Η ορκωμοσία της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή υπό ειδικές συνθήκες, λόγω κορωνοϊού, στην αίθουσα της Βουλής και, ακολούθως, η κ. Σακελλαροπούλου κατέθεσε τον καθιερωμένο στέφανο (αν μου επιτρέπετε το λογοπαίγνιο) στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Φαινομενικά απλούστατο να μεταβείς από το κτίριο της Βουλής στο μνημείο, ένας ωραίος περίπατος επάνω σε χαλιά και λευκά μάρμαρα. Στην πραγματικότητα, όμως, κάτι τόσο απλό προϋποθέτει ότι στο βάθος του γραφειοκρατικού μηχανισμού πρέπει να γυρίσουν τα γρανάζια τεσσάρων νόμων και δύο διοικητικών αποφάσεων για να μπορέσει να συμβεί νομίμως η κατάθεση.
Στη σχετική απόφαση της Περιφέρειας Αττικής, παρατάσσονται τέσσερις νόμοι (του 1962, του 1967, του 1978 και του 2010), καθώς και δύο διοικητικές αποφάσεις, σε ένα βαρύγδουπο γραφειοκρατικό κατεβατό, που πιάνει χώρο και χρειάζεται χρόνο για να το συντάξει κάποιος, και όλο αυτό για να εγκρίνει η εντεταλμένη περιφερειακή σύμβουλος «κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη από την Α.Ε. τη νέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, την Παρασκευή 13 Μαρτίου και ώρα 11.50, στο πλαίσιο της τελετής ορκωμοσίας Της».
Αναρωτιέμαι σε τι μπορεί να χρησιμεύει ο στόμφος και η επιδεικτικά σχολαστική μέχρι γελοιότητας ακρίβεια της γραφειοκρατίας στην προκειμένη περίπτωση. Μπορεί να είναι η ανάγκη ενός μηχανισμού, εν μέρει περιττού οπωσδήποτε, να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Γιατί, αν απαντούσε ευθέως στο αίτημα του στρατιωτικού γραφείου της προεδρίας ότι εγκρίνει την κατάθεση, χωρίς το κατεβατό της αιτιολόγησης, με το οποίο ούτως ή άλλως ουδείς ασχολείται πέραν εκείνου που το συντάσσει, το έργο της γραφειοκρατίας θα φάνταζε έως και περιττό, ενώ τώρα οι αδαείς τουλάχιστον νομίζουν ότι είναι κάτι σοβαρό και δύσκολο να εγκρίνεις μια κατάθεση στεφάνου από την αρχηγό του κράτους.
Ενδέχεται, βέβαια, ας μην αγνοήσουμε ούτε αυτή την εκδοχή, να υπάρχουν πολύ πρακτικοί λόγοι, τους οποίους εγώ δεν μπορώ να συλλάβω με τις περιορισμένες δυνατότητες του μυαλού και των γνώσεών μου, αφού άλλωστε δεν έκανα τον κόπο να ανατρέξω στους συγκεκριμένους νόμους. Μπορεί, φέρ’ ειπείν, να είναι θέμα ημέρας και ώρας. Να ισχύουν, δηλαδή, άλλες διατάξεις, ίσως και διαφορετικοί νόμοι, αν η κατάθεση γινόταν στις 12.10, αντί στις 11.50 και Σάββατο αντί για Παρασκευή. Μπορεί, επίσης, να υπάρχουν διαφορετικές προβλέψεις ανάλογα με το μέγεθος, το σχήμα ή το χρώμα του στεφάνου. Ακούγεται τρελό, αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω: έχω ακράδαντη πεποίθηση στην ικανότητα της ελληνικής γραφειοκρατίας για το χειρότερο!
Βόλεψε
Μερικές φορές, τα δημόσια αξιώματα είναι σαν την κατάταξη εθελοντών στον στρατό. Ολα ξεκινούν με χαμόγελα και χειραψίες και καταλήγουν με τρέξιμο και καψόνια. Εχω στον νου μου την περίπτωση της νέας Προέδρου, που δέχθηκε το πρώτο συγχαρητήριο τηλεφώνημα από τον πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη, μαζί με την (υποχρεωτική) πρόσκληση να πραγματοποιήσει το πρώτο επίσημο ταξίδι της στην Κύπρο. Η νέα Πρόεδρος τη γλίτωσε προσωρινώς, λόγω κορωνοϊού, που δεν επιτρέπει ταξίδια.
Προσωρινώς, όμως, διότι αυτή η ιδιότυπη κατάσταση ενός έθνους με δύο κράτη, εκ των οποίων το μεγαλύτερο τρέχει μονίμως πίσω από τις αταξίες του μικρότερου και πληρώνει μονίμως τον λογαριασμό, είναι κάτι από το οποίο δεν μπορώ να φαντασθώ (κανείς δεν μπορεί) πώς θα απαλλαγούμε…
Θα μπορέσει;
Παρατηρώ ότι στις Βρυξέλλες αρχίζει να σχηματίζεται μια γκρίνια για την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και την Επιτροπή της, που όμως επί του παρόντος εκφράζεται εμμέσως και διακριτικά, ίσως επειδή είναι ακόμη νωρίς ή ακόμη και για λόγους πολιτικής ορθότητας.
Λέγεται, συγκεκριμένα, ότι αφοσιώθηκε στις δεσμεύσεις της για τις πρώτες εκατό ημέρες και δεν αναγνώρισε αμέσως ως προτεραιότητα την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Εχει συσταθεί, βέβαια, με εντολή της προέδρου μια επιτροπή αρμοδίων που παρακολουθεί το ζήτημα, αλλά εξ όσων είναι γνωστά συνεδριάζει μία φορά κάθε εβδομάδα.
Στο προηγούμενο της επιδημίας του Εμπολα, το 2014, που απειλούσε και την Ευρώπη, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είχε διορίσει ειδικό Ευρωπαίο συντονιστή (ήταν ο Κύπριος Χρήστος Στυλιανίδης τότε), με σκοπό τον συντονισμό ευρωπαϊκών υπηρεσιών και κυβερνήσεων για τον κοινό σκοπό. Υπάρχουν σήμερα ειδικοί, όπως ο Ηλίας Μόσιαλος, που υποστηρίζουν ότι και στην περίπτωση του κορωνοϊού επιβάλλεται να εφαρμοσθεί το ίδιο διοικητικό σχήμα. Θα δείξει το μέλλον και συντόμως, με τον ρυθμό που εξαπλώνεται η πανδημία. Θα φανεί αν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είναι κάτι περισσότερο από μια κοσμική κυρία, με άριστες δημόσιες σχέσεις και υψηλή δικτύωση, όπως υποστηρίζουν οι επικριτές της. Αρχή άνδρα δείκνυσι. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες.