Ο δημοσιογράφος ρωτάει τον Γιούργκεν Κλοπ αν ανησυχεί για τον κορωνοϊό. Και ο προπονητής της Λίβερπουλ επιδεικνύει αποστομωτικά την ευφυΐα του αδαούς, που ξέρει καλά τι δεν ξέρει.
«Δεν καταλαβαίνω», λέει, «γιατί πρέπει σε τόσο σοβαρά ζητήματα να έχουν άποψη οι προπονητές ποδοσφαίρου, σαν εμένα. Γιατί πρέπει να έχω άποψη για τον ιό εγώ, ένας τύπος αξύριστος, με αθλητικό καπελάκι;»
Είναι τόσο διασκεδαστικό όσο και επικίνδυνο να ακούει κανείς αυτές τις ημέρες τούς ερασιτέχνες επιδημιολόγους να μιλούν σαν προπονητές της εξέδρας. Δεν είναι μόνο το μαντζουνοπωλείο που εξελίχθηκε σε κοινοβουλευτικό κόμμα και τώρα λανσάρει «αντισηπτικές» κηραλοιφές με κοκτέιλ βοτάνων. Είναι και οι κανονικοί πολιτικοί που δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό της αγοραίας τηλελοιμωξιολογίας, αντιπολιτευόμενοι σαν να ήταν ειδικοί. Σαν να ήξεραν πώς αντιμετωπίζεται η επιδημία.
Παράδειγμα, ο πολυσχιδής ευρωβουλευτής Παπαδημούλης, που εισηγείτο να μεταλαμβάνουν οι πιστοί των αχράντων μυστηρίων όπως στη Ρουμανία, με πλαστικό κουταλάκι.
Ο πολλαπλασιασμός των κρουσμάτων από τον προσκυνηματικό συγχρωτισμό και το σχετικό ντιμπέιτ για τη θεία κοινωνία οδήγησαν τη δημόσια συζήτηση για την επιδημία σε μεταφυσική εκτροπή.
Αντί για καθηγητές Ιατρικής, τα μίντια άρχισαν να καλούν ως ειδικούς τους μητροπολίτες. Το ζήτημα δημόσιας υγείας εξελίχθηκε έτσι σε ψευτοδογματική διερώτηση, μητροπάνειου επιπέδου: Τι το θες το κουταλάκι; Να μου δώσεις το φαρμάκι;
Το πρόβλημα δεν είναι η αντιπολίτευση του κουταλακίου. Δεν είναι καν ότι οι επίσκοποι επιχειρούν –όπως πάντα– εισπήδηση στην επιστήμη. Είναι ότι οι επιστήμονες δείχνουν να ζηλεύουν την ποιμαντική.
Η διαπρεπής καθηγήτρια λοιμωξιολογίας, ας πούμε, προσπέρασε τα πορίσματα της επιστήμης της· και άρχισε να εξομολογείται την πίστη της στα μυστήρια.
Ακόμη και ο Ηλίας Μόσιαλος δεν έδωσε τις συστάσεις του ευθέως, αλλά, όπως ο ίδιος αναγνώρισε, «επαγωγικά». Εδωσε την οδηγία που έπρεπε, αλλά «με επαγωγικό τρόπο και με σεβασμό στους πιστούς και παίρνοντας υπόψη τον πανίσχυρο θεσμό της Εκκλησίας και τη μεγάλη επιρροή της». Ετσι, όμως, δεν μιλούν οι γιατροί. Ετσι –ζυγίζοντας πόλους «ισχύος» και «επιρροής»– μιλούν οι πολιτικοί.
Η ελληνική δημόσια σφαίρα κατάφερε να αναποδογυρίσει το θεώρημα του Κλοπ. Ξέρεις τι να κάνεις όταν οι αδαείς μιλούν σαν ειδήμονες· όταν οι προπονητές μιλούν σαν καθηγητές Ιατρικής.
Τι κάνεις, όμως, όταν καθηγητές Ιατρικής μιλούν σαν να ήταν προπονητές των ψυχών; Τι κάνεις όταν οι ειδήμονες μιλούν σαν αδαείς;