Κύριε διευθυντά
Οσα χρόνια παρακολουθώ τα πολιτικά δρώμενα και είναι πολλά (κλείνω τα 92 και μπαίνω στα 93), με ενοχλούσε το γεγονός ότι, διαχρονικά, η εκάστοτε αντιπολίτευση στηλίτευε αδιάκριτα κάθε δραστηριότητα της κυβέρνησης. Μεγιστοποιούσε τα λάθη και αποσιωπούσε ή παρερμήνευε τα θετικά στοιχεία. Η αδυσώπητη κριτική της αντιπολίτευσης εύρισκε μπροστά της την οργισμένη απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου ο οποίος χαρακτήριζε συλλήβδην την κριτική αστήρικτη, ανεύθυνη κ.λπ.
Είναι γνωστό βέβαια ότι η μεν αντιπολίτευση κινείται στον άνετο χώρο του επιθυμητού, η δε κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κινείται στον στενό χώρο του εφικτού. Εξάλλου, όποιος αναπτύσσει δραστηριότητα είναι επόμενο να κάνει και λάθη. Αλάνθαστος παραμένει μόνο ο απόλυτα αδρανής.
Τελευταία, παρατήρησα ότι, μερικές φορές, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν απάντησε σε αυστηρή κριτική της αντιπολίτευσης. Θεωρώ τη σιωπή αυτή σοφή υπό τον όρον ότι η κυβέρνηση δεν θα αγνοεί αλλά θα αξιολογεί αμερόληπτα την κριτική της αντιπολίτευσης και θα προσδιορίζει σε ποια σημεία εκείνη είναι τυχόν βάσιμη, προβαίνοντας στις σχετικές διορθώσεις.
Είναι περιττές οι εξοργιστικές απαντήσεις που δημιουργούν ένταση. Ετσι νομίζω θα λειτουργήσει καλύτερα η δημοκρατία. Μια τέτοια εξέλιξη μου φέρνει στον νου, ως παραβολή, αυτό που είχε πει κάποτε ο Τσώρτσιλ: «Οταν κάποιος στην πορεία σταματάει κάθε φορά που γαβγίζουν σκυλιά για να πετάξει πέτρες, δεν θα φθάσει ποτέ εγκαίρως στον προορισμό του».
Καλύτερα λοιπόν να αφήνουμε τα σκυλιά να γαβγίζουν ανενόχλητα.
Αγγελος Ζαχαροπουλος, Επίτιμος διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρ. γενικός διευθυντής υπουργείου Γεωργίας. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (ο τελευταίος επιζών)
Οι γεννηθέντες την 29η Φεβρουαρίου συμπαρίστανται ανθρωπίνως στην πικρία που δικαιολογημένα θα νιώθει ο Αγιος Κασσιανός, η μνήμη του οποίου επισήμως τιμάται την ίδια ημέρα, άρα κάθε τέσσερα χρόνια. Ο μείζων Γεώργιος Βιζυηνός τεκμηριώνει –με ποιητική ορμή– το ουδείς αναμάρτητος, βάζοντας τον Κασσιανό να συγκρούεται με τον κυματόδαρτο Αγιο Νικόλαο, διαταράσσοντας την αιώνια νηνεμία της ουράνιας καθημερινότητας. Ο δε Χρήστος Χρηστοβασίλης, ε, το παρατραβάει. Περιγράφει το καφεδάκι –πικρό όπως αποδείχθηκε– που κέρασε ο κλειδοκράτωρ του Παραδείσου Αγιος Πέτρος τον Αγιο Κασσιανό. Eπάνω, εικονίζονται οι Αγιοι Μερκούριος (στρατιωτικός στον κοσμικό του βίο) και Αρτέμιος (μεγαλομάρτυρας, προστάτης της Ελληνικής Αστυνομίας) διά χειρός κυρ Μανουήλ Πανσέληνου· τοιχογραφία στον ναό του Πρωτάτου «της μεγάλης εκκλησίας» του Αγίου Ορους.