Αυτό το γνωρίζαμε, αφού ζούμε συνέχεια γύρω μας «ιστορίες καθημερινής τρέλας». l Να όμως τώρα που το πιστοποιεί και επιστημονική έρευνα: l Μόλις το 12% των Ελλήνων είναι ορθολογιστές. l Η έρευνα πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Π. Πετράκη του Πανεπιστημίου Αθηνών – αλλά, για κάτσε. l Μόνο το 12%; Δηλαδή και το υπόλοιπο, τι είμαστε οι Ελληνες; l Ε, το 25% από «το υπόλοιπο» είμαστε μη ορθολογιστές. l Και το υπόλοιπο του υπολοίπου, κάπου 63%, χαίρε χάος απροσμέτρητον. l Αγεται και φέρεται «από τον φόβο της αβεβαιότητας για το αύριο». l Ας μου επιτραπεί, όμως, να διατηρώ μια μικρή αμφιβολία. l Διότι και χωρίς «τον φόβο της αβεβαιότητας», ορθολογισμός σ’ ετούτα ’δω τα χώματα δεν έχει και πολλές ελπίδες ευδοκίμησης.
l Διαβάζω στα «Νέα» για τις μεταρρυθμιστικές προθέσεις της κυβέρνησης (Ελένη Ευαγγελοδήμου, 24/2): l «Στο ίδιο μεταρρυθμιστικό αφήγημα εντάσσεται επιπλέον το πρότζεκτ για την υπόγεια ανάπτυξη του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και την ενοποίησή του με το ΕΜΠ.
l Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται και εδώ αποφασισμένος, περιγράφοντας στους συνομιλητές του μια σημαντική αστική και οικονομική ανάπλαση. Ο συγκεκριμένος σχεδιασμός αγγίζει, πάντως, και το ευρύτερο κεφάλαιο “τάξη και ασφάλεια”…» l – προσδοκάται, δηλαδή, ότι με την ενοποίηση Μουσείου – ΕΜΠ θα υπάρξει και αποκατάσταση της νομιμότητας τόσο στα αναρχοκρατούμενα κτίρια του Πολυτεχνείου όσο και γενικότερα στα πέριξ Εξάρχεια. l Μάλιστα. l Πλην όμως, το πρωί της ίδιας ημέρας (24/2), άλλα ελάλησε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και στον Παύλο Τσίμα: l «Τις επόμενες 10 μέρες θα μας δοθεί η μελέτη σκοπιμότητας που εκπονείται για την επέκταση του Μουσείου, ώστε να έχουμε τον οδικό χάρτη για να προχωρήσουμε. l Στόχος μας είναι να αναπτυχθεί το Μουσείο εν υπογείω στον χώρο του προκηπίου, να συνδεθεί με το Ακροπόλ και κάποια στιγμή να συλλειτουργήσει με το Πολυτεχνείο».
l Αποκάλυψε, δηλαδή, η υπουργός ότι δεν πρόκειται το Μουσείο να ενωθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο με το Πολυτεχνείο, παρά τα όσα είχε εξαγγείλει ο πρωθυπουργός και παρά τις ακόμη και σήμερα, σύμφωνα με τα «Νέα», προθέσεις του. l Αντίθετα, το Μουσείο θα ενωθεί «εν υπογείω με το Ακροπόλ», στην απέναντι πλευρά της Πατησίων. l Και, ινσαλά, «κάποια στιγμή», ελπίζει η αρμόδια υπουργός, «να συλλειτουργήσει με το ΕΜΠ». l Εμένα μου φαίνεται ή πράγματι άλλα έχει διακηρύξει ο Μητσοτάκης και άλλα δρομολογούνται;
l Διότι αυτά που η αρμόδια υπουργός περιγράφει είναι άλλα. l Πολύ άλλα. l Το ενσταντανέ προ αρκετών ετών. l Σε σύναξη νεοδιορισθέντος υπουργού Πολιτισμού, κάποιος του συστήνει την ποιήτρια Κική Δημουλά.
l «Κάτσε εδώ Κική», της απευθύνει αυτός τον λόγο, σε άπταιστο ενικό και ανοίκεια οικειότητα. l Ενιωσα εγώ, δηλαδή, τότε. l Οι πολιτικοί συνηθίζουν να συμπεριφέρονται με μια ανυπόφορη συγκαταβατικότητα στους καλλιτέχνες, είχε πει κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκις. * Και προειδοποίησε: «Αλλη φορά υπουργός που θα μου χασκογελάσει μόλις με δει, θα φάει καλαμιά». l Θυμήθηκα αυτά, l μαζί και ανάλογους «τρόπους» πολλών καλλιτεχνών, l όταν την επομένη του θανάτου της ποιήτριας είδα στο Διαδίκτυο ένα σύντομο βίντεο που ανέβασε πασίγνωστη τραγουδίστρια.
l Την έδειχνε να έχει τραβήξει πάνω της, μ’ ένα τρυφερό κεφαλοκλείδωμα, τη σεβάσμια, και ηλικιακώς πια, Δημουλά l και να της τραγουδά την «Ανοιξη» των Νικολακοπούλου – Κραουνάκη. l Κι όταν έφτασε στο «κι έτσι ξαφνικά όπως θα μπαίνει η άνοιξη, μια και καλή θα σε ξεγράψω», l «Οχι, δεν θα σε ξεγράψω!» χαχάνισε μπροστά στο κεφαλοκλειδωμένο πρόσωπο της ποιήτριας. l Αυτό το πόσταρε την ημέρα του θανάτου της. l Θα το βρήκε «πολύ γλυκό».