Στο γυμνάσιο Τάουνσεντ Χάρις του Κουίνς, στη Νέα Υόρκη, κάθε τέσσερα χρόνια οι μαθητές συμμετέχουν σε μια προσομοίωση προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Ο νεαρός τελειόφοιτος, που παίζει τον ρόλο του σημερινού προέδρου της χώρας, Ντόναλντ Τραμπ, έχει μελετήσει την εκφορά λόγου του, τις χειρονομίες και τη στάση του σώματός του. Στις ομιλίες χρησιμοποιεί διαρκώς τις ίδιες εκφράσεις («Να ξανακάνουμε την Αμερική σπουδαία χώρα»), ενώ επιτίθεται στη μαθήτρια που παίζει τον ρόλο της δημοσιογράφου με σεξιστικές αναφορές.
Κατά τη διάρκεια της πολύμηνης «προεκλογικής» περιόδου, διενεργούνται ντιμπέιτ, που βιντεοσκοπούνται, ορισμένα παιδιά αναλαμβάνουν την καμπάνια των υποψηφίων, οι πιο ταλαντούχοι στη μουσική γράφουν ραπ στίχους που μπορούν να λειτουργήσουν σαν προεκλογικά σποτάκια. Ολα τα παιδιά παίρνουν μέρος, είτε ως ψηφοφόροι είτε ως συμμετέχοντες στην οργάνωση της εκστρατείας, στη συγκέντρωση χρημάτων ή στην κάλυψη από τα ΜΜΕ. Στις προεκλογικές συγκεντρώσεις επιδοκιμάζουν τα σοβαρά επιχειρήματα και απορρίπτουν τον λαϊκισμό. Μαθαίνουν να φέρονται σαν ώριμοι πολίτες. Η παράδοση των σχολικών προεδρικών εκλογών συμπληρώνει πάνω από είκοσι χρόνια στο Τάουνσεντ Χάρις.
Πρόκειται ουσιαστικά για μια σύγχρονη, ζωντανή μορφή της Αγωγής του Πολίτη, αυτού του εξόχως πληκτικού και αποστειρωμένου μαθήματος στα καθ’ ημάς, που προάγει την αποστήθιση και προσφέρεται για βαθμοθηρία. Η επίσημη επιχειρηματολογία για τον τρόπο διδασκαλίας του στην Ελλάδα είναι ότι το σχολείο δεν είναι πεδίο που θα πρέπει να ενθαρρύνει τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και την πόλωση. Μήπως, όμως, ακριβώς αυτή είναι η λογική της διενέργειας των μίνι προεδρικών εκλογών στο νεοϋορκέζικο σχολείο; Οτι διά της προσομοίωσης τα παιδιά μαθαίνουν να λειτουργούν ως ψύχραιμοι ψηφοφόροι και όχι ως χούλιγκαν, με δεδομένο ότι οι υποψήφιοι είναι οι συμμαθητές τους και όχι κάποιοι άσχετοι, ξένοι.
Το πείραμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον – μπορεί κανείς να παρακολουθήσει αποσπάσματα από τη διαδικασία σε ένα από τα τελευταία podcasts του New Yorker. Προφανώς το συγκεκριμένο γυμνάσιο δεν αντανακλά τον μέσο όρο στις ΗΠΑ. Είναι αποκαρδιωτική όμως η σύγκριση με τα ελληνικά σχολεία, όπου ανθεί το καθημερινό μπούλινγκ, ο ανελέητος ανταγωνισμός και η ανόρεχτη διδασκαλία απαρχαιωμένων βιβλίων στο πλαίσιο ενός εξίσου ανέμπνευστου εκπαιδευτικού συστήματος.