Το καλοκαίρι του 2017, ο Νεϊμάρ μεταγράφηκε στην Παρί Σεν Ζερμέν ώστε να δραπετεύσει από τη σκιά του Λιονέλ Μέσι στην Μπαρτσελόνα και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις να γίνει το νέο κορυφαίο αστέρι του ποδοσφαίρου. Σχεδόν τρία χρόνια μετά, η μετακίνηση αυτή είναι μια πραγματική αποτυχία.
Οσο αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα, αποτελούσε το ένα μέρος εκείνης της τρομερής επιθετικής τριάδας με τον Μέσι και τον Λουίς Σουάρες. Οσοι τον γνώριζαν επέμεναν ότι το 2017 έφυγε από τη Βαρκελώνη για να πάψει να επισκιάζεται από τον Μέσι, να είναι ο κεντρικός πόλος σε ένα άλλο πρότζεκτ, όπως ο παλιός του συμπαίκτης ήταν και παραμένει στην Μπαρτσελόνα. Ηθελε, δηλαδή, να πάψει να έχει τον δεύτερο ρόλο και να πάρει αυτόν του πρωταγωνιστή.
Κατά κύριο λόγο ήθελε να κατακτήσει τη Χρυσή Μπάλα, να αναγνωρισθεί ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Τα προηγούμενα χρόνια είχε πάρει σταθερά θέση στην κορυφαία πεντάδα, ακόμη και στην κορυφαία τριάδα, αλλά πάντα έβρισκε μπροστά του τον Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Δεν μπορούσε να κάνει το τελευταίο άλμα, όπως πίστευε με μια κρυστάλλινη λογική, εφόσον δεν ήταν σε θέση να αναγνωρισθεί ως ο καλύτερος παίκτης στην ίδια του την ομάδα.
Εκείνον τον πρώτο χρόνο αφότου έφτασε στο Παρίσι, ο Νεϊμάρ τερμάτισε τρίτος στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα. Ενα χρόνο αργότερα έπεσε στη 12η θέση, σε μια χρονιά Παγκοσμίου Κυπέλλου, κάτι που πάντα επηρεάζει τις ψήφους. Σε εκείνη την ψηφοφορία, δύο παίκτες της Παρί Σεν Ζερμέν μπήκαν στην τελική λίστα των 30 κορυφαίων: ο Κιλιάν
Μ’μπαπέ τερμάτισε έκτος, ενώ ο Μαρκίνιος κατέληξε 28ος. Ο Νεϊμάρ δεν ήταν πουθενά στα ονόματα που προτάθηκαν, ενώ ήταν απών και από την τελική λίστα των 10 κορυφαίων της χρονιάς για το παρόμοιο βραβείο της FIFA στον καλύτερο παίκτη της χρονιάς.
Μακριά από τους στόχους
Επομένως, με βάση τα δικά του κριτήρια, σχεδόν τρία χρόνια μετά τη μετάβασή του από τη Βαρκελώνη στο Παρίσι, η μεταγραφή του Νεϊμάρ στην Παρί Σεν Ζερμέν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο μια θεαματική αποτυχία. Οχι μόνο δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει τη Χρυσή Μπάλα, αλλά έχει πλέον πάψει να είναι καν διεκδικητής της. Ο ποδοσφαιριστής που υποτίθεται ότι θα ήταν ο κληρονόμος του στέμματος του Μέσι –ή του Ρονάλντο, αναλόγως της απόψεως του καθενός– τώρα φαίνεται να έπεται μιας ολόκληρης γενιάς, που έχει στην πρωτοπορία της τον Μ’μπαπέ.
Σίγουρα, τον Νεϊμάρ δεν τον έχει βοηθήσει το γεγονός ότι βρίσκεται σε μια ομάδα που θέλει και με το παραπάνω να του κάνει τα χατίρια, στεκόμενη με δέος προ της αυτού διασημότητος, με αποτέλεσμα τουλάχιστον ένας προπονητής να νιώθει ανίκανος να τον κάνει να πειθαρχεί, έστω και αν πολλοί άλλοι ποδοσφαιριστές έχουν λάμψει στο χορτάρι σε συνδυασμό και με μια «δραστήρια» κοινωνική ζωή.
Κατά βάσιν, η πεποίθησή του ότι η υψηλότερη μορφή του ποδοσφαίρου είναι η έκφραση των ατομικών ικανοτήτων, κάτι που τον έχει κάνει δημοφιλέστατο στη σημερινή εποχή της ποδοσφαιρικής εικόνας των ολίγων δευτερολέπτων, είναι επίσης και το μεγάλο του πρόβλημα. Το προσωπικό του βαρόμετρο, που δείχνει τι κάνει μεγάλο έναν ποδοσφαιριστή, δεν ταυτιζόταν ποτέ με αυτό των υπόλοιπων ανθρώπων.
Αλλη μία ευκαιρία
Φυσικά, ακόμη έχει καιρό μπροστά του: Η φόρμα του τη φετινή σεζόν είναι καλή και υπάρχει μια δόση αλήθειας στην ιδέα ότι προσπαθεί περισσότερο φέτος στο να εστιάζει στην απόδοσή του στους αγώνες. Η Παρί Σεν Ζερμέν έχει αρκετά καλή ομάδα ώστε να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, με μια καλή κλήρωση και λίγο ούριο άνεμο. Σίγουρα δεν είναι τελειωμένος ο Νεϊμάρ.
Υπάρχει, ωστόσο, η αίσθηση πως όταν στο μέλλον θα κοιτάζουμε την καριέρα του Βραζιλιάνου, θα βλέπουμε τη λάμψη, το γκλάμουρ, την υπερβολή και σχεδόν τίποτε άλλο: όλο στυλ και καθόλου ουσία, το ταλέντο της γενιάς του που δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί τελικά.