Είμαστε σαν κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες. l Οχι απολύτως ξεχαρβαλωμένες, όπως το έβλεπε ο Καρυωτάκης, αλλά «σαν» -έτσι, για να συγκρατιόμαστε και λιγάκι. l Είμαστε πάντως -είναι η Ελλαδίτσα μας- σαν τα άτομα εκείνα που πλήττει κυρίως αυτός ο άσωτος ιός. l Ανθρώπους ανοσοκατεσταλμένους, με σοβαρές άλλες παθήσεις, με γηρατειά επιπλέον στις πλάτες τους -αυτούς που χτυπάει αγριότερα ο κορακοϊός. l Ετσι κι εμείς, εμείς ως σύνολο, ως λαός, ως χώρα l -μη, μη, ανάθεμά σε μυαλό ζαβλακωμένο, αμέσως να ανακαλέσεις το δημητριάδειο «Πεθαίνω σα χώρα»! l Αλλά να, καταζουληγμένη κοινωνία, καθημαγμένη, ανασκολοπισμένη δέκα χρόνια τώρα, l σαν τις δεκάχρονες ταλαιπώριες του Οδυσσέα, l χώρια η συριζανελική λοιμική που μας ανακάτωνε και τ’ άντερα από πάνω, l και πριν προλάβεις να πεις «Δόξα Σοι ο Θεός», l άντε πάλι «Παναγία βόηθα». l
Είμαστε στις συμπληγάδες: l Από τη μια να θρασομανεί ο ονειροπόλος της Οθωμανίας μ’ εκείνα τα κατακόκκινα γεωτρύπανά του και τις αλλήθωρες λιβυκές ΑΟΖ του, l κι από την άλλη να καραδοκούν τα μιλιούνια να μπουκάρουν στην ανοσοκατεσταλμένη, l υπερόπλα κι αυτοί του σουλτάνου Ταγίπ του Α΄. l Του Μη Ορρωδούντος Προ Ουδεμιάς Θρασύτητας πλέον, λεκτικής ή και πρακτικής, l λες και δεν υπάρχει ολόγυρα μια υφήλιος που παρακολουθεί και κρίνει l -λέω εγώ τώρα, ο ενεός Ελλην, που βλέπει κρατικά όργανα της Τουρκίας να ξηλώνουν το φράχτη μας στον Εβρο και να βομβαρδίζουν με χημικά τις δυνάμεις ασφαλείας μας, στο έδαφός μας, l λες κι αυτά τα πράττουν άναρχες μάζες, άοσμες, άχρωμες κι ανεύθυνες. l Κι ενώ πλέουμε στα στενά, l σου την πέφτει αίφνης κι ένας διαβολοϊός. l Που δεν είναι μόνο ότι θα ταλαιπωρήσει ή και θ’ αφανίσει πλήθος ανθρώπους, αλλά θ’ αρπάξει από τα μαλλιά και την ανοσοκατεσταλμένη χώρα. l Και την τραβάει πίσω, της βάζει κι άλλα πεδούκλια, της κόβει το δρόμο l -το δρόμο προς την ανάσα. l
Ομως, Βάστα Καημένο Μεσολόγγι -τι άλλο εκτός από αυτό. l (Δηλαδή βάστα και βράστα, μου ξεμυτίζει το πνιγηρόν, αλλά το καταπνίγω χάριν οικονομίας της συζητή-σεως, που λένε). l
Επαναλαμβάνω διότι ακούω άκρα του τάφου σιωπή περί αυτού στα λάλα ΜΜΕ: l Πώς και δεν αντιλέγει κανείς στον κόσμο l η Ευρώπη ιδίως βέβαια l στα «επιχειρήματα» της Τουρκίας ότι έχουν μαζευτεί στα εδάφη της εκατομμύρια προσφυγομετανάστες; l Πώς και συνεχίζει να «επιχειρηματολογεί» επ’ αυτού χωρίς καμιά πληρωμένη απάντηση, αφού η ίδια αποδέχεται πλήθη ακόμα και αεροπορικώς με ή χωρίς βίζα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα l -ιδιαιτέρως δε του μουσουλμανικού; l Διότι ναι μεν δέχτηκε πλήθη Σύρων προσφύγων πολέμου l -τον οποίο κι αυτή εξαρχής συνδαύλισε και τώρα πια τον συνεχίζει φόρα παρτίδα- l αλλά ταυτόχρονα, και πριν από τον πόλεμο στη Συρία, δέχεται και τον άμμο της Αφρασίας ανεμπόδιστα, l τον οποίο, όπως αποδεικνύεται, στοιβάζει και χρησιμοποιεί επ’ ωφελεία της όπου δει, καληώρα στον Εβρο. l Αυτή την «ανοιχτωσιά» της Τουρκίας στην αποδοχή των μυρίων την επισημαίνει άραγε κανένας φρουιζελές, κατά Πορτοσάλτε, Ευρωπαίος; l Κάνας Ελληνας έστω; l Τους καλοδέχεσαι, να τους χαίρεσαι. l Τι μας κλαίγεσαι. l
Ο ιός χτύπησε άτσαλα και το θέατρο. l Ηδη έχουν κατεβάσει κεπέγκια αρκετές αθηναϊκές σκηνές, αλλά δεν ήταν μόνο εξαιτίας του ιού. l Πριν από αυτόν έθυσε κι απώλεσε πια φέτος το «ψευτομοντέρνο παραλήρημα», όπως το χαρακτήρισε η θεατρική κριτικός της «Κ» Ματίνα Καλτάκη όταν έγραψε για κάποιες «Τρεις αδελφές» l -τώρα του Τσέχοφ ήταν, του Ελέους ήταν, οι αδελφές Τατά ήταν, θα σας γελάσω. l Πάντως φέτος έπεσε αβάσταχτη μεταμοντερνίλα στις αθηναϊκές σκηνές και δεν άντεξε μπλιο το σανίδι. l Επεσε. l Μη σου πω και βρεγμένο.