την πρόταση αυτή δε συμφώνησε ο αρχηγός του λαϊκού κόμματος Παναγής Τσαλδάρης. Ενα από τα επιχειρήματα ήταν ότι από τη συγκρότηση της οικουμενικής θα επερχόταν φθορά του πολιτικού κόσμου και δεν θα υπήρχαν σε εφεδρεία πολιτικά κόμματα. Στην ίδια αγόρευση ο πρωθυπουργός συσχέτισε τη Μικρασιατική Καταστροφή με τη σπουδή του λαϊκού κόμματος να ανέλθει στην Αρχή στο τέλος του 1920, αξιώνοντας την άμεση διεξαγωγή εκλογών χωρίς να περιμένει την εκτέλεση της Συνθήκης των Σεβρών.

Ο Παναγής Τσαλδάρης είπε ότι τους είχε στείλει στην εξορία και δεν έκαναν καμία ενέργεια κ.λπ. Από τα ανωτέρω εκείνο που προκύπτει, κατά τη γνώμη μου, χωρίς να έχει νόημα στο παρόν γράμμα μου η εξέταση του ποιος έχει δίκαιο, είναι η αδυναμία των τότε κομμάτων στην αντιμετώπιση εξαιρετικά κρίσιμων καταστάσεων. Κρίσιμες καταστάσεις υπάρχουν και στις μέρες μας. Σχετικά πρόσφατα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε τον Ντόναλντ Τραμπ, τον πρόεδρο της Αμερικής. Οι θέσεις των υπολοίπων κομμάτων ήταν ότι έγιναν λάθη. Το κόμμα δε της μείζονος αντιπολίτευσης χαρακτήρισε την επίσκεψη «φιάσκο» και ενώ ακόμη δεν είχε τελειώσει. Και εδώ προκύπτουν οι αδυναμίες των κομμάτων σε κρίσιμα θέματα.

Στην «Καθημερινή» της 19-1-20 τονίσατε ότι οι «πολεμικές» ατάκες είναι επικίνδυνες. Επίσης, ότι «όποτε πρωθυπουργός, αρχηγός αντιπολίτευσης και μέσα ενημέρωσης έκαναν όλοι μαζί μοιραία λάθη, ο τόπος βρέθηκε αντιμέτωπος με την τέλεια καταιγίδα. Κλασικό, όχι όμως απαραίτητα επίκαιρο, ο πόλεμος του 1897». Σημειώνω ότι στον πόλεμο του 1897 είχε ταπεινωθεί η πατρίδα μας. Μετά τα ανωτέρω, ο χειρισμός των κρίσιμων θεμάτων από τα κόμματα θα πρέπει να μην έχει σχέση με σταυρούς προτίμησης, δημοσκοπήσεις και τηλεθεάσεις.

ΘΑΝΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ

Περί μισαλλοδοξίας και ρατσισμού

Κύριε διευθυντά

Με αφορμή άρθρο με τίτλο «Η εμμονή με τον ρατσισμό είναι η νέα μισαλλοδοξία» που δημοσιεύτηκε στις 05/02, θέλω να θέσω τους παρακάτω προβληματισμούς. Ως ένθερμη υποστηρικτής της ελευθερίας του λόγου, στηρίζω την πρακτική της εφημερίδας να εκδίδει απόψεις από διαφορετικές πλευρές του ιδεολογικού και πολιτικού φάσματος, παρότι μπορεί να διαφωνώ έντονα με αυτές. Η αρθρογράφος έχει φυσικά το δικαίωμα, όσο εξωφρενικό και ναρκισσιστικό να ακούγεται, να πιστεύει πως σε μια Δυτικοευρωπαϊκή κοινωνία με καλά καταγεγραμμένα φαινόμενα ρατσισμού και βίας προς ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και μειονότητες, τον πραγματικό ρατσισμό τον βιώνει η ίδια ως λευκή γυναίκα
 

Αντίστοιχες διχαστικές και αντι-προοδευτικές απόψεις άλλωστε, εκπροσωπούνται καθημερινά στη στήλη του κ. Θεοδωρόπουλου, τη θεματολογία της οποίας μπορεί πλέον να μαντέψει ο αναγνώστης εναλλάσσοντας, στο ρόλο της απειλής του Δυτικού πολιτισμού, τη μετανάστευση, το φεμινισμό, το Ισλάμ, τις αμβλώσεις, τα κινήματα εναντίων της σεξουαλικής βίας κ.ο.κ. Ο προβληματισμός μου έγκειται στο επίπεδο της γραφής και της επιχειρηματολογίας, μιας και το εν λόγω άρθρο – μάλλον εμπνευσμένο από την προαναφερθείσα στήλη –  βασίζεται σε υπονοούμενα και προσωπικές ιστορίες. Ελλείψει ροής, συνοχής και ξεκάθαρου μηνύματος, αντιλαμβάνομαι πως κύρια επιδίωξη της αρθρογράφου είναι προώθηση του εαυτού της, ως κάποιου είδους πνευματικό προβοκάτορα με το θάρρος να πει αυτό που οι υπόλοιποι, καταπιεσμένοι από τη φιλελεύθερη ιδεολογία, δεν τολμούν.
 
Στην πραγματικότητα όμως, και ειδικά για το νεαρότερο αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας, προκαλούν αμηχανία – την αμηχανία που θα ένιωθε κανείς διαβάζοντας το πρόχειρο, σολιψιστικό, προσωπικό ημερολόγιο ενός μεσήλικα που τρέφει άγχη και παράπονα επειδή έχει πλέον χάσει την ηγεμονική του θέση σε μια κουλτούρα που εξελίσσεται και στηρίζει την ενσυναίσθηση και τη διαφορετικότητα.

Παναγιώτα Μπιζούμη, Αθήνα.

Μοντέλο Φινλανδίας και στην οδική ασφάλεια

Κύριε διευθυντά

Δημοσιεύθηκε στην έγκριτη εφημερίδα σας επιστολή του κ. Δημήτρη Γεωργαντά (21/1/2020) με τίτλο «Ο εμφύλιος των δρόμων και ο κ. Χρυσοχοΐδης». Γράφει στον πρόλογό του για τον παλαίμαχο ραλίστα Ιαβέρη, που επισημαίνει την τραγική εικόνα των δρόμων με τον διαρκή «εμφύλιο», αφού οδηγοί δεν φορούν ζώνες, κράνος, πίνουν και οδηγούν σαν τρελοί. Θέλω να σας αναφέρω μερικά παραδείγματα που ισχύουν στον ΚΟΚ που δεν εφαρμόζονται στη χώρα μας.

• Στη Φινλανδία 55.000 «πρωτάκια» πηγαίνουν χωρίς συνοδό στο σχολείο, γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχουν σεβασμός, ασφάλεια και οδική παιδεία, σε αντίθεση με εμάς.

• Σεβασμός στις διαβάσεις πεζών. Αναφέρω χαρακτηριστικά ότι στο Ελσίνκι πέρυσι σημειώθηκε ένα μόνο θανατηφόρο τροχαίο με θύμα πεζό.

• Καταπάτηση των δικαιωμάτων ανθρώπων με ειδικές ανάγκες με παραδείγματα οδηγών να παρκάρουν σε θέσεις στάθμευσης ΑμεΑ και κλείσιμο εισόδων και πεζοδρομίων, μη αφήνοντας χώρο, στη Φιλανδία δεν υφίσταται.

• Κρούσματα οδηγών υπό την επήρεια αλκοόλ. Εάν τα πρόστιμα ήταν πιο τσουχτερά και ανάλογα με το εισόδημα, όπως στη Φινλανδία, ο αριθμός θα μειωνόταν.

Ενα τρανό και πρόσφατο παράδειγμα. Στον πρώην ραλίστα Τόμι Μακίνεν επιβλήθηκε πρόστιμο 38.000 ευρώ για υπερβολική ταχύτητα.

Αξίζει να επισημάνω τα όσα ανέφερε ο πρώην υπουργός Στέφανος Μάνος στον νυν υπουργό Χρυσοχοΐδη, για αλλαγή καθηκόντων αστυνομικών που χρησιμοποιούνται για φύλαξη επωνύμων και χρήση τους στην Τροχαία για περιορισμό και αποφυγή τροχαίων ατυχημάτων. Εύχομαι ο νυν υπουργός να θέσει σε εφαρμογή ένα αυστηρό πλάνο για επιμόρφωση οδηγών και σωστή διαμόρφωση των νέων, όσον αφορά την οδική παιδεία και συμπεριφορά του Ελληνα οδηγού.

Γιώργος Θεοδωρόπουλος

Ελσίνκι

Η Διεθνής Ακαδημία Ελευθερίας

Κύριε διευθυντά

Σε δυόμισι μήνες η Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου θα γιορτάσει την 194η επέτειο της εξόδου της ηρωικής φρουράς των ελεύθερων πολιορκημένων.

Την ίδια στιγμή που τα βλέμματα του κόσμου Ελλήνων αλλά και ξένων θα είναι στραμμένα στη μοναδική ίσως πόλη στον κόσμο, που ονομάζεται ιερή για μη θρησκευτικούς λόγους, ξεπροβάλλει το παλλαϊκό αίτημα για την επανίδρυση και επαναλειτουργία της Διεθνούς Ακαδημίας Ελευθερίας. Μιας Ακαδημίας που ιδρύθηκε το 2003 και καταργήθηκε το 2014 στο πλαίσιο εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών, αν και αυτή δεν κόστισε ούτε ένα ευρώ στον Ελληνα φορολογούμενο!

Τη στιγμή που η χώρα μας αφυπνίζεται από τη δεκαετή οικονομική κρίση, η επανασύσταση της Διεθνούς Ακαδημίας Ελευθερίας στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου προβάλλει σαν ένα πραγματικό πολιτιστικό γεγονός που θα τονίζει στην ανθρωπότητα την έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Η κυβέρνηση και κυρίως το υπουργείο Πολιτισμού θα πρέπει να επανασυστήσουν τη Διεθνή Ακαδημία Ελευθερίας που θα αποτελέσει πραγματικό φάρο πολιτισμού για ολόκληρο τον δημοκρατικό κόσμο.

Για την Ενωση Αιτωλοακαρνάνων Πανεπιστημιακών

Ο Πρόεδρος

Δημοσθένης Μπούρος

Ομ. Καθηγητής Ιατρικής – ΕΚΠΑ

Ο Γραμματέας

Ιωαννησ Κ. Καλαβρουζιωτης

Καθ. Σχολής Θετικών

Επιστημών και Τεχνολογίας – ΕΑΠ

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή