Πολλές συζητήσεις γίνονται όχι μόνο τώρα αλλά εδώ και δεκαετίες για την ανισότητα των αμοιβών μεταξύ των δύο φύλων, καθώς και για το ζήτημα της απλήρωτης εργασίας των γυναικών. Εάν κάποιος ή κάποια ήθελαν να υπολογίσουν πόσο θα κέρδιζαν τo 2019 οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο από την απλήρωτη εργασία (δηλαδή το νοικοκυριό και τη φροντίδα παιδιών και υπερηλίκων), θα έφθανε στα 10,9 τρισ. δολ. Αυτό το ποσόν υπερβαίνει τα όσα έβγαλαν οι 50 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου το 2018 μεταξύ των οποίων η Amazon και η Apple, σύμφωνα με ανάλυση της διεθνούς ανθρωπιστικής οργάνωσης Οxfam. Από το τεράστιο αυτό κεφάλαιο, ειδικά οι Αμερικανίδες, εάν πληρώνονταν τον ελάχιστο μισθό, θα κέρδιζαν το 2019 περί το 1,5 τρισ. δολ. Τα σχετικά αναφέρουν οι Γκας Βέζερεκ και Κρίστεν Γκόντσι σε άρθρο τους στους New York Times. Επιπλέον, επισημαίνουν ότι οι κοινωνίες σπάνια δίνουν βάρος στην αξία της απλήρωτης εργασίας στο πεδίο της παροχής φροντίδας, εκτός εάν εμποδιστεί η ομαλή προσφορά της.
Και υπενθύμισαν ότι στις 24 Οκτωβρίου του 1975 το 90% των γυναικών στην Ισλανδία διέκοψαν μία ημέρα και μόνον την εργασία τους στο σπίτι, τη φροντίδα των παιδιών και το μαγείρεμα. Ολη η χώρα παρέλυσε και οι άντρες από τη μια άκρη της Ισλανδίας έως την άλλη προσπάθησαν όπως όπως να λύσουν το πρόβλημα, παίρνοντας τα παιδιά μαζί τους στη δουλειά και γεμίζοντας ασφυκτικά τα εστιατόρια. Η απλήρωτη εργασία είναι αόρατη για τους οικονομολόγους, όπως επισημαίνει το άρθρο. Και ως τέτοια ορίζεται, κατά τον ΟΟΣΑ, ο χρόνος που δαπανάται για την καθημερινή φροντίδα του σπιτιού, τα ψώνια, τη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων και άλλων μελών της οικογένειας ή μη, καθώς και για άλλες δραστηριότητες συναφείς με τη συντήρηση του σπιτιού.
Δεν συμπεριλαμβάνεται στις μετρήσεις του ΑΕΠ και σπάνια συνεκτιμάται με άλλα μεγέθη οικονομικής ανάπτυξης. Είναι δυσκολότατη η αποτίμησή της δε, διότι ο καθιερωμένος μηχανισμός της προσφοράς και της ζήτησης δεν λειτουργεί στο συγκεκριμένο πεδίο. Οι παραδοσιακές προσδοκίες πως εντός του πλαισίου της οικογένειας θα παρασχεθούν δωρεάν η ανατροφή των παιδιών, η φροντίδα των γηραιότερων και των αδυνάμων συσκοτίζει την πραγματική οικονομική αξία της εργασίας αυτής. Αυτό που μας δείχνει το παράδειγμα των Ισλανδών, είναι ότι οι γυναίκες προσφέρουν τεράστια αλλά μη αναγνωρισμένη βοήθεια στις οικονομίες μας. Αυτές θα μπορούσαν να πάψουν να λειτουργούν εύρυθμα, εάν οι γυναίκες σταματούσαν να εργάζονται. Στην Ισλανδία, την επόμενη χρονιά από την απεργία ψηφίστηκε νόμος περί ίσων αμοιβών και σήμερα η χώρα έχει διεθνώς τα υψηλότερα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας.
Ενα άλλο στοιχείο της όλης κατάστασης είναι πως το βάρος της απλήρωτης εργασίας έχει άνισα κατανεμηθεί μεταξύ των φύλων, αναφέρουν οι ΝΥΤ. Οι χώρες με τα καλύτερα προνοιακά συστήματα, τα οποία έχουν προβλέψεις για τη φύλαξη των παιδιών και τη φροντίδα της τρίτης ηλικίας, έχουν και τις μικρότερες ανισότητες, όπως η Σουηδία, η Δανία και η Νορβηγία, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ. Στην Ελλάδα, οι γυναίκες αφιερώνουν σχεδόν 4,5 ώρες καθημερινά στο νοικοκυριό και 1,5 ώρα οι άνδρες. Η Ινδία έχει το μεγαλύτερο χάσμα. Κατά μέσον όρο, οι Ινδές εργάζονται 6 ώρες την ημέρα για τη διαχείριση του νοικοκυριού, ενώ οι Ινδοί μόλις… 52 λεπτά της ώρας. Περισσότερο από 6 ώρες δαπανούν και οι Μεξικανές έναντι των περίπου 2,5 ωρών των Μεξικανών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι γυναίκες εργάζονται για τα του οίκου και των παιδιών 4 ώρες την ημέρα κατά μέσον όρο και οι άνδρες 2,5. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, οπότε και η αμερικανική κυβέρνηση ξεκίνησε να κρατάει στατιστικά στοιχεία, οι Αμερικανίδες έκαναν σχεδόν αποκλειστικά το σύνολο της απλήρωτης δουλειάς του νοικοκυριού. Αν και έκτοτε η μισθολογική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών, όπως παρατηρεί εν κατακλείδι η εφημερίδα ΝΥΤ, έχει σμικρυνθεί, οι Αμερικανίδες εξακολουθούν να επωμίζονται δυσανάλογο βάρος της απλήρωτης εργασίας, πέραν της συμβατικής πλήρους απασχόλησής τους.